น้ำมัน ทอง สุนัข เชื่อมโยงถึงกันได้อย่างไร ?

เศรษฐกิจในยุคปัจจุบัน ที่ 4G ประมูลกันถึง 4 วัน 4 คืน เคาะราคากันสูงสุดในโลก เป็นแหล่งขุมทรัพย์ที่นักลงทุนมุ่งแสวงหาผลตอบแทนระยะยาว แต่ความเสี่ยงย่อมสูงไปด้วย

น้ำมัน ตลาดโอเปก ก็ดิ่งเป็นประวัติการณ์ ในหลายปีมานี้ จากเคยทะยาน 1×× us dollars /1 บาเรล ตกตามกระแสโลก ค่ายรถก็สะดุดตาม ตัวเลขส่งออก ชะงักงันเป็นทิวแถว จนค่ายยักษ์ๆ ต้องรับลดกำลังการผลิต ลดคนงาน ควบรวมกิจการบ้าง

ทอง จากเคยทะยาน บาทละเกือบ 3 หมื่น ตกฮวบมาจนเหลือเกือบครึ่งหนึ่ง และมีแนวโน้มที่ตกลงไปอีก เพราะความผันนผวนในตลาดทุน นักลงทุน โยกลงทุนในหุ้นมากกว่า ด้วยผลตอบแทนดี ย้ายทุนจากกลุ่มค้าทอง ที่เคยปั่นกันจนสูง

แล้ว....สุนัข ปอม ละ เกี่ยวกับเขาไหม ?   

แน่นอนย่อมอยู่ในห่วงโซ่อุปทาน เพราะ กำลังซื้อในตลาดมีจำกัด แต่ตลาดก็ขยายตัวขึ้น ในอัตราที่ลดลงเป็น % ด้วยผู้ขายมากกว่าผู้ซื้อ การแข่งขันย่อมสูงเป็นธรรมดา จึงวัดกันที่คุณภาพ และ ราคา  ตัวเลือกที่มีมาก ผู้ซื้อย่อมมีทางเลือกอื่น เช่น มองสินค้าทดแทนในตัวที่เกรดรองลงไป เพราะราคาย่อมถูกกว่า

ตัวอย่าง

เรต ผสม มาตราฐาน 4 หมื่น มีอยู่หลายเจ้า และแต่ละเจ้าตั้งไว้เป็นเกณฑ์ อาจจะต่อรองได้บ้างตามความสนิทสนม เรตนี้ผลกระทบต่อระบบเศรษฐกิจอาจจะมีไม่มาก เพราะถนนทุกสายจะมุ่งเข้ามาหา อุปมาว่า " สินค้ามีแบรนด์ และแต่ละแบรนด์ค่อนข้างติดตลาดบน "

เรต กลาง 2 - 2.5 หมื่น จะเกิดผลกระทบค่อนข้างมาก เรตนี้ทางเลือกเยอะ เพราะ อยู่ระหว่าง แบรนด์ ระดับ ชื่อเสียงเก่า และชื่อเสียงใหม่ มุ่งแข่งขันกันสูง คุณภาพ ต้องวัดที่ผลงาน ด้วยลูกสุนัข และ สนามประกวด

เรตล่าง หลักพัน  เรตนี้ ผู้เขียนมองว่า อยู่ที่ ระดับสมดุล ราคาตามสภาพ เฉกเช่น สินค้ามือสอง เรียกว่า " ตาดีได้ ตาร้ายก็ไม่เจ็บตัวมาก " เพราะ ผลงานออกมา อาจจะเสมอตัว หรือ คุ้มทุน เผลอๆ ทำกำไร ใน % ที่สูง ด้วยต้นทุนต่ำ แต่ทางเลือกก็ล้นตลาด ทำให้ราคาในเกณฑ์นี้ นิ่งๆ ไป แต่ก็ไม่ค่อยมีผลกระทบต่อเศรษฐกิจมาก เพราะ พ่อพันธุ์ ก็ยังกินเท่าเดิม ที่ได้คือ ค่าเหนื่อยต่อการขึ้นแต่ละที เรียกว่า ทำงาน 30 นาที ก็ได้เงินมากกว่าค่าแรงขั้นต่ำเยอะ

ราคา ใครเป็นผู้กำหนด ?


ตลาดบน เกรด A ลูกปอม เกรดนี้ " ผู้ขาย " จะเป็นคนกำหนดราคา อำนาจต่อรอง อยู่ที่ผู้ขายเป็นส่วนใหญ่ ผู้ซื้อได้แต่มองตาปริบๆ ไม่ค่อยง้อลูกค้า เหมือน เดินห้าง เกษร เอ็มโพเรียม พารากอน  


ตลาดกลาง เกรด B - C ปอมเกรดนี้ จะอยู่ที่ความพอใจ 2 ฝ่าย ฝ่ายผู้ขายก็อยากขาย ฝ่ายผู้ซื้อก็อยากซื้อ ราคาจึงไม่นิ่งมาก อำนาจจึงมีดุลยภาค ลักษณะนี้ คล้าย ซุปเปอร์สโตร์ขนาดใหญ่ ไฮเปอร์มาร์เก็ต มีให้เลือกมากมาย หลายสาขา ผู้ขายอาจต้องจัดแคมเปญเสริมต่างๆ เอาใจลูกค้า รักษาฐาน การแข่งขันตลาดสูง  


ตลาดล่าง เกรด C - D ลูกปอมระดับนี้ ราคาจะเป็นไปตามกลไกลตลาด ขึ้นลง ไม่สูง คล้ายหุ้นร้อน ผู้ขาย รอเทขาย หมดกระดาน ผู้ซื้อ ยินดีซื้อในราคาที่ต่ำ เท่าที่ต่อรองได้ บางรายยอมขายราคาต่ำกว่ากระดาน เพียงเพื่อรีบระบายออก กลายเป็น สำเพ็ง คลองถม ตลาดนัด สวนรถไฟ  

*** มาไวไปไว มาช้าไปไว ***
( ผู้เขียนขอใช้ คำง่ายๆ เพื่อความเข้าใจ )

ตลาดปอม ที่ร้อนแรง โตตามกระแส โดยหลักแล้ว ในตลาดเมื่อมี Demand สูง Supply ย่อมต้องมีตามเป็นธรรมดา ไม่ใช่ สินค้าหรือบริการ พวกผูกขาด monopoly  กราฟ ที่ผู้เขียน ประสบมาจาก เด็กเฝ้าหมา ดูแลสวน มองว่า ตัวกราฟ ที่ขึ้นลงเคยแตะระดับ เกือบ 2 ล้าน / ปี ไม่หักต้นทุนการผลิต ยอดขายที่สูง ต้นทุนย่อมสูงตาม ค่าโสหุ้ยต่างๆ ทั้งนี้ อยู่ที่ เจ้าของฟาร์ม จะบริหารต้นทุน ใครต่ำกว่า กำไรย่อมมากกว่า ยิ่ง ค่าจ้างคนเลี้ยงหมา ( ซึ่งหาคนงานยาก ต้องดึงแรงงานต่างด้าวมาเป็นส่วนใหญ่ หรือ นำญาติพี่น้องมาช่วยดูแล ) ควรให้ค่าจ้างด้วยความยุติธรรม เพราะนี่คือธุรกิจองค์กรหนึ่ง เรื่องสวัสดิการ และ สินน้ำใจ ค่ารักษาพยาบาล ฯลฯ  หากลูกจ้างไม่พอใจการกระทำของนายจ้าง  ความเสียหายจะตามมา แบบคาดไม่ถึง (**นอกเรื่องไปนิด**)

ฐานลูกค้า จึงมีความสำคัญ ผู้ขายต้องคำนึงถึงผลที่ตามมา เพราะ ผู้ซื้อมิได้ซื้อเราเพียงเจ้าเดียว   ผู้ซื้ออาจจะไปซื้อเจ้าอื่นด้วย จะเสียฐานลูกค้าไปได้ ถ้าหากขายสินค้าด้อยคุณภาพ พวกก๊อป เกรด A ปอม เกรดกลาง อวดอ้างสรรพคุณ หมา show สุดท้าย กลายร่าง เป็น สินค้าก็อปปี้

คุณภาพ จึงควรรักษาไว้ บางรายยิ่งเลี้ยงยิ่งตกต่ำ จนต้องหันมาทำตลาด ปอมสีแปลกๆ ควานหา ปอม สวย ส้ม ประกวดไม่เจอ เลยเบนเข็มไปทำตลาดสีแปลก (((*** ข้อควรระวัง สีแปลกร้อนแรง ก็จริง แต่อย่าลืมหัวข้อข้างต้น มาไวไปไว  มาช้าไปไว เช่นกัน***)))

สุดท้ายนี้ ผู้เขียน ขอฝากข้อคิดเล็กๆ น้อยๆ

- ความดังไม่คงที่   ความดีสิคงทน -

  

ช่วงที่ผ่านมา ไม่มีโอกาสเขียนนักเพราะ ย้ายสถานที่ และเบนเข็มไป เขียนเรื่องภายในแทน

หากมิตรรัก แฟนเพลง รีเควส มา ก็ยินดี จะขอแลกเปลี่ยนความรู้ประสบการณ์