ผมเคยมีแฟนเป็นหมอครับ คบได้3ปีกว่าแล้วโดนทิ้งไปเป็นนายหน้าอสังหาที่เป็นลูกชายเพื่อนแม่แฟนที่ค่อนข้างรวยกว่า
แฟนเก่ารายได้หลักแสน เงินเดือนผมแค่25kถ้าเดือนใหนมีค่าคอมก็อาจจะเยอะหน่อย
ตอนแรกก็ไม่ได้คิดจะคบเพราะรายได้มันห่างแต่เพราะเราชอบเที่ยวคล้ายๆกัน
เลยร่วมทริปกันบ่อยๆเลยได้คุยเลยได้คบกัน เขาก็บอกว่าผมนิสัยดี ใจเย็นเป็นผู้ใหญ่ นำเขาได้
เข้าใจเขาเรื่องงานได้ก็คบกันก็ได้นะเพราะชอบเที่ยวเหมือนกันด้วยแต่แฟนเก่าก็กลัวว่าผมจะไม่เข้าใจเพราะหมอเวลาค่อนข้างไม่แน่นอน
ผมเองก็ไม่ได้ซีเรียสเรื่องเวลาไม่ได้เจอเลยก็ได้เข้าเวรผมก็ไปหาได้
เวลาว่างก็เจอไม่ว่างก็ส่งไลน์ให้กำลังใจกัน เขาก็ถือว่าเป็นผู้หญิงที่เก่งแบบที่คุณว่า

แต่พอเขาเรียนเฉพาะทาง เขาเริ่มมีอายุขึ้น รายได้มันก็เป็นข้อแม้ในเรื่องความรักครับ เขาอยากไปญี่ปุ่น
ผมก็ต้องเก็บเงินแต่เขาไม่ต้อง เขาอยากไปยุโรบผมก็ต้องเก็บเงินหลายเดือนแต่เขาไม่ต้อง
เขาอยากกินข้าวร้านหรูบรรยากาศดีบ้าง ผมเลี้ยงเขาได้แต่เขาก็กลัวว่าผมจะไม่พอใช้ก็จะมักจะช่วยออก
ประกอบกับสังคมเปลี่ยนไป แฟนเพื่อนค่อนข้างดีแทบไม่ต้องให้จ่าย มันก็เลยเป็นข้อแม้ที่เขาเก็บมาคิด
ท้ายสุดเขาก็ขอเลิกเพราะบอกว่าเราเข้ากันไม่ได้จริงๆแล้วและไปเป็นแฟนกับลูกเพื่อนแม่แทน

ถ้าวัดจากเรื่องแฟนเก่า ผู้หญิงเก่งทำงานเก่งรวย เขาอยากได้คู่แน่นอนครับ
แต่ต้องเป็นคู่ที่สมกับเขา น้อยครับที่จะต่างแบบผมแล้วรอดได้
แต่ก็มีนะเพื่อนผมก็มีแฟนเป็นทันตเพื่อนทำร้านขายข้าวแกง

ทันตคนนี้เขาเคยพูดกับผมว่า เขาสามารถลงเงินกองกลางในบ้านได้เดือนละ5หมื่นอย่างต่ำ เพื่อนพี่ลงกองกลางได้15000
ก็เท่ากับว่า ในบ้านจะมีเงินใช้เดือนละ 65000 บาทอย่างต่ำแค่นั้นก็น่าจะพอแล้วเพื่อนพี่ก็เป็นคนที่นิสัยดีรักครอบครัว
น่าจะมีความสุขมากกว่าที่จะมามองเรื่องเงิน