เริ่มเลยละกันนะคะ คือเรามีลูกชายตอนนี้ได้2ขวบแล้ว มีกับแฟนเก่า เลิกกันได้ปีนึงแล้วค่ะ แต่ลูกเราไม่ได้อยู่กับเรานะคะ อยู่แฟนเก่าค่ะ ว่างๆเราก็จะไปรับมาเล่นค่ะ

แต่เรามีแฟนใหม่คบกันได้สักพักแล้ว เขาดีค่ะ ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ อยู่บ้านเดียวกับเรา ขยันทำงาน กลับบ้านตรงเวลา ง่ายๆคือดีทุกอย่าง แต่ที่เราไม่ค่อยชอบเลยคือ..

เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เราเอาลูกมาที่บ้านค่ะ ปกติเราไม่ใช่คนไปรับ เราให้แม่เราไปรับลูกเรามาให้ค่ะ แม่เราก็รับมา เรากับแม่ก็เลี้ยงเค้า พาไปเล่นของเล่น พาไปซื้อของ แล้วแฟน(ใหม่)เราก็ไปด้วยตลอดนะคะ แต่เขาทำเหมือนไม่พอใจ ไม่พูดไม่จา ไม่ยอมคุย แล้วก็ไม่เข้าหาลูกเราเลย😢

เราเสียใจมาก ทำไมเขารักเรา แต่ทำไมเขาถึงรับลูกเราไม่ได้ คือวันนั้นเป็นวันอาทิตย์ เป็นวันหยุดงานของเขา เขาคงไม่พอใจจากที่เขาจะได้ไปซื้อของ พาไปกินของอร่อยๆกับเราเหมือนปกติ แต่ไม่ได้ไป แล้วก็กำลังกลับบ้าน แม่เราบอกว่าไม่ไปส่งลูกเรานะ เดี๋ยวคืนนี้เลี้ยงให้ บอกให้เรากลับบ้านก่อนเดี๋ยวเขาไปธุระก่อน เราก็โอเค พาลูกกับแฟนกลับบ้าน

กลับมาถึงบ้าน เราก็อุ้มลูก ถือของเราคนเดียว เขาโกดอะไรไม่รู้ เดินขึ้นห้องนอนเลย อืมมม.. เราก็ไม่พอใจเหมือนกัน แทนที่จะช่วยเราถือของไม่มีเลย ถึงห้องเราก็ป้อนข้าว อาบน้ำลูกค่ะ เสร็จชงนมกล่อมลูกนอน เขาก็นอน เราก็นอนคนละที่นอนกัน ไม่พูดไม่คุยกัน สักพักเขาหยิบกุญแจรถออกไป ไปไม่บอกสักคำ

แล้วสักพักแชทเราก็เด้งมาค่ะ .. คือแฟนเรานี่แหละ (แคปหน้าจอเตรียมโพสแล้วแต่ลงรูปไม่เป็นอะค่ะ)  สรุปมาง่ายๆคือ เหมือนเขาน้อยใจที่เราไม่สนใจเขา เอาเวลาทั้งวันให้ลูก เราก็บอก "มันแค่วันเดียว นานๆลูกเราจะมาที เป็นขนาดนี้เลยหรอ รับไม่ได้หวะ!!" เขาก็ตอบประมาณว่า เขาก็รับไม่ได้ที่ต้องมาเลี้ยงเด็กที่ไม่ใช่ลูกเขา .. คือเราอึ้งเลย😑 เราไม่ได้ให้เขาเลี้ยงสักนิด เขาก้อไม่คิดจะเลี้ยงสักนิด รังเกียดลูกเราขนาดนั้นเลยหรอ วินาทีนั้นเราคิดเลย เลิกแน่นอน จะว่ายังไงก็ช่าง แต่เราเลือกลูกเรา

เราก็บอกไปเลยว่า "ทำไมเป็นขนาดนี้ แค่เด็กคนเดียว เด็กไม่รู้เรื่องอะไร แค่วันเดียว รังเกียดขนาดนั้นเลยหรอ ต่อไปนี้จะคบกับใครอะกับใครอะดูดีๆละ อย่าไปคบกับคนที่เขามีลูกละ เพราะเดี๋ยวสันดารจะออกแบบนี้ ตอนนั้นกูเคยคิดจะมีลูกกับ แต่เจอแบบนี้กูพูดเลย เป็นพ่อคนไม่ได้หรอก กูไม่มีลูกกับแน่นอน ผิดหวังในตัวมาก จบๆกันไปจะไปไหนก็ไป เรื่องของ ตัวใครตัวมัน" และก้อตอบกลับมา "เออ"

และอีกประมาน10นาที เขาก็กลับมาบ้าน เก็บเสื้อผ้า เก็บของ เราก็นอนนิ่งกับลูกจ้า ไม่สนใจ ไม่เสียใจด้วย เราว่าเราไม่ผิด เขาก็ไม่พูดไร เก็บเสร็จก็ไป ... เราก็หลับบ้างตื่นบ้าง เล่นเฟสก็ลบทุกๆอย่าง บล็อคด้วยค่ะ แต่เขาก็เอาเฟสน้องทักมา ประมาณว่า ขอโทษ เขาแค่น้อยใจ เราก็ไม่สนใจ ตอนอารมทั้งเสียใจทั้งโกรธ อ่านไม่ตอบ ละนอนค่ะ

เช้าวันรุ่งขึ้นเขาก็มาที่บ้านเรา (ตอนนั้นแม่พาลูกเราไปส่งแล้ว) เอาเสื้อผ้ามาเก็บไว้ที่เดิม แล้วก็เข้ามากอดเรา แล้วเขาก็ร้องไห้ พูดแต่ขอโทษๆ เราก็นิ่ง ตอนนั้นใจแข็ง ก็คงได้แต่อภัย ไม่กล้าไล่ เพราะเราเคยสัญญากันแล้วว่าจะไม่ไล่กัน แล้วเขามีปัญหากับที่บ้านด้วยค่ะ

ต่อจากนั้น เขาก็กลัวแต่ว่าเราจะไม่รัก พยายามถามว่ายังรักมั้ย พยายามทำดีกับเรา ซื้อข้าวให้กินทุกมื้อ ทำดีมากๆ เราไม่ได้ทำงานค่ะ อยู่บ้านเฉยๆ เขาเป็นคนหาเลี้ยงค่ะ กลับบ้านตรงเวลา ไม่เคยเละเทะ พูดเพราะ ไม่ติดเพื่อน จะไปไหนเอาเราไปด้วยตลอด.. เราก็มาคิด เขาดีหมด ตอนเราอยู่กันแค่2คนไม่มีคนอื่น มีความสุขดีทุกอย่าง แค่ไม่ชอบอยู่เรื่องเดียวคือเรื่องลูกเรา
แต่มันคงเป็นไปไม่ได้หรอกถ้าลูกเราจะไม่มีบทบาทในชีวิตเราเลย ลูกก็คือดวงใจเรา เราก็รักของเราทำไมเขาไม่เข้าใจ เราจะทำอย่างไรดีคะ ? ทำอย่างไรให้เขากับลูกเราเข้ากันได้ 😢