สวัสดีค่ะ เรื่องนี้ค่อนข้างยาวแต่เป็นเรื่องจริงไม่ได้แต่งขึ้นมา งั้นขอเข้าเรื่องเลยละกันค่ะ เรื่องมีอยู่ว่าเราเป็นเด็ก ตจวค่ะ อายุ19ปีเข้ามาเรียนและทำงานไปด้วย และด้วยอาชีพที่ทำอยู่(พริตตี้)ทำให้เราเจอผู้คนมากหน้าหลายตา เราเป็นคนที่เข้ากับคนง่ายค่ะ ไม่มีพิษมีภัยกับใครทุกคนที่เราร่วมงานด้วยต่างเอ็นดู ฟิวเด็กๆอ่ะค่ะ และเมื่อปลายปีที่แลัวเราได้เจอกับผู้ชายคน1 เค้าไม่ไข่สเป็คเราเลยค่ะ เค้าดำไม่สูง หน้าตาออกแขกๆ คือมองดูแล้วมันไม่ไช่อ่ะค่ั คือเราก้อไม่เข้าใจ เราไม่ไช่คนขี้เหร่นะ ยิ่งอยู่ในวงการนี้นานเข้าเราก้อเริ่มศัลบ้าง เค้าชวนเราไปนุ่นมานี่หลายครั้วเราไม่เคยไป จนวัน1เราก้อยอมไปด้วยค่ั ไปกินข้าวกัน แต่แปลกเรากลับรุ้สึกดีกับเค้า อาจเป็นเพราะนิสัยเค้ามั่ง เป็นคนเงียบๆ พุดบ้าง เราจะพุดซะส่วนใหญ่ อยู่ด้วยแล้วไม่ต้องแอฟ555555 เรากับพี่เค้าก้อดูกันไปเรื่อยๆค่ั เรายอมรับเลยว่าชอบพี่เค้าแล้ว เคยถามพี่เค้านะว่ามีแฟนยังเค้าก้อบอกไม่มี เราเลยตัดสินใจคบกัน จนเวลาผ่านไป ความสัมพันธ์เริ่มลึกซึ้ง เรามาจับได้ว่าพี่เค้ามีแฟนแล้ว ที่จับได้เพราะทุกวันศุกร์พี่เค้าจะกลับบ้านบอกว่ากลับไปหาแม่ แล้วเสาร์อาทิตย์เค้าไม่เคยตอบไลน์เราเลย มาตอบอีกทีเย็นวันอาทิตย์ ข้อความไลน์ก้อไม่ถุกอ่าน แรกๆเราก้อไม่อะไร พอหลังๆ ความรุ้สึกเพิ่มขึ้นเราเลยเริ่มสังเกต เราเลนตัดสินใจถามตรงๆ พี่เค้าก้อยอมรับว่าเค้ามีแฟนอยู่แล้ว  พีเค้าทำงานอยู่ กทม และพี่เค้ามีบ้านอยู่ชลบุรี และแฟนเค้าก้ออยู่ชลบุรี ทึกวันศุกเค้าต้องกลับไปกินข้าวกับแฟน ย้ำนะค่ะว่าแค่แฟน เสา-อาทิตพาแฟนทำธุระ พวกเค้าโตกันแล้วค่ั พี่เค้าก้อ36หร้าที่การงานคือดีมากและแฟนเค้าก้อ 30 พอเรารุ้เราก้อขอเลิกทันทีเลยค่ะ แต่พี่เค้าไม่ยอมเลิก พยามพุดและง้อเราทุกทาง เราก้อรักพี่เค้าด้วยแหละทั้วที่รุ้ว่ามันผิด เราก้อคบกันต่อ(โง่เนาะ ) เราตัดสินใจอยู่ด้วยกัน. เย็นวันอาทิตพี่เค้าจะรีบกลับมาหาเรา เพราะเค้ารู้ว่าเรารอกินข้าว ถึงเค้ากินอิ่มกับคนนุ่นมาแล้ว เค้าก้อจะกินกับเราอีก เราอยุ่ด้วยกันเย็นวันอาทิต-เช้าวันศึกร์ ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันมีความสุขมากค่ะ เราดุแลกันทุกอย่าง เรารับรุ่ได้ว่าเค้ารักเราจริงๆ วันไหนพี่เค้าเลิกงานดึกเราก้ิจะซื้ิกับข้าวไว้รอ มาถึงห้องถามก่อนเลยว่าวันนี้เหนื่ิยไหม เป็นไงบ้าง ทำไห้ทุกอย่าง เราดูแลซึ้งกันและกัน จะมีรุ้สึกแย่บ้างก้อตอนที่พี่เค้าขออกไปคุยโทสัพ เค้าจะโทหากันทุกวัน 4ทุ่ม-5ทุ่ม บางครั้งเราก้อร้องไห้นะ แต่บางครั้งก้อทำใจยอมรับ ที่หนักสุดและทรมานสุดคือวันศุกร์ เราไม่ชอบเลย ไม่ชอบจริงๆ ร้องไห้ทุกอาทิต พี่เค้าเป็นคนดีคน1 เค้าไห้เราในสิ่งที่เราควรได้ เค้าพยายามทำทุกทางเพื่อที่จะไม่ไห้เราเสียใจ ยิ่งนานวันเค้ายิ่งยอมเราทุกทาง เพราะเค้ารุ้ว่าเรารุ้สึกแย่ จากเมื่อก่อนเสา-อาทิตนี่คือเงียบ พอนานวันเวลาพี่เค้าจะไปเจิแฟนก้อโทหาเราก่อน ไปเข้าห้องน้ำก้อแอยโทหาเรา บอกเราเสมออย่าคิดมาก แต่เราก้อยังเสียใจ ที่จริงเราเป็นคนที่ขี้แยมาก เอาแต่ใจสุดๆ คิดเสมอว่าคงมีแค่ผุ้ชายคนนี้แหละที่ทนเราได้ พี่เค้าคบกับแฟนมา4ปีและค่ะ เรากับพี่เค้ามีปัญหากันบ่ิยมา ไม่เรียกว่าเราหรอก เรียกเรามีปัญหาคนเดียวดีกว่า เพราะพี่เค้าไม่เคยเถียวเราเลย เค้าจะเงียบตลอดเพราะเค้ารัว่าเรายอมเค้สมามากแค่ไหน เรื่องที่ทะเลาะก้อมีเรื่องเดียวแหละ555555 ทุกครั้งที่ทะเลาะเราก้อจะขอเลิกเราจะพุดเสมอว่าเราทนไม่ไหวแล้ว ทนเพื่ออะไร พดไปร้อวไป แต่ไม่ว่าจะพึดซักกี่ครั้ง เราทั้งสองก้อไม่เคยปล่อยมือกัน ยิ่งรักกันมากขึ้น เราไม่เคยขอไห้พี่เค้าเลิกกับแฟนคนนั้น เราอยุ่ในส่วนของเราตลอด เราคิดแต่ว่าเมีอพี่เค้าบอกไห้เรารอเราก้อจะรอ เราวาดฝันอนาคตไว้ด้วยกัน 5555 คงตลกมีกสินะ เป็นน้อยเค้ายังมีหน้สมาคิดไกลอีก จนวัน1ทะเลาะกันหรักมาก จนทุกคนคิดว่าเลิกกันรวมทั้วเพื่อนๆพี่เค้าด้วย แต่เราก้ิห่างจากพี่เค้าจริงๆ เพื่อนสนิทพี่เค้ามาหาเราชวนไปกินข้าวดุหนัว เราเองก้อสกิดใจแต่แรกแล้สว่าจะจีบเราหรอ สุดท้ายคือจริงๆค่ะ เราเองก้อไปตกลวปลงใจอีก คุยกันยุได้เดือรกว่าๆ เราก้อกลับมาคบกับพี่เค้าเหมือรเดิม และเราก้อบอกเลิกเพื่อนสนิทพี่เค้า คือตอนนั้นเราบอกเลยว่าเรารักทั้งสองคน แต่ด้วยที่เรากับแฟนผ่านอะไรมาด้วยกัรเยอะเราจึงเลือกที่จะกลับไปเจ็บอีกครั้ง กลับมาคบกันได้ซักพักแฟนเราก้อจับได้ค่ะว่าเราแอบไปคบกันเพื่อนเค้า คือเรารุ้อยุ่แก่ใจว่ามันไม่สมควรเพราะเค้าสนิทกันมาก แฟรเราไว้ใจเพื่อนคนนี้มาก บางครั่งที่เค่ไม่ว่างเค้าจะไห้เพื่อนคนนี้มารับเราออกไปทานข้าว เรายอมรับผิดค่ะ แฟนเราโทรเครียกับเพื่อนเค้าเลย สรุปคือเค้าไม่คุยกับเพื่อนคนนี้อีกเลยทั้งที่คบกันมาตั้งแต่สมัยมหาลัย มาถึงคิวเรา เค้าจะเลิกกับเราค่ะ เป็นครั้งแรกที่เค้าบอกเลิกเรา พี่เค้าร้องไห้หนักมาก เค้าบอกเค้าไม่เคยคิดว่าคนที่เค้ารักมากทั้งสองคนจะทำกับเค้ืได้ ครัเงนี้เรายื้อสุดชีวิตพี่เค่จะเดิรออกจากห้องเรานี่นั้งร้องไห้กอดขาพี่เค้าไว้ เรารุ้ว่าพี่เค้าเสียใจแลพโกรธมาก เราขอเวลาพี่เค้า3วันขอไห้เราได้ทำอะไรๆเพื่อเค้าอีกครั้ง ตอนแรกพี่เค้าไม้ยอมเลย อาจเป็นเพราะเราน่าสมเพศมั่งพี่เค้าเลนโอเคร เมื่อก่อนอาทิต1พี่เค่จะหยุดงานมาอยู่กับเราทั้งวัน1วัน แต่ครั้งนี้พี่เค้าหยุดงาน3วันลวด เราทำดีกับเค้ามากค่ะ วันแรกนี่แบบยังกะเราพุดคนเดียส พุดอะไรด้วยเค้าเงียบเอาแต่ทำหน้าเศร้า มองหน้าเราแล้วก้อร้องไห้ เราก้อเสียใจนะ ตั้งแต่คบกันมาเค้าไม่เคนทำแบบนี้กับเราเลย แอบร้องไห้บ้าง แต่ก้อยังสุ้ต่อเพื่อหวังว่าภายใน3วันนี้เค้าจะดีขึ้น และไห้อภัยเรา  เราเอาใจทำทุกวิถีทาง เชื่อไหม พี่เค้ายิ้มและยอมพุดกับเรา ทุกอย่างเริ่มเหมือรเดิม จนวันที่3 เราจะไปดุหนังกัน ระหว่างทางแฟนพี่เค้าโทมาถี่มาก เราก้อบอกไห้เค้ารับแต่เค้าไม่รับ เพราะตั้งแต่คุยกันมาพี่เค้าไม่เคยคุยโทสัพต่อหน้าเรา จนมาถึงห้าง เค้าบอกขอคุยโทสัพแปบ1 เราก้ิขึ้นมาก่อน ปกติพี่เค้าจะคุนไม่เกิน10นาที แต้วันนั้นเรานั้งรอ เกือบ ชม.ค่ะ นั้งร้องไห้คาโรงหนังเลย จนทนไม่ไหว เราเลือกที่จะนั้งแทร็กซี่กลับไม่บอกพี่เค้าด้วย จนอีก20นาทีพี่เค้าไลนฺมา เราก้อไท้ตอบ จนพี่เค้าโทมาเราก้อไม่รับ เราก้อมานอนร้องให้ที่คอนโดต่อ พี่เค้ายืนหน้าห้องเราและโทมาเราก้อรับ พี่เค้าพยายามอธิบายทุกอย่างไห้เราฟัง เราไม่ยอมฟังค่ะ รุ้เรื่อวแค่ว่าวันนี้เค้าตั้งใจจะบอกกับเราว่าเค้าไห้อภัยเรา ไห้เราคิดว่าเค้ารักเรามากแค่ไหน เค้ายอมตัดเพื่อรแต่ไม่เคยคิดจะตัดเรา เค้าขอโทดเรา เราไม่ฟังค่ะและเราเปนคนบอกเลิกพี่เค้าไปอีกครั้ง จนพี่เค้าเลือกที่จะเดินกลับไป เราเสียใจมากที่พุดแบบนั้น ใจ1ก้อคิดว่าไห้มันจบๆไป สุดท้ายแล้วยังไงเราก้อเป็นแค่ตัวสำรอง ผ่านไปวันเดียวเราเครียดม่กค่ะ ถึงขั้นนอนโรงบาล พ่อแม้รับรุ้พี่เค้าเองก้อรุ้เหมือนกัน ณ ตอนนั้นเรารุ้เลนว่าเราต้องการพี่เค้ามากที่สุด แต่พี่เคากลับโทรมาหาเราและบอกกับเราว่า"พี่ขอโทด พี่เป็นต้นเหตุที่ทำไห้หนุต้องเป็นแบบนี้ พี่มาคิดดุแล้วพี่น่าจะปล่อยหนุไปตั้งนานแล้ว พี่รุ้สึกผิดม่กจริวๆ จนไม่กล้าจะดุแลหนุต่อไปอีกแล้ว" มันคือคำบอกลาดีๆนี่เอง พอเราได้ยินแบบนั้นเราเสียใจมาก ร้องไห้โฮทั้งหมอทั้วพยาบาลวิ่งเข้ามาจับยังกะเราเป็นคนบ้า วันนั้นเราร้องไห้ทั้งวันค่ะ ไม้ยอมคุยกับใคร นอนร้องไห้อย่างเดียว จนดึกๆ หมอจัดยานอนหลับไห้เราก้อไม่ยอมหลับ ทุกคนหลับหมด มีเสียงประตุเปิดเข้ามา ภาพที่เห็นทำไห้เราน้ำตาไหลพราก พี่เค้ามาหาเรา (พุดไปจะร้องไห้) ทุกคนที่เฝ้ารับรุ้ว่สพี่เค้ามาแต่ไม่มีใครตื่น พี่เค้าเดินเข้ามาพร้อมกัยเตี่ยวไก่2ถุวและพุดว่า ไหนเด็กดื้อ ได้ยินข่าวว่าไม่ยอมกินข้าวอ่ิ เห็นไหมพี่ซื้อของโปรดเรามาไห้ มากินด้วยกันนะ ตอนนั้นเราน้ำตาไหลเลน คิดแต่ว่สไม่ได้ฝันไป พี่เค้าป้อนเตี่ยวเรา เราเห็นว่าพี่เค้าน้ำตาไหล พุดกับเสียวเบาๆ เราไม่เปิดไฟเพราะุกคนนอนอยุ่ เรารุ้ว่าที่พี่เค้าพุดกัยเราในโทสัพเค้าไม่ได้อยากทำแบบนั้นแต่เค้าไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีกว่านี้เพื่อไห้ทุกอย่สวจบ เราไม่ค่อยได้คุยอะไรกัน เราเอาแต่ร้องอย่าวเดียส ส่วนพี่เค้าก้อทำหน้าเศร้า และมองหน้าเราด่วยความสงสาร เค้ารุ้ว่สที่ผ่านมาเราต้องทนต้องเจอกับอะไรบ้าง
(เดี่ยวมาเล่าต่อนะ จอตัวร้องไห้แปบ1ค่ะ)