สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิพ อันนี้เป็นกระทู้แรกถ้าหากผิดพลาดอะไรยังไง ก็ซอรี่ๆมา ณ ที่นี้ด้วย
เรื่องนี้เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตัวเราเองเมื่อกลางปีที่ผ่านมา ซึ่งปกติไม่ได้เป็นคนเชื่อเรื่องลี้ลับอะไรมากมายแต่ก็ไม่ถึงขั้นลบหลู่ มีสวดมนต์ นั่งสมาธิบ้าง และจะมีอาการที่เค้าเรียกกันว่า "ผีอำ" หรือ เป็นอาการทางวิทยาศาสตร์ที่สมองสั่งการ แต่ร่างกายไม่ตอบสนอง คือเป็นมานานมากจนชินชา ไม่ได้รู้สึกกลัวอะไรแล้ว อาการก็จะเป็นแบบรู้สึกเหมือนมีใครมาดึงนู้น ดึงนี่ต่างๆนานา ดึงขาบ้าง ดึงแขนบ้าง ขยับตัวไม่ได้ ภาพที่เห็นก็ไอ่ห้องนอนของเรานี่แหละชัดเจนทุกมุน ห้องเปิดโคมไฟไว้ ก็ยังเห็นว่าโคมไฟเปิดอยู่ แต่ขยับตัวไม่ได้ ตอนโดนแรกๆก็กลัว สวดมนต์เข้าให้ อาการเหล่านี้ก็ค่อยๆหายไป โดนอีกก็สวดมนต์อีก แต่จุดพีคที่ทำให้ตอนนี้กลัวอาการผีอำ เกิดขึ้นประมาณเดือนมิถุนายนที่ผ่านมา จำได้แม่นเลย
ช่วงนั้นเราไปเรียนเก็บตัวจบที่ต่างจังหวัดเดือนหนึ่ง พอกลับมาโดนแฟนบอกเลิกแบบเจ็บช้ำ คือเป็นช่วงที่ต่อสู้กับตัวเองพอสมควร เพราะเราเป็นเด็กต่างจังหวัดเข้ามาเรียนกรุงเทพก็ตัวคนเดียว พอโดนบอกเลิกก็ต้องเศร้าแบบคนเดียว กลับบ้านก็ไม่ได้เพราะอยู่ในช่วงหางาน กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ซึ่งจังหวะชีวิตตอนนั้นลงดิ่งแบบติดลบ ทั้งโดนบอกเลิก เพิ่งเรียนจบ ว่างงาน เพื่อนที่เรียนด้วยกันก็ต่างแยกย้าย เป็นสภาพที่ โอ่ยยยยย! ไม่ไหวแล้ว ย่ำแย่มาก
โดนอะไรนิดหน่อยก็ร้องไห้ คือร้องไห้แล้วหลับไปเกือบทุกวัน จนถึงคืนวันเกิดเรื่อง คืนนั้นก็เข้านอนประมาณเที่ยงคืนเกือบตีหนึ่ง ก็ปิดไฟอะไรเรียบร้อย นอนไปได้ซักพัก อยู่ดีๆก็ลืมตาขึ้นมา แล้วไอ่มุมที่นอนคือนอนหงาย หน้าเอียงไปทางขวา ซึ่งมุมนั้นจะเป็นระเบียง มีแสงไฟสีส้มจากด้านนอกส่องเข้ามานิดๆ จังหวะนั้นเห็นเป็นเหมือนผ้าอะไรขาวๆยาวๆแขวนอยู่ตรงระเบียง ก็เพ่งมองดูก็ อ่ออ! นึกขึ้นมาได้ว่าเป็นเสื้อกราวน์ที่ใส่เรียน ก็ไม่ได้คิดอะไรก็ลุกขึ้นไปหยิบแล้วโยนลงบนเตียงก็นอนต่อ ซักแปป พอลืมตาขึ้นมาอีก ก็เห็นเหมือนผ้าอะไรขาวๆยาวๆแขวนอยู่ตรงระเบียง ในใจก็คิดว่าไม่ใช่เสื้อกราวน์ละ เพราะเมื่อกี้เก็บมาแล้ว ก็ลองเพ่งไปอี้กกกกกก คราวนี้ชัดเจน ไอ่ที่เคยได้ยินว่าเจอผู้หญิงผมยาวชุดขาวหลังจากที่เคยอ่าน เคยฟังมา คราวนี้ชัดเจนเลยจ้าาาา มายืนให้เห็นตรงทางจะออกไประเบียงแบบไม่ใกล้ไม่ไกล ประมาณ 3 เมตรได้ แค่เห็นกุก็ตกใจแล้ว อันนี้ไม่พอมาพร้อมกับผ้าห่มที่ห่มอยู่มารัดคอกุอี้กกกกกกก ทำไง?? สวดมนต์ดิ สวดมนต์รีบตอบตัวเองไปเลย เหมือนเป็น Reaction ทุกครั้งที่โดนผีอำ แต่คราวนี้ไม่ธรรมดาจ้าาาา ก็ท่องสัพเพพุทธา สัพเพธัมมา สัพเพสังฆา แผ่เมตตาไป แต่เชื่อมั้ยเสียงที่ได้ยินกลับมา "จะสัพเพพุทธา สัพเพธัมมา สัพเพสังฆา เหมือนทุกทีนะเหรอ ไม่เคยจะได้เลย" อึ้ง มาเป็นบท คราวนี้ทำไง สวดมนต์ก็ไม่ไป ผ้าก็รัดเข้าไปสิ ช่วงนั้นก็กลัวสุดขีด ตัวบอสมา ไม่เคยเจอแบบนี้ จากที่ห่างกันแค่ 3 เมตร คราวนี้กระพริบตาทีหนึ่งก็เข้ามาใกล้กว่าเดิม กระพริบตาอีกที คราวนี้เห็นเงาดำๆมายืนอยู่ข้างๆเตียง เห็นไม่ชัดแต่รู้สึกว่าใช่แน่นอน จากที่กลัวสุดขีดคราวนี้ไม่ไหวแล้วก็สวดมนต์ๆในหัวก็คิดๆคิดว่าเอาไงดี อยู่ๆก็ได้ยินเสียงผู้ชาย บอกว่า "อย่าไปกลัวเค้าเลย เค้าทำอะไรเราไม่ได้หรอก เราเคยไปทำเค้าไว้ คราวนี้เค้ามาเอาคืน เป็นเพราะว่าเราพักผ่อนน้อยด้วย" ตอนนั้นรู้ทันทีเลยว่าเป็นเสียงหลวงปู่ ที่แน่ใจคือเคยฟังคลิปเสียงสวดมนต์ของท่าน เพียงครั้ง สองครั้ง ซึ่งนานมาแล้ว แต่กลับรู้สึกได้ทันทีว่าเป็นเสียงของท่าน เมื่อได้ยินเสียงของหลวงปู่ ความกลัวสุดขีดที่มีอยู่ก็ลดลง แต่ก็ยังผวากับสิ่งที่อยู่ข้างๆ ยังคงสวดมนต์ต่อเพราะตอนนั้นทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว ซักพักผ้าที่รัดคออยู่ก็เริ่มคลายลง เงาที่อยู่ข้างๆตัวกลับหายไป ตอนนั้นในใจโล่งอย่างบอกไม่ถูก ความรู้สึกเหนื่อยเริ่มหายไป ก็พยายามตั้งสติอยู่สักพัก โล่งใจได้ไม่ทันไร เอาอีกแล้ว! อาการเดิม ขยับตัวไม่ได้ ผ้ารัดคออีก สเต็บเดิม ยืนอยู่ที่เดิมเลย ตรงประตูระเบียง แต่คราวนี้ด้วยความโมโห แบบไม่ไหวแล้วโว้ยย อะไรนักหนา มาทำกันอยู่ได้ คราวนี้ห้าว จะลุกขึ้นไปหาเลย กลัวก็กลัว โกรธก็โกรธ เมื่อความโกรธชนะความกลัว ลุกก็ลุกวะ เอ้า!แต่ลุกไม่ขึ้น ออกแรงยังไงก็ลุกไม่ขึ้น เหมือนมีอะไรมาดึงมาฉุดไว้ ตอนนั้นโมโหมากแบบจะอะไรกันนักหนา แต่นึกขึ้นได้ถึงคำพูดของหลวงปู่ "เราเคยไปทำเค้าไว้ คราวนี้เค้ามาเอาคืน " ความโกรธ ความโมโหของเราก็ลดลง ตั้งใจสวดมนต์ แผ่เมตตาไปต่อ ขณะที่ผ้าก็ยังรัดๆ คลายๆ ต่อไป ซักพักสะดุ้งตื่น แว็ปแรกที่รู้สึกตัวว่าฝันไป ตอนนั้นรู้สึกโล่ง แบบโล่งมากที่ฝันไป แต่ไอ่ตอนที่โล่งใจอยู่นี่แหละ เราตื่นมาในท่าที่นอนหงาย หน้าเอียงไปทางขวา มุมตรงกับทางออกไปที่ระเบียง เห็นเงาชุดขาวค่อยๆหายไป มุมนั้น มุมเดิม ...
ว่าด้วยเรื่องจิตตกจะนำไปสู่การเจอผี
เรื่องนี้เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตัวเราเองเมื่อกลางปีที่ผ่านมา ซึ่งปกติไม่ได้เป็นคนเชื่อเรื่องลี้ลับอะไรมากมายแต่ก็ไม่ถึงขั้นลบหลู่ มีสวดมนต์ นั่งสมาธิบ้าง และจะมีอาการที่เค้าเรียกกันว่า "ผีอำ" หรือ เป็นอาการทางวิทยาศาสตร์ที่สมองสั่งการ แต่ร่างกายไม่ตอบสนอง คือเป็นมานานมากจนชินชา ไม่ได้รู้สึกกลัวอะไรแล้ว อาการก็จะเป็นแบบรู้สึกเหมือนมีใครมาดึงนู้น ดึงนี่ต่างๆนานา ดึงขาบ้าง ดึงแขนบ้าง ขยับตัวไม่ได้ ภาพที่เห็นก็ไอ่ห้องนอนของเรานี่แหละชัดเจนทุกมุน ห้องเปิดโคมไฟไว้ ก็ยังเห็นว่าโคมไฟเปิดอยู่ แต่ขยับตัวไม่ได้ ตอนโดนแรกๆก็กลัว สวดมนต์เข้าให้ อาการเหล่านี้ก็ค่อยๆหายไป โดนอีกก็สวดมนต์อีก แต่จุดพีคที่ทำให้ตอนนี้กลัวอาการผีอำ เกิดขึ้นประมาณเดือนมิถุนายนที่ผ่านมา จำได้แม่นเลย
ช่วงนั้นเราไปเรียนเก็บตัวจบที่ต่างจังหวัดเดือนหนึ่ง พอกลับมาโดนแฟนบอกเลิกแบบเจ็บช้ำ คือเป็นช่วงที่ต่อสู้กับตัวเองพอสมควร เพราะเราเป็นเด็กต่างจังหวัดเข้ามาเรียนกรุงเทพก็ตัวคนเดียว พอโดนบอกเลิกก็ต้องเศร้าแบบคนเดียว กลับบ้านก็ไม่ได้เพราะอยู่ในช่วงหางาน กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ซึ่งจังหวะชีวิตตอนนั้นลงดิ่งแบบติดลบ ทั้งโดนบอกเลิก เพิ่งเรียนจบ ว่างงาน เพื่อนที่เรียนด้วยกันก็ต่างแยกย้าย เป็นสภาพที่ โอ่ยยยยย! ไม่ไหวแล้ว ย่ำแย่มาก
โดนอะไรนิดหน่อยก็ร้องไห้ คือร้องไห้แล้วหลับไปเกือบทุกวัน จนถึงคืนวันเกิดเรื่อง คืนนั้นก็เข้านอนประมาณเที่ยงคืนเกือบตีหนึ่ง ก็ปิดไฟอะไรเรียบร้อย นอนไปได้ซักพัก อยู่ดีๆก็ลืมตาขึ้นมา แล้วไอ่มุมที่นอนคือนอนหงาย หน้าเอียงไปทางขวา ซึ่งมุมนั้นจะเป็นระเบียง มีแสงไฟสีส้มจากด้านนอกส่องเข้ามานิดๆ จังหวะนั้นเห็นเป็นเหมือนผ้าอะไรขาวๆยาวๆแขวนอยู่ตรงระเบียง ก็เพ่งมองดูก็ อ่ออ! นึกขึ้นมาได้ว่าเป็นเสื้อกราวน์ที่ใส่เรียน ก็ไม่ได้คิดอะไรก็ลุกขึ้นไปหยิบแล้วโยนลงบนเตียงก็นอนต่อ ซักแปป พอลืมตาขึ้นมาอีก ก็เห็นเหมือนผ้าอะไรขาวๆยาวๆแขวนอยู่ตรงระเบียง ในใจก็คิดว่าไม่ใช่เสื้อกราวน์ละ เพราะเมื่อกี้เก็บมาแล้ว ก็ลองเพ่งไปอี้กกกกกก คราวนี้ชัดเจน ไอ่ที่เคยได้ยินว่าเจอผู้หญิงผมยาวชุดขาวหลังจากที่เคยอ่าน เคยฟังมา คราวนี้ชัดเจนเลยจ้าาาา มายืนให้เห็นตรงทางจะออกไประเบียงแบบไม่ใกล้ไม่ไกล ประมาณ 3 เมตรได้ แค่เห็นกุก็ตกใจแล้ว อันนี้ไม่พอมาพร้อมกับผ้าห่มที่ห่มอยู่มารัดคอกุอี้กกกกกกก ทำไง?? สวดมนต์ดิ สวดมนต์รีบตอบตัวเองไปเลย เหมือนเป็น Reaction ทุกครั้งที่โดนผีอำ แต่คราวนี้ไม่ธรรมดาจ้าาาา ก็ท่องสัพเพพุทธา สัพเพธัมมา สัพเพสังฆา แผ่เมตตาไป แต่เชื่อมั้ยเสียงที่ได้ยินกลับมา "จะสัพเพพุทธา สัพเพธัมมา สัพเพสังฆา เหมือนทุกทีนะเหรอ ไม่เคยจะได้เลย" อึ้ง มาเป็นบท คราวนี้ทำไง สวดมนต์ก็ไม่ไป ผ้าก็รัดเข้าไปสิ ช่วงนั้นก็กลัวสุดขีด ตัวบอสมา ไม่เคยเจอแบบนี้ จากที่ห่างกันแค่ 3 เมตร คราวนี้กระพริบตาทีหนึ่งก็เข้ามาใกล้กว่าเดิม กระพริบตาอีกที คราวนี้เห็นเงาดำๆมายืนอยู่ข้างๆเตียง เห็นไม่ชัดแต่รู้สึกว่าใช่แน่นอน จากที่กลัวสุดขีดคราวนี้ไม่ไหวแล้วก็สวดมนต์ๆในหัวก็คิดๆคิดว่าเอาไงดี อยู่ๆก็ได้ยินเสียงผู้ชาย บอกว่า "อย่าไปกลัวเค้าเลย เค้าทำอะไรเราไม่ได้หรอก เราเคยไปทำเค้าไว้ คราวนี้เค้ามาเอาคืน เป็นเพราะว่าเราพักผ่อนน้อยด้วย" ตอนนั้นรู้ทันทีเลยว่าเป็นเสียงหลวงปู่ ที่แน่ใจคือเคยฟังคลิปเสียงสวดมนต์ของท่าน เพียงครั้ง สองครั้ง ซึ่งนานมาแล้ว แต่กลับรู้สึกได้ทันทีว่าเป็นเสียงของท่าน เมื่อได้ยินเสียงของหลวงปู่ ความกลัวสุดขีดที่มีอยู่ก็ลดลง แต่ก็ยังผวากับสิ่งที่อยู่ข้างๆ ยังคงสวดมนต์ต่อเพราะตอนนั้นทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว ซักพักผ้าที่รัดคออยู่ก็เริ่มคลายลง เงาที่อยู่ข้างๆตัวกลับหายไป ตอนนั้นในใจโล่งอย่างบอกไม่ถูก ความรู้สึกเหนื่อยเริ่มหายไป ก็พยายามตั้งสติอยู่สักพัก โล่งใจได้ไม่ทันไร เอาอีกแล้ว! อาการเดิม ขยับตัวไม่ได้ ผ้ารัดคออีก สเต็บเดิม ยืนอยู่ที่เดิมเลย ตรงประตูระเบียง แต่คราวนี้ด้วยความโมโห แบบไม่ไหวแล้วโว้ยย อะไรนักหนา มาทำกันอยู่ได้ คราวนี้ห้าว จะลุกขึ้นไปหาเลย กลัวก็กลัว โกรธก็โกรธ เมื่อความโกรธชนะความกลัว ลุกก็ลุกวะ เอ้า!แต่ลุกไม่ขึ้น ออกแรงยังไงก็ลุกไม่ขึ้น เหมือนมีอะไรมาดึงมาฉุดไว้ ตอนนั้นโมโหมากแบบจะอะไรกันนักหนา แต่นึกขึ้นได้ถึงคำพูดของหลวงปู่ "เราเคยไปทำเค้าไว้ คราวนี้เค้ามาเอาคืน " ความโกรธ ความโมโหของเราก็ลดลง ตั้งใจสวดมนต์ แผ่เมตตาไปต่อ ขณะที่ผ้าก็ยังรัดๆ คลายๆ ต่อไป ซักพักสะดุ้งตื่น แว็ปแรกที่รู้สึกตัวว่าฝันไป ตอนนั้นรู้สึกโล่ง แบบโล่งมากที่ฝันไป แต่ไอ่ตอนที่โล่งใจอยู่นี่แหละ เราตื่นมาในท่าที่นอนหงาย หน้าเอียงไปทางขวา มุมตรงกับทางออกไปที่ระเบียง เห็นเงาชุดขาวค่อยๆหายไป มุมนั้น มุมเดิม ...