กระทู้นี้ขอโทษที่อาจมีคำว่าขี้เยอะ ขอโทษในความไม่สุภาพ


แต่ขอบอกว่ากระทู้นี้ไม่ใช่ขี้ๆนะ






ไปไหนก็ไม่สุขใจเท่ามาขี้ที่บ้านตัวเอง
ไปบ้านเพื่อน บ้านญาติ มหาวิทยาลัย โรงแรม สถานที่ท่องเที่ยว ก็ไม่สุขใจเท่าบ้านเรา
ต่อให้ไปโรงแรมหรู 4 ดาว 5 ดาว ตกแต่งสวยหรู ก็ยังไม่สุขใจเท่าบ้านเรา

บางทีไปบ้านเพื่อน สายฉีดน้ำมันแรง เราก็นึกว่าความแรงมันจะเท่าบ้านเรา แต่มันแรงมหาศาล




พอฉีดเข้าไปก็จ๊าก เจ็บ สะเทือนไปทั้งทรวง    


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้



บางทีผมไปต่างถิ่น ถึงปวดอย่างไรก็พยายามอั้นไว้ เพราะอยากกลับมาขี้ที่บ้าน
ตอนไป รด ที่เขาชนไก่ 5 วัน ผมไม่ถ่ายท้องเลย กลับมาถึงบ้านค่อยถ่าย
ผมพึ่งเข้าใจว่าร่างกายมนุษย์สามารถเก็บอันนั้นไว้ในร่างกายได้ตั้ง 5 วัน มหัศจรรย์มาก !



มาถ่ายที่บ้านเฮา แสนจะมีความสุข เสียงกดหมุนในชักโครกที่เป็นเอกลักษณ์ แรงกด 8.52 นิวตันที่นิ้วชี้คุ้นเคย
ระยะเวลารีโหลดของน้ำกว่าจะกดใหม่ได้ 12.6 วินาทีที่แสนแม่นยำ
และที่สำคัญความแรงของที่ฉีดกำลังฟินพอดี ไม่มากไม่น้อยจนเกินไป


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้



บางทีปวดท้อง แต่เข้าไปแล้วหายปวด แต่ก็นั่งอ่านนวนิยายอยู่ได้เพลินเป็น ชม.ๆ
นั่งอ่านนวนิยายกำลังภายในของท่านกิมย้งบนโถชักโครกนี่เพลินสุดๆ
จนคิดว่าชักโครกที่เป็นที่นั่งอ่านหนังสือที่ดีที่สุดในโลกก็ว่าได้

เข้าใจว่าเป็นเพราะไปอ่านที่หอสมุดมหาวิทยาลัย ผู้คนเดินกันขวักไขว่
แต่มาอ่านในห้องน้ำ คงไม่มีใครมาเดินกันไปมาขวักไขว่ให้เวียนหัวแน่นอน




มันคือการ immersion หรือจุ่มเข้าไปในโลกหนังสือ





ห้องน้ำบริเวณเหนือชักโครกที่สงบ มีเสียงน้ำหยดติ๋งๆคลอ เป็นจังหวะแบลคกราว นำเราเชื่อมจาก
โลกความเป็นจริงไปสู่ยุทธจักรบู๊ลิ้มตงง้วน !



ใครอาจจะนิยามบ้านเป็นอย่างไร แต่นิยามบ้านของผมคือ
บ้านคือสถานที่ที่เราเข้าห้องน้ำไปขี้แล้วมีความสุข สงบ โล่ง ปลอดภัยมากที่สุด