สวัสดีครับ เรื่องที่ผมจะมาเล่าให้ทุกท่านฟังในวันนี้ก็ตามหัวกระทู้เลยครับ ผมเป็นชู้กับแฟนเก่า

ท้าวความก่อนนะครับ ผมกับแฟนเลิกกันมาได้2เดือนแล้ และเขาก็มีใหม่หลังจากที่เลิกกับผม ผมก็ยอมรับนะว่าผมแย่จริงๆที่ทำให้คนที่รักที่สุดคนหนึ่งออกจากชีวิตผมไป แต่ความรู้สึกผมยังอยู่เหมือนเดิมผมจึงตัดสินใจรอเขา และมันคือจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้

หลังจากที่เลิกกันผมก็ใช้เวลาตั้งตัวใหม่ราวๆ2อาทิตย์ ผมก็เริ่มหาคนคุยใหม่จนในที่สุดก็โอเคกับคนหนึ่ง คือ m ซึ่งผมกับmเราก็เหมือนจะโอเคกันทั้งคู่ แต่แน่นอนว่าผมก็ไม่กล้าที่จะพัฒนาความสัมพันธ์ เพราะใจผมยังติดคำว่า "รอ" ผมก็คุยกับคนนี้ไปเรื่อยๆได้ประมาณเกือบเดือน ซึ่งตั้งแต่ที่ผมมีmผมแทบไม่ได้คุยไม่ได้ยุ่งแฟนเก่าเลย เพราะตอนนี้ผมเอนเอียงไปหาคนใหม่มากกว่า วันนึงผมเลยหาเรื่องคุยกับแฟนเก่าโดยเรื่องที่ชวนคุก็คือ "การเตรียมพร้อมขอใครสักคนเป็นแฟน"

แฟนเก่าผมก็ให้คำปรึกษาดีนะ เพราะเขาอยากให้ผมเป็นเพื่อนผมก็โอเคเพราะตอนนี้ผมมีคนใหม่แล้วเหมือนกัน วิน-วินทั้งคู่ แต่แล้วแฟนก่าก็พูดออกมาว่า ถ้าผมกับmคบกัน เขาก็จะบล็อกผม และออกไปจากชีวิตผมเพราะว่าเขาไม่อยากเห็นผมมีความสุขกับคนใหม่ ผมเลยถามกลับไปว่า "แล้วเทอคิดว่าตั้งแต่ที่เทอบอกเลิกเค้าแล้วไปมีความสุขกับคนใหม่ เค้าไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ" เขาก็ตอบว่าเขารู้ แต่ยังหวง ยังหึง เพราะผมเคยเป็นของเขาเขาไม่อยากให้ผมไปเป็นของใคร และเขาก็บอกผมว่า "อยากให้รอ"

หลังจากวันนั้นผมก็สับสนเข้าไปใหญ่ พอแฟนเก่าบอกว่าอยากให้รอผมก็ไม่มีสมาธิที่จะคุยกับmเหมือนปกติ ผมอาจจะรู้ตัวช้าว่าmแค่เข้ามาในช่วงที่ผมไม่มีใคร ผมแค่รู้สึกชอบ รู้สึกดี แต่มันคือการอยากเป็นแฟนรึเปล่า มันก็ไม่ใช่ สุดท้ายผมเลยรวบรวมความกล้าและบอกmไปตรงๆว่าผมยังรอแฟนเก่า mก็ตอบกลับมาว่า "ก็ไปสิ ผมไม่ใช่คนเพื่อคั่นเวลาของใครผมชอบง่ายและก็เกลียดง่าย ไม่มีคุณผมก็มีคนอื่นเสมอ ผมเลือกได้"  ก็เป็นอันเข้าใจและเขาก็บล็อกทุกการติดต่อไปเลย เท่ากับว่าตอนนี้ m หายไปจากชีวิต และมก็ตั้งหน้าตั้งตารอแฟนเก่า ผมก็เล่าให้แฟนเก่าฟัง เขาก็ตอบกลับมาว่า "ขอบคุณนะแล้วก็ขอโทษด้วย แต่ขอบคุณมากกว่า"

หลังจากนั้นผมก็กลับมาคุยกับแฟนเก่าเหมือนเดิม เราคุยกันเหมือนเมื่อตอนคบกันยังไง ตอนนี้ก้คุยแบบนั้นแต่ต่างกันตรงที่แฟนเก่าจะไม่บอกว่ารักผม ชอบผม คิดถึงผม เพราะมันจะเป็นการผิดต่อแแฟนปัจจุบันของเขา เช่นเดียวกับผมแต่ผมเป็นฝ่ายบอกเขาว่ารักว่าคิดถึง แต่ไม่ได้บอกบ่อย บอกเมื่อรู้สึกแต่พอบอกไปแล้วก็ได้คำตอบกลับมาแค่ "จ้า" ก็เอาเถอะครับ

หลังจากนั้นผมก็เริ่มตั้งข้อสงสัยแก่ตัวเองว่าที่ผมเป็นอยู่แบบนี้เรียกว่าชู้รึเปล่า เขารักผมแต่เขาไม่สามารถแสดงออกะไรออกมาได้เพราะเขารู้ตัวเองว่ามีแฟนอยู่ เช่นเดียวกัน ผมก็รักเขาแต่ผมแสดงออกให้เขาเห็นได้แค่คนเดียวเพราะผมก็ไม่อยากสร้างปัญหาให้เขากับแฟน เพราะคำว่าชู้นี่เป็นตำแหน่งที่ผมคิดว่าทุเรศที่สุดแต่ก็ดันมาอยู่จุดนี้ซะงั้น ผมเคยถามเขาว่าบอกมาตรงๆเถอะอยากให้รู้สึกกับเทอแบบไหนจะได้ทำตัวถูก ตอนนี้สับสนมาก  เขาก็ตอบมาว่า "ก็ทำเหมือนเดิมรู้สึกแบบไหนก็วางตัวแบบนั้น"

สุดท้ายผมก็ยังคงวางตัวกับเขาแบบเดิม แต่คุณผู้อ่านรู้ใช่มั้ยครับการที่เห็นแฟนตัวเองคุยกับแฟนใหม่แบบที่คุยกับเรา ได้เห็นเขาสไก้ปคุยกัน หยอดคำหวานในช่องแชท เห็นแล้วเรารู้สึกยังไง ผมเจ็บมากๆอะผมยอมรับนะว่าผมทำแย่ไว้กับเขาจนเขาทนไม่ไหวเลยออกไปและล็อคกุญแกความรู้สึกแฟนที่มีต่อผมเอาไว้ แต่พอผมมีmเขาก็ปลดล็อคกุญแจและความรู้สึกว่าเป็นแฟนก็กลับมาอีกครั้ง ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าผมควรทำยังไง ตามหลักศีลธรรมมันอาจจะผิด แต่ด้านความรู้สึกหวานอมขมกลืนนี้ผมก็ยอมรับอะผมรักเขาอยู่ แต่ไม่อยากให้เขามีปัญหากับแฟนใหม่เขาด้วย เพราะในตอนนี้สิ่งที่ผมต้องการคือ ให้เราทั้งคู่ไม่มีใคร เพราะอย่างว่า ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมีขึ้นมาอีกฝ่ายก็เจ็บ เพียงแค่ผมแพ้เขาที่ไม่ได้ขอmเป็นแฟน แต่เขาป็นแฟนกับแฟนใหม่หลังจากเลิกกับผมวันนึง ผมแพ้ตรงนี้แหละ เขาก็บอกนะว่าทำไปแล้วอะก็แก้ไขอะไรไม่ได้ เห้อ รอแบบเป็นชู้นี่มันก็เจ็บนะครับ

แต่สิ่งหนึ่งที่ผมรำลึกไว้ใจตลอดตั้งแต่วันนั้น ผมจะไม่ล้ำเส้นเด็ดขาดเพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกันผมไม่มีความจำเป็นจะต้องไปล้ำเส้นเขา อย่างน้อยแม้จะดูเหมือนชู้ แต่ก็ไม่อยากเป็นชู้ซะทั้งหมด


เป็นชู้นี่มันแย่เนอะครับ