(Spoil) Gochuumon wa Usagi desu ka?? ตอนที่ 11 -------- กระต่ายน้อยในป่าใหญ่

กระทู้สนทนา

ภาพเปิดหลัง OP

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
หลังไปถึงที่พักก็เกิดเหตุ ของที่เตรียมไว้ในกล่องสำหรับทำอาหารหายไป
จิโนะเลยรู้สึกกลัวๆ จนริเสะบอกไม่ต้องห่วง ตกปลา ล่าสัตว์เอาก็ได้

โคโคอาเลยพยายามทำตัวร่าเริง บอกว่ามีพวกตัวองอยู่ ไม่ต้องห่วง

แยกทีม เก็บเห็ด ตกปลา

มายะตกปลาได้ก็ให้ริเสะถ่ายรูปให้ เสร็จแล้วตัวเองก็ไปนั่งพัก
ทำเอาริเสะตะคอกใส่ บอกว่าถ่ายรูปให้ตัวเองมั่งสิ (เรื่องนั้นหรอกเรอะ !!?)

ส่วนทีมเก็บเห็ด...........

ทางจิโนะ ลมมาพัดหมวก(ของโคโคอา)ปลิว เลยลงตามไปเก็บ แล้วก็เลยไปติดเกาะกลางแม่น้ำ หาทางกลับเข้าฝั่งไม่ถูก แถมว่ายน้ำไม่เป็นด้วย

ทำท่าขอความช่วยเหลือ แต่พวกมายะกับริเสะนึกว่าเรียกชวนให้ไปตรงนั้นด้วยเฉยๆ
แล้วก็ได้กลับเข้าฝั่งจนได้

โคโคอาเป็ยห่วง จิโนะเลยบอกเพราะหมวกปลิวไป
โคโคอาเลยเคาะหัวจิโนะ บอกว่าที่สำคัญกว่าหมวก(และปลา)คือจิโนะนั่นแหละ

โคโคอา : "แต่ที่ผิดที่สุดคือตัวชั้นที่ไม่คลาดสายตาจากจิโนะจังไปนั่นแหละ !!"

จากนั้นมายะก็ป่วน แกล้งทำเป็นตกน้ำ แล้วก็เลยเล่นสาดน้ำกัน

ทีมเก็บเห็ดกลับมา ชาโร่เห็นเลยตบมุกซะ
จิยะ : "ขอบคุณที่ช่วยตบมุกให้น้า~" (ไปกับเมกุ เมกุก็ซื่อซะ เออออตามหมด)

หมุนตัวกลางน้ำ

ตกกลางคืน จิโนะที่หลับไป ตื่นขึ้นมากลางเต้นท์ มายะกับเมกุเลยเล่าเรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฟัง ว่าโดนซอมบี้บุก จนต้องหนีออกจากบ้านพักมาแบบนี้

ตกใจกลัวจนออกมาจากเต้นท์ เจอพวกโคโคอายืนอยู่ก็งงๆ แล้วพอโคโคอาหันหน้ามา(พร้อมซอสมะเขือเทศ) ก็ทำเอาสลบเหมือด

ย่างมาร์ชเมลโลกินกัน แล้วก็ดื่มกาแฟ ชาโร่เมา เลยชวนเล่นเกมกัน
จับมือ หมุนรอบกองไฟ

พอได้ความเร็วระดับนึงแล้ว ก็ปล่อยมือ ผู้ที่ยังยืนอยู่ได้ คือ เมกุจัง เป็นผู้ชนะไป

หมุนๆๆ

ทุกคนรู้สึกสนุก เลยขอบคุณริเสะที่ชวนมาสัมผัสประสบการณ์แบบนี้ แม้ว่าจะต้องเจอเหตุการณ์ของทำอาหารหายไป ไฟฟ้าใช้ไม่ได้ (เพราะใครบางคน) ก็ตาม
ริเสะก็ดีใจที่ได้ยินแบบนั้น

มองเห็นดาวตก เลยอธิษฐานกัน แต่ทางริเสะ กลายเป็นจองเวรคนร้าย ที่ทำให้เกิดเหตุการณ์แปลกๆ กับพวกตัวเอง

แรงอาฆาตรุนแรง เห็นผลทันตา
คนร้ายคือพ่อของริเสะ ที่โดนแก้วเหล้าโจมตีใส่ด้วยตัวเอง !!

กลางดึก จิโนะมาขอบคุณเรื่องหมวกกับโคโคอา เพราะตัวจิโนะนั้นรู้สึกไม่สบายใจกับการออกมานอกเมืองครั้งแรก
แต่ก็ได้หมวกของโคโอามาแทนทิปปี้ ทำให้สบายใจขึ้น
แต่โคโคอาดันนั่งหลับคร่อกไปแล้ว