กรง

เวลาจะติดต่อกับใครทีก็ยากแสนยาก                      เพราะเรามีสิ่งที่เรียกว่า
ต้องใช้เวลามากมาย                                             โทรศัพท์มือถือ

หากจะไปเที่ยวกันที่ไหนเป็นกลุ่ม                       หากคนที่นัดกันไว้มาช้า
ต้องนัดกันแล้วนัดกันอีก                       คนที่มาก่อนสามารถไปเดินเที่ยว
                                                                   ที่ไหนก่อนก็ได้ ไม่จำเป็นต้องยืนรอ
                                                                   จนกระทั่งมากันครบ

สถานที่ต้องระบุให้ชัดว่าตรงไหน                       เวลานัดไม่ต้องเป๊ะมาก
                                                                   เพราะติดตามกันได้ตลอดเวลา


เวลานัดต้องเป๊ะ ทำให้ส่วนใหญ่                       สถานที่เพียงบอกไว้กว้างๆ
ต้องมาถึงก่อนเวลานัด                       ไว้ติดต่อกันอีกทีตอนไปถึงแล้ว
                            

หากคนที่นัดยังไม่ครบ                       ไม่จำเป็นต้องนัดกันแล้วนัดกันอีก
ต้องยืนรอต่อไปเรื่อยๆ จนมั่นใจ            
ว่าเขาคนนั้นจะไม่มาแล้ว                

นั่นเพราะตอนนั้นเรายังไม่มี                       เวลาจะติดต่อใครก็ง่ายดาย
สิ่งที่เรียกว่าโทรศัพท์มือถือ                       รวดเร็วและตลอดเวลา

เทคโนโลยีช่วยให้ชีวิตสะดวกสบายขึ้น

เราแทบไม่เคยคลาดกันเมื่อต้องไปไหนกันหลายๆ คน

เราแทบไม่เสียเวลารอใครโดยไม่รู้ว่าเขาคนนั้นจะมาหรือไม่มา

เราแทบไม่ต้องกังวลว่าเราจะติดต่อใครได้หรือไม่ได้

แต่เมื่อถึงจุดๆ หนึ่ง

เรากลับรู้สึกว่าต้องคอยกังวลตลอดเวลาว่าขณะเดินเที่ยวจะมีใครติดต่อมาหรือไม่

ต้องคอยหยิบโทรศัพท์ออกมาดูตลอดเวลาเพราะกลัวจะมีงานสำคัญทั้งๆ ที่เราได้ลาหยุดไปล่วงหน้าแล้วเป็นสัปดาห์

เราวางแผนชีวิตลำบากขึ้น เพราะมักมีสิ่งอื่นๆ แทรกเข้ามาเสมอ

เราใส่ใจกับการนัดแนะ รายละเอียด ความรู้สึกกระตือรือล้นก่อนถึงวันนัดน้อยลง

เราตรงต่อเวลาน้อยลง

ในบางครั้งที่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก็อดคิดไม่ได้

บางทีเจ้าสิ่งนี้ก็ทำให้ความเป็นอิสระของเราลดน้อยลง

บางทีสิ่งที่เราพกพามันไปด้วยตลอดเวลานี้ อาจเป็นกรงขังที่เรียกว่าโทรศัพท์มือถือ