นี้เป็นกระทู้แรกของเราเลยค่ะ ปกติก็จะชอบอ่านกระทู้แบบนี้แล้วก็รู้สึกสงสารเจ้าของกระทู้ แต่วันนี้เข้าใจใครรู้สึกเลยว่าเวลาโดนเองมันเจ็บมาก คนเราจะอดทนกันได้สักกี่ครั้ง มันหลายเรื่องมากเลยค่ะ ทั้งเรื่องผู้หญิง เรื่องเล่นการพนัน ติดเพื่อน ครั้งแรกเคยให้อภัยไปแล้ว  แต่ก็ยังทำอีกแล้วขอโอกาสเราอีกครั้ง แต่เราจะเชื่อใจได้ไหมว่าเค้าจะไม่ทำอีก  ตอนนี้สับสนมากเลย ไม่อยากให้ลูกไม่มีพ่อ  แต่มันเจ็บจนจะทนไม่ไหวแล้ว  เข้าใจความรู้สึกนี้เลยว่าใครไม่เจอกับตัวจะไม่รู้ ร้องจนไม่มีน้ำตาจะร้อง  อยากเดินออกมาแต่เราคนเดียวจะเลี้ยงลูก3คนไหวไหม ตั้งแต่มีลูกมาเราไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนกับเพื่อนอีกเลย อยู่กับบ้านขายของดูแลลูก เป็นแม่เป็นเมียที่ดี แต่ทำไมเราต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยทั้งที่เราก็ทำหน้าที่ของเราดีที่สุดแล้ว  อยากจะระบายกับใครสักคนแต่ก็ไม่รู้จะระบายกับใคร  ต้องทำเป็นเข้มแข็งต่อหน้าพ่อแม่เพราะไม่อยากให้เค้าต้องมาทุกใจกับเรา แต่มันจะทนทำเป็นเข้มแข็งไม่ไหวแล้ว ต้องแอบร้องไห้ในห้องกับลูกๆ ไม่อยากจะอยู่แล้ว แต่สงสารลูกถ้าไม่มีเราลูกจะอยู่ยังไง