ก่อนอื่นก็แนะนำตัวก่อนเลย คือ ผม มีแฟนอยู่คนนึง ถ้านับวันที่ผมตั้งกระทู้นี้ เราคบกันมา 2 ปี 3 เดือนกว่าๆแล้วแล้ว
ผมเรียนอยู่คณะวิศวะมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งนึง ส่วนแฟนผมเค้าเรียนอยู่ ม.หก ผมกับแฟนเป็นเด็กต่างจังหวัด ตอนผมเริ่มเป็นเธอตอนนั้นเธออยู่ ม.4 ผมอยู่ ม.6 เธอเป็นคนที่เอาใจใส่ดูแลผมดีมาก ช่วงนั้นผมกำลังสอบและเป็นช่วงที่ผมติดเพื่อนมัธยมมากๆ ผมทำให้เธอน้อยใจบ่อยๆ และไม่ค่อยได้ให้ความใส่ใจเธอเลย ยอมรับนะว่าตอนนั้นผมแย่กับความรักที่ให้เธอจริงๆ แต่เธอก็ไม่เคยบ่นอะไรเลย เราก็เป็นแฟนกันมาเรื่อยๆ จนผมสอบติดมหาลัยที่นี่ ช่วงนั้นผมเพิ่งเข้ามหาลัยมาใหม่ๆ ติดเพื่อน ติดเหล้า อารมณ์ว่าเพื่อนไปไหนเราก็ไปด้วย คือไปทุกวันที่ไม่มีเรียนตอนเช้า เรียกว่าเมาหัวราน้ำกันเลยทีเดียว อีกทั้งที่มหาลัยก็มีกิจกรรมหลายๆ อย่างทำให้ผมไม่ค่อยได้สนใจเธออีกครั้ง ลืมบอกไปครับ คือ ที่ผ่านมาผมเป็นคนค่อนข้างเฟรนลี่ พอมามีแฟนผมก็ไม่ค่อยได้เปลี่ยนนิสัยอะไรตัวเองเลย เคยเป็นยังไงก็เป็นอย่างนั้น จนทำแฟนรู้สึกเสียใจบ่อยๆ แต่แฟนผมก็ไม่เคยบอกผมนะครับ จนมาถึงวันนึง ที่เธอทนไม่ไหวแล้ว ก็บอกว่า เราเลิกกันเถอะ มาแบบผมไม่ได้ตั้งตัวเลย ทำยังไงเธอก็ไม่ยอมกลับมา ตอนนั้นมันทำให้รู้ว่าผมขาดเธอไม่ได้จริงๆ ผมกินไม่ได้นอนไม่หลับเป็นอาทิตย์เลยครับ ระหว่างนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันเลย ผมคิดถึงเธอมากๆ
และนี่ก็เป็นจุดเปลี่ยนครับ
มีวันนึงผมรวบรวมความกล้าทั้งหมด ทักเฟสบุ้คเธอไป พร้อมกับโพสเพลง ขอ ของโลโมโซนิค เป็นสเตตัส อารมณ์ว่าคิดถึงเรื่องราวเก่าๆอะไรประมาณนั้น นั่นก็เป็นจุดที่ทำให้เธอ กลับมาคุยกับผม เราคุยกันสักพัก รู้ว่าเรายังคิดเหมือนกัน ยังมีใจให้กันอยู่ เราทั้งคู่จึงกลับมารีเทิร์นความรักของเราอีกครั้ง ครั้งนี้ผมจึงจะการเปลี่ยนนิสัยตัวเองทั้งหมด พยายามทำให้เธอไม่เสียใจ คือกลุ่มเพื่อนผมมันเด็กเรียนวิศวะคือ เข้าร้านเหล้าเกือบทุกวัน จำได้ว่าช่วงกลับมาคบกันใหม่ๆ ผมแทบไม่ได้เข้าร้านเหล้าเลย หรืออาจจะนานนานครั้ง ถ้าจะไปผมก็บอกเธอตลอด พยายามเอาใจเธอทุกอย่าง ไม่อยากจะให้มันเป็นแบบเก่าอีกแล้ว แต่พอยิ่งเปลี่ยนตัวเอง ผมหันมาใส่ใจเธอ แต่เธอเหมือนจะเปลี่ยนไป โมโหง่าย งอนผม โกรธผมทุกเรื่อง ผมก็ตามง้อเธอทุกเรื่อง ไม่ว่าผมจะทำผิดหรือเธอทำผิดทุกครั้งผมก็เป็นคนง้อ เพราะผมไม่อยากจะเสียเธอไปอีกแล้ว ทำอย่างนี้มาเรื่อยๆ จนถึงตอนนี้ พยายามประคับประคองรัก มีหลายๆครั้งที่เธองอนผมจนผมง้อยังไงเธอก็ไม่หาย ผมต้องรีบจองตั๋วเครื่องบินกลับบ้านเพื่อมาง้อเธอ เป็นทำอย่างนี้ประมาณสิบครั้งได้แล้ว จนเหมือนทำให้เธอเสพติดการงอน จนตอนนี้ไม่ว่าเรื่องอะไรเธอก็งอนไปหมด ล่าสุดเธอบอกให้ผมไปหยิบของให้ แล้วผมก็แกล้งเธอบอกว่าเอื้อมไม่ถึง เธอก็ด่าผมว่าไม่มีน้ำใจแล้วก็ไม่คุยกับผม ผมพยายามเคลียกับเธอเรื่องนี้ว่าอย่างอนอะไรแบบนี้อีกไม่ชอบ เป็นคนง้อมันเหนื่อยมากนะ สุดท้ายเธอก็บอกผมว่าก็เราเป็นของเราอย่างนี้อะ รับไม่ได้ก็ไป ตอนนี้เธอบล็อคเฟสบุ้คผมเรียบร้อยแล้ว ผมไม่รู้ว่าผมจะง้อเธอดีมั้ย ผมเหนื่อยเหลือเกิน ผมอยากคบกับเธอนานๆ แต่ถ้าเธอไม่คิดจะเปลี่ยนอะไรเลย ยังไงมันก็เหมือนฝืนผมอยู่ดี ผมไม่รู้จะทำยังไงดี คิดถึงเธอมากๆ ไม่รู้ว่า จะง้อแบบนี้ไปเรื่อยๆ หรือจะ ปล่อยให้เธอไปเจอกับคนที่เหมาะกับเธอดี หนักใจจัง
เปลี่ยนตัวเองเพื่อแฟน แต่แฟนกลับไม่เปลี่ยนตัวเองเพื่อเราเลย
ผมเรียนอยู่คณะวิศวะมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งนึง ส่วนแฟนผมเค้าเรียนอยู่ ม.หก ผมกับแฟนเป็นเด็กต่างจังหวัด ตอนผมเริ่มเป็นเธอตอนนั้นเธออยู่ ม.4 ผมอยู่ ม.6 เธอเป็นคนที่เอาใจใส่ดูแลผมดีมาก ช่วงนั้นผมกำลังสอบและเป็นช่วงที่ผมติดเพื่อนมัธยมมากๆ ผมทำให้เธอน้อยใจบ่อยๆ และไม่ค่อยได้ให้ความใส่ใจเธอเลย ยอมรับนะว่าตอนนั้นผมแย่กับความรักที่ให้เธอจริงๆ แต่เธอก็ไม่เคยบ่นอะไรเลย เราก็เป็นแฟนกันมาเรื่อยๆ จนผมสอบติดมหาลัยที่นี่ ช่วงนั้นผมเพิ่งเข้ามหาลัยมาใหม่ๆ ติดเพื่อน ติดเหล้า อารมณ์ว่าเพื่อนไปไหนเราก็ไปด้วย คือไปทุกวันที่ไม่มีเรียนตอนเช้า เรียกว่าเมาหัวราน้ำกันเลยทีเดียว อีกทั้งที่มหาลัยก็มีกิจกรรมหลายๆ อย่างทำให้ผมไม่ค่อยได้สนใจเธออีกครั้ง ลืมบอกไปครับ คือ ที่ผ่านมาผมเป็นคนค่อนข้างเฟรนลี่ พอมามีแฟนผมก็ไม่ค่อยได้เปลี่ยนนิสัยอะไรตัวเองเลย เคยเป็นยังไงก็เป็นอย่างนั้น จนทำแฟนรู้สึกเสียใจบ่อยๆ แต่แฟนผมก็ไม่เคยบอกผมนะครับ จนมาถึงวันนึง ที่เธอทนไม่ไหวแล้ว ก็บอกว่า เราเลิกกันเถอะ มาแบบผมไม่ได้ตั้งตัวเลย ทำยังไงเธอก็ไม่ยอมกลับมา ตอนนั้นมันทำให้รู้ว่าผมขาดเธอไม่ได้จริงๆ ผมกินไม่ได้นอนไม่หลับเป็นอาทิตย์เลยครับ ระหว่างนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันเลย ผมคิดถึงเธอมากๆ
และนี่ก็เป็นจุดเปลี่ยนครับ
มีวันนึงผมรวบรวมความกล้าทั้งหมด ทักเฟสบุ้คเธอไป พร้อมกับโพสเพลง ขอ ของโลโมโซนิค เป็นสเตตัส อารมณ์ว่าคิดถึงเรื่องราวเก่าๆอะไรประมาณนั้น นั่นก็เป็นจุดที่ทำให้เธอ กลับมาคุยกับผม เราคุยกันสักพัก รู้ว่าเรายังคิดเหมือนกัน ยังมีใจให้กันอยู่ เราทั้งคู่จึงกลับมารีเทิร์นความรักของเราอีกครั้ง ครั้งนี้ผมจึงจะการเปลี่ยนนิสัยตัวเองทั้งหมด พยายามทำให้เธอไม่เสียใจ คือกลุ่มเพื่อนผมมันเด็กเรียนวิศวะคือ เข้าร้านเหล้าเกือบทุกวัน จำได้ว่าช่วงกลับมาคบกันใหม่ๆ ผมแทบไม่ได้เข้าร้านเหล้าเลย หรืออาจจะนานนานครั้ง ถ้าจะไปผมก็บอกเธอตลอด พยายามเอาใจเธอทุกอย่าง ไม่อยากจะให้มันเป็นแบบเก่าอีกแล้ว แต่พอยิ่งเปลี่ยนตัวเอง ผมหันมาใส่ใจเธอ แต่เธอเหมือนจะเปลี่ยนไป โมโหง่าย งอนผม โกรธผมทุกเรื่อง ผมก็ตามง้อเธอทุกเรื่อง ไม่ว่าผมจะทำผิดหรือเธอทำผิดทุกครั้งผมก็เป็นคนง้อ เพราะผมไม่อยากจะเสียเธอไปอีกแล้ว ทำอย่างนี้มาเรื่อยๆ จนถึงตอนนี้ พยายามประคับประคองรัก มีหลายๆครั้งที่เธองอนผมจนผมง้อยังไงเธอก็ไม่หาย ผมต้องรีบจองตั๋วเครื่องบินกลับบ้านเพื่อมาง้อเธอ เป็นทำอย่างนี้ประมาณสิบครั้งได้แล้ว จนเหมือนทำให้เธอเสพติดการงอน จนตอนนี้ไม่ว่าเรื่องอะไรเธอก็งอนไปหมด ล่าสุดเธอบอกให้ผมไปหยิบของให้ แล้วผมก็แกล้งเธอบอกว่าเอื้อมไม่ถึง เธอก็ด่าผมว่าไม่มีน้ำใจแล้วก็ไม่คุยกับผม ผมพยายามเคลียกับเธอเรื่องนี้ว่าอย่างอนอะไรแบบนี้อีกไม่ชอบ เป็นคนง้อมันเหนื่อยมากนะ สุดท้ายเธอก็บอกผมว่าก็เราเป็นของเราอย่างนี้อะ รับไม่ได้ก็ไป ตอนนี้เธอบล็อคเฟสบุ้คผมเรียบร้อยแล้ว ผมไม่รู้ว่าผมจะง้อเธอดีมั้ย ผมเหนื่อยเหลือเกิน ผมอยากคบกับเธอนานๆ แต่ถ้าเธอไม่คิดจะเปลี่ยนอะไรเลย ยังไงมันก็เหมือนฝืนผมอยู่ดี ผมไม่รู้จะทำยังไงดี คิดถึงเธอมากๆ ไม่รู้ว่า จะง้อแบบนี้ไปเรื่อยๆ หรือจะ ปล่อยให้เธอไปเจอกับคนที่เหมาะกับเธอดี หนักใจจัง