เราอายุจะ 23 ต้นปีหน้าคะ  พอดีได้ดูรายการโทรทัศน์ช่องหนึ่งเกี่ยวกับจิตอาสา  เราก็คิดเล่นๆนะ  ไม่สิ!! คิดมาได้สักพักแล้วแหละว่าถ้าบั้นปลายชีวิตอยากจะเป็นจิตอาสาช่วยเหลือสังคม เราชอบมากเวลาได้ทำอะไรเพื่อใคร การเป็นผู้ให้มันรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูก ตอนเรียนมัธยมจนถึงมหาลัยก็ได้มีโอกาสทำกิจกรรมแบบนี้ไม่ค่อยบ่อยนัก แต่รู้สึกว่าทุกครั้งที่ทำเรามีความสุข เราได้แบ่งปัน ได้มิตรภาพ เจอแต่คนที่จิตใจอบอุ่น แต่ไม่รู้ว่าถ้าอยากจะเข้าร่วมจิตอาสาอะไรสักโครงการเราต้องทำไงมั่งอะ ไม่รู้ รู้แต่มันวิเศษนะ ^^ ว่ามั้ย หรือบางทีที่ได้อ่านบทความเกี่ยวกับคำสอน ข้อคิดดีๆมันทำให้เรารู้สึกปล่อยวาง และเข้าใจหลักความเป็นจริงมากขึ้นและรับมันได้ แต่มันก็แค่ชั่วคราวเท่านั้น เพราะพอเราวางหนังสือ นั่นหมายถึงเราต้องกลับมาเผชิญกับโลกแห่งกิเลสตัณหานี้อยู่ดี เพราะเรายังตัดมันไม่หมดตราบใดที่เรายังใช้ชีวิตแบบนี้อยู่ จึงเกิดความคิดที่ว่าอยากบวชชีเลยแหละ แฮร่ๆๆ  อยากละทางโลก อยากใช้ชีวิตอย่างสงบและจากไปอย่างสงบ แต่เราก็ต้องมีภาระหน้าที่ ตราบใดที่พอแม่ยังไม่สบาย เอาเป็นว่ารอเคลียร์กับปัญหาชีวิตพวกนี้ก่อน มันอาจจะหลายปีเลยเนอะ  ทุกวันวันนี้ก็ยังมีคำถามมากมายที่เรายังหาคำตอบไม่ได้ว่า ทำไมๆๆๆๆ???

เราแค่คิดและอยากแบ่งปันความรู้สึกเล็กๆน้อยๆเท่านั้นนะคะ  ถ้าจะมาเล่าให้เพื่อนฟังมันคงหัวเราะดังมากแน่ๆเพราะปกติเวลาอยู่กับเพื่อนไม่มีโหมดจิตใจดีเลย ห้าาาาา   ปล.เผื่อใครมีอุดมการณ์เดียวกัน ยิ้ม))))