นักเตะดาวรุ่งชื่อเสียงเยอะมากในประเทศ สื่อทุกสื่อช่วยกันอวยประโคมข่าว
ระหว่างค้าแข้งในประเทศ กินเงินเดือนละ 2-3 แสน แล้วค่อยๆ อัพไปเรื่อยๆ ถ้าฝีเท้าไม่ตกรักษามาตรฐาน อาจเกินครึ่งล้านหรือเฉียดล้าน
กับออกไปค้าแข้งต่างแดนในลีกมาตรฐานสูงกว่า อาจไม่มีใครมาคอยอวยและต้องต่อสู้เพื่อให้เป็นตัวจริง ไม่การันตีว่าจะได้ลงทุกนัด แต่เงินน้อยกว่า 2-3 เท่า
อันไหนดีต่อตัวนักเตะมากกว่ากัน
ส่วนตัวผมให้อย่างหลัง
เพราะถึงช่วงแรกจะเงินน้อย ถ้าเอาชนะตัวเอง และต่อสู้ขนได้ตำแหน่งตัวจริงในทีมมาได้ โอกาสได้อัพระดับไปลีกที่สูงกว่านั้นยังมีอีกมาก
ยิ่งอายุน้อยๆ ก็ยิ่งดี เพราะถ้าข้ามทวีปเมื่อไหร่ เดือนละล้านยังว่าน้อยเลยสำหรับเงินเดือน และเป็นการเปิดตลาดและโอกาสสำหรับรุ่นน้องด้วย
ผลประโยชน์ที่ได้รับจะดีต่อทั้งต่อนักเตะเอง และทีมชาติ แต่จะเป็นผลประโยชน์ในระยะยาว
ส่วนระยะสั้นอาจต้องทำใจ ไม่มีคนอวย ไม่มีงานบันเทิงให้รับ ไม่มีใครการันตีตัวจริงให้ ฟอร์มตกคือนั่งตูดด้าน เงินน้อยลง แต่ฝีเท้าพัฒนาขึ้นแน่นอน
อันไหนดีต่อนักเตะดาวรุ่ง ระหว่างค้าแข้งในประเทศกินเงินสูงๆ กับ ออกไปค้าแข้งลีกที่มาตรฐานสูงกว่าแต่เงินน้อยกว่า 2-3 เท่า
ระหว่างค้าแข้งในประเทศ กินเงินเดือนละ 2-3 แสน แล้วค่อยๆ อัพไปเรื่อยๆ ถ้าฝีเท้าไม่ตกรักษามาตรฐาน อาจเกินครึ่งล้านหรือเฉียดล้าน
กับออกไปค้าแข้งต่างแดนในลีกมาตรฐานสูงกว่า อาจไม่มีใครมาคอยอวยและต้องต่อสู้เพื่อให้เป็นตัวจริง ไม่การันตีว่าจะได้ลงทุกนัด แต่เงินน้อยกว่า 2-3 เท่า
อันไหนดีต่อตัวนักเตะมากกว่ากัน
ส่วนตัวผมให้อย่างหลัง
เพราะถึงช่วงแรกจะเงินน้อย ถ้าเอาชนะตัวเอง และต่อสู้ขนได้ตำแหน่งตัวจริงในทีมมาได้ โอกาสได้อัพระดับไปลีกที่สูงกว่านั้นยังมีอีกมาก
ยิ่งอายุน้อยๆ ก็ยิ่งดี เพราะถ้าข้ามทวีปเมื่อไหร่ เดือนละล้านยังว่าน้อยเลยสำหรับเงินเดือน และเป็นการเปิดตลาดและโอกาสสำหรับรุ่นน้องด้วย
ผลประโยชน์ที่ได้รับจะดีต่อทั้งต่อนักเตะเอง และทีมชาติ แต่จะเป็นผลประโยชน์ในระยะยาว
ส่วนระยะสั้นอาจต้องทำใจ ไม่มีคนอวย ไม่มีงานบันเทิงให้รับ ไม่มีใครการันตีตัวจริงให้ ฟอร์มตกคือนั่งตูดด้าน เงินน้อยลง แต่ฝีเท้าพัฒนาขึ้นแน่นอน