วันนี้เราจะมาเล่าเรื่องราวความรักของเราเป็นอะไรที่บอกไม่ถูกจริงๆ ขอเล่าจุดที่แค่พีคๆและเท่าที่เราจำได้แค่นั้นนะค่ะ
เราชื่อว.(ชื่อสมมุติ)เรียนที่โรงเรียนสาธิตแห่งหนึ่ง เราเป็นนักกีฬา ทำให้ในทุกๆปี ต้องเข้าร่วมการแข่งขันกีฬาสาธิต มันจึงเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราได้เจอกัน
ตอนนั้นเราอยู่ม.4ละ ไปแข่งที่จังหวัดแถบอีสาน ปีนั้นผลงานการแข่งขันแย่มาก เฟลสุดๆ แต่ก้ไม่คิดไรมาก ก้เดินทางกลับมากรุงเทพปกติ สักพักก็มีคนแอดบีบีมา เค้าชื่อพ.(ชื่อสมมุติ)เค้าคนนั้นก็เป็นนักกีฬาเหมือนกัน ก็เคยเจอกันตอนแข่งกีฬาสาธิต
เราสองคนก็คุยๆกันไปเรื่อยเปื่อย คุยตลอดเวลา คุยแล้วคุยอีก ต่างคนต่างเม้านู้นเม้านี้ ไม่หยุดไม่หย่อนจริงๆ
ในช่วงนั้นเป็นช่วงน้ำท่วมใหญ่ ซึ่งบ้านเค้าอยู่ดอนเมืองยังไงก้ท่วมแน่ๆ เค้าจึงย้ายมานอนที่ทำงานแม่ของเค้าย่านอโศก ละด้วยความที่ช่วงนั้นเราก็ซ้อมกีฬาแถวบ้าน ซึ่งบ้านเราอยู่ย่านคลองเตย มันก็ใกล้กับอโศกอยู่นะ ทำให้เราได้ซ้อมอยู่สนามที่เดียวกัน ช่วงนั้นจึงได้เจอกัน ซ้อมด้วยกันอยู่บ่อยๆ
ตอนนั้นเราก็ยังไม่ได้คิดอะไรมากมายเลย คิดแค่ว่าคุยสนุกขำๆไปงั้นๆแหละ แต่มันถึงจุดที่เค้านั้นเป็นคนกวนตีนมาก ซึ่งเราก็แพ้คนแบบนี้ด้วยสิ ตอนนั้นเราตั้งตัสบีบีว่าร้อน เค้าก้ตั้งตัสว่าหนาว มีอีกเยอะแต่เราจำไม่ได้ละ คือมันกวนตีนมาก
ละด้วยความที่ใกล้วันลอยกระทงเข้าไปอีก เราก้อ่อยสุด ชวนไปลอยกระทงเลยจย้าาาา เราก็ไปลอยกันที่สวนสาธารณะย่านคลองเตยนั่นแหละ คือสวนใหญ่มากนะ เราไปถึงที่สวนช้าเราก็เลย ทักบีบีไป เอาเบอร์มาดิ้ อยู่ตรงไหนหาไม่เจอ เค้าก็ให้เบอร์มาจย้าาา ก็คือได้เบอร์ครั้งแรก5555555 สรุปก็ได้ไปด้วยกัน แต่ลอยคนละอันนะค่ะ เพราะตอนนั้นเราก็ไม่ได้เป็นไรกันสักหน่อยยยย ตอนที่ลอยกระทงเสร็จเราก็ไม่รู้จะไปไหนกันเราก็เดินวนรอบสวน เดินคุยกันไปเรื่อยเปื่อย วนอยู่อย่างงั้น 2 รอบ ไม่รู้ว่าเดินไปได้ยังไง555555555
หลังจากลอยกระทงเสร็จก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ทุกอย่างก้ปกติคุยกันเหมือนเดิม วันต่อมา บังเอิ้ญบังเอิญ มันเป็นวันที่ 11/11/11 วันดีๆค่ะ ด้วยความที่ตอนนั้นเราก็เริ่มรู้สึกดีกับเค้าแล้วละ เราก็เลยแบบแกล้งถามม เออออยากรู้ชอบใครอยู่หรอไรเงี้ย เค้าก็ไม่บอกนะ เค้าก็ถามเรา คือต่างคนก็ต่างไม่บอกไง จนข้ามวันเป็นวันที่ 12/11/11 ละ กว่าจะบอกกันได้ก็ตอนตี 2 กว่าๆ ไม่รู้จะยื้อกันไปถึงไหน สรุปคือต่างคนก็ต่างชอบแหละวะ5555555555555
แล้วที่สำคัญ ไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญหรือว่าอะไร เราสองคนเกิดวันใกล้กัน โรงพยาบาลเดียวกัน สมมุติเค้าเกิดวันนี้ เราก็เกิดวันพุ่งนี้ วันใกล้กัน เดือนเดียวกัน ปีเดียวกัน แถมโรงพยาบาลเดียวกันอีก แปลกจิงๆเรื่องนี้555555555555
หลังจากวันที่ต่างคนก้ต่างบอกชอบกันไปละ อีกวันนึงเราก็ไปดูหนังด้วยกัน คือก่อนหน้านี้นัดกันไว้นานละว่าจะไปดูหนังด้วยกัน มีเพื่อนเค้าก็ไป เราก็มีรุ่นพี่ไปด้วย(ตั๋วหนังทุกวันนี้เราก็ยังเก็บไว้อยู่เลย) ตอนนั้นก็เขินนะเอออ เขินจริงจังเลย โดนเพื่อนโดนรุ่นพี่แซวตลอด แต่ก็เก็บอาการไว้5555555
เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ คือมันเป็นช่วงเวลาที่น่ารักจริงๆ คุยโทรศัพท์กันยัน ตี1ตี2 คุยบีบีกันตลอด อยู่ไหน ทำอะไร ก็ส่งให้ดูตลอด แต่มันก็ดีได้ไม่นานหรอก ยังไม่ทันได้คบกันเลย
วันนึงเราไปแข่งกลับมาเหนื่อยๆ เหตุการณ์ตอนนั้นเป็นยังไงจำไม่ได้ จำได้คำเดียวคือเค้าพูดว่า "ยังไม่อยากมีแฟนตอนนี้" เรานี่อึ้ง เอ่อออ คือไรงง ตอนนั้นเสียใจมากกกกก ร้องไห้หนักมากกกก ร้องไห้แบบไม่อยากตื่น แบบตื่นมากลางดึกคิดว่าเรื่องทั้งหมดเป็นความฝัน แต่มันคือความจริง นานมากกว่าจะทำใจได้ แต่ช่วงหลังที่เราเลิกคุยกันไปแล้ว เราก็ยังมีติดต่อกันอยู่บ้าง
จนมาช่วงม.6 เราก็ทักไปหาเค้าตลอดว่าจะเรียนต่อที่ไหนอะไรยังไง จนสุดท้ายเลยนะรวบยอดเลย เราสองคนก็ได้มาเรียนที่มหาลัยเดียวกัน ใช้โควต้านักกีฬาเหมือนกัน เวลาซ้อมต้องเจอกัน ช่วงแรกๆ เวลาเรียนก็เรียนเซคเดียวกัน
เราก็ทำตัวปกติทุกอย่างเหมือนที่ผ่านมาเป็นแค่คนรู้จักกันมาก่อน เพราะคนในทีมก็จะรู้แค่ว่าเราสองคนเคยรู้จักกันมาก่อนแค่นั้น
แต่มาวันนึง เค้าก็มีแฟนใหม่ ตอนแรกๆใจเราก็ยังแบบเอ่อออรู้สึกหน่วงๆ อาการเป็นไงก็บอกไม่ถูก จะหวงก็ไม่ได้ จะหึงก็มีสิทธิ์อะไร เราก็ได้แต่คิดว่า'ยินดีด้วย'
จนตอนนี้เค้าก็ยังคบกับแฟนอยู่ดี พามานั่งที่สนามบ่อยๆ มารอซ้อม เราก็เฉยๆ แต่ในใจลึกๆมันก็แอบเจ็บนะ
แต่เรื่องที่พีคที่สุด เป็นเรื่องที่ผ่านมาไม่นานเลย ลอยกระทงที่ผ่านมานี่เอง แน่นอนว่าเรากับเค้าเคยไปลอยกระทงด้วยกันมา แต่ปีนี้จย้าาาาา เราก็อยากไปลอยกระทงกับเพื่อนๆและน้องในทีม ก็เลยนัดกันไป เค้าก็ไปด้วย เค้าไปไม่เท่าไหร่ แฟนเค้าไปด้วย เราก็เอ่ออออออ เจ็บมั้ยหละ เห็นเค้าลอยกระทงด้วยกัน ไม่ใช่แค่นั้น รูปคู่ตอนที่เค้าลอยกระทง เราก็เป็นคนถ่ายให้นะ เอ่อออออเอาเส้ เจ็บกว่านี้มีอีกมั้ย การกระทำเราก็ปกติทุกอย่าง แต่ในใจนี่คือเจ็บมากกกก เราไม่โกรธนะที่คนสองคนเค้ารักกัน แต่เราโกรธตัวเองมากกว่า ที่ห้ามความรู้สึกเจ็บไม่ได้จริงๆ อ่านละดูน้ำเน่านะ แต่มันเจ็บจริง
สุดท้ายละ ตอนนี้เราก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเค้าแล้วละ เพราะว่าเรื่องมันก็ผ่านมานานละ ละอีกอย่างเห็นเค้ามีความสุข เราก็ไม่ได้อยากได้เค้าคืนมาหรอก เราก็สุขไปกับเค้าด้วย เราเป็นเพื่อนกันอะดีแล้ว มันสนุกกว่าเยอะ
เป็นเพื่อนกันมันสนุกกว่าเยอะ :)
เราชื่อว.(ชื่อสมมุติ)เรียนที่โรงเรียนสาธิตแห่งหนึ่ง เราเป็นนักกีฬา ทำให้ในทุกๆปี ต้องเข้าร่วมการแข่งขันกีฬาสาธิต มันจึงเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราได้เจอกัน
ตอนนั้นเราอยู่ม.4ละ ไปแข่งที่จังหวัดแถบอีสาน ปีนั้นผลงานการแข่งขันแย่มาก เฟลสุดๆ แต่ก้ไม่คิดไรมาก ก้เดินทางกลับมากรุงเทพปกติ สักพักก็มีคนแอดบีบีมา เค้าชื่อพ.(ชื่อสมมุติ)เค้าคนนั้นก็เป็นนักกีฬาเหมือนกัน ก็เคยเจอกันตอนแข่งกีฬาสาธิต
เราสองคนก็คุยๆกันไปเรื่อยเปื่อย คุยตลอดเวลา คุยแล้วคุยอีก ต่างคนต่างเม้านู้นเม้านี้ ไม่หยุดไม่หย่อนจริงๆ
ในช่วงนั้นเป็นช่วงน้ำท่วมใหญ่ ซึ่งบ้านเค้าอยู่ดอนเมืองยังไงก้ท่วมแน่ๆ เค้าจึงย้ายมานอนที่ทำงานแม่ของเค้าย่านอโศก ละด้วยความที่ช่วงนั้นเราก็ซ้อมกีฬาแถวบ้าน ซึ่งบ้านเราอยู่ย่านคลองเตย มันก็ใกล้กับอโศกอยู่นะ ทำให้เราได้ซ้อมอยู่สนามที่เดียวกัน ช่วงนั้นจึงได้เจอกัน ซ้อมด้วยกันอยู่บ่อยๆ
ตอนนั้นเราก็ยังไม่ได้คิดอะไรมากมายเลย คิดแค่ว่าคุยสนุกขำๆไปงั้นๆแหละ แต่มันถึงจุดที่เค้านั้นเป็นคนกวนตีนมาก ซึ่งเราก็แพ้คนแบบนี้ด้วยสิ ตอนนั้นเราตั้งตัสบีบีว่าร้อน เค้าก้ตั้งตัสว่าหนาว มีอีกเยอะแต่เราจำไม่ได้ละ คือมันกวนตีนมาก
ละด้วยความที่ใกล้วันลอยกระทงเข้าไปอีก เราก้อ่อยสุด ชวนไปลอยกระทงเลยจย้าาาา เราก็ไปลอยกันที่สวนสาธารณะย่านคลองเตยนั่นแหละ คือสวนใหญ่มากนะ เราไปถึงที่สวนช้าเราก็เลย ทักบีบีไป เอาเบอร์มาดิ้ อยู่ตรงไหนหาไม่เจอ เค้าก็ให้เบอร์มาจย้าาา ก็คือได้เบอร์ครั้งแรก5555555 สรุปก็ได้ไปด้วยกัน แต่ลอยคนละอันนะค่ะ เพราะตอนนั้นเราก็ไม่ได้เป็นไรกันสักหน่อยยยย ตอนที่ลอยกระทงเสร็จเราก็ไม่รู้จะไปไหนกันเราก็เดินวนรอบสวน เดินคุยกันไปเรื่อยเปื่อย วนอยู่อย่างงั้น 2 รอบ ไม่รู้ว่าเดินไปได้ยังไง555555555
หลังจากลอยกระทงเสร็จก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ทุกอย่างก้ปกติคุยกันเหมือนเดิม วันต่อมา บังเอิ้ญบังเอิญ มันเป็นวันที่ 11/11/11 วันดีๆค่ะ ด้วยความที่ตอนนั้นเราก็เริ่มรู้สึกดีกับเค้าแล้วละ เราก็เลยแบบแกล้งถามม เออออยากรู้ชอบใครอยู่หรอไรเงี้ย เค้าก็ไม่บอกนะ เค้าก็ถามเรา คือต่างคนก็ต่างไม่บอกไง จนข้ามวันเป็นวันที่ 12/11/11 ละ กว่าจะบอกกันได้ก็ตอนตี 2 กว่าๆ ไม่รู้จะยื้อกันไปถึงไหน สรุปคือต่างคนก็ต่างชอบแหละวะ5555555555555
แล้วที่สำคัญ ไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญหรือว่าอะไร เราสองคนเกิดวันใกล้กัน โรงพยาบาลเดียวกัน สมมุติเค้าเกิดวันนี้ เราก็เกิดวันพุ่งนี้ วันใกล้กัน เดือนเดียวกัน ปีเดียวกัน แถมโรงพยาบาลเดียวกันอีก แปลกจิงๆเรื่องนี้555555555555
หลังจากวันที่ต่างคนก้ต่างบอกชอบกันไปละ อีกวันนึงเราก็ไปดูหนังด้วยกัน คือก่อนหน้านี้นัดกันไว้นานละว่าจะไปดูหนังด้วยกัน มีเพื่อนเค้าก็ไป เราก็มีรุ่นพี่ไปด้วย(ตั๋วหนังทุกวันนี้เราก็ยังเก็บไว้อยู่เลย) ตอนนั้นก็เขินนะเอออ เขินจริงจังเลย โดนเพื่อนโดนรุ่นพี่แซวตลอด แต่ก็เก็บอาการไว้5555555
เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ คือมันเป็นช่วงเวลาที่น่ารักจริงๆ คุยโทรศัพท์กันยัน ตี1ตี2 คุยบีบีกันตลอด อยู่ไหน ทำอะไร ก็ส่งให้ดูตลอด แต่มันก็ดีได้ไม่นานหรอก ยังไม่ทันได้คบกันเลย
วันนึงเราไปแข่งกลับมาเหนื่อยๆ เหตุการณ์ตอนนั้นเป็นยังไงจำไม่ได้ จำได้คำเดียวคือเค้าพูดว่า "ยังไม่อยากมีแฟนตอนนี้" เรานี่อึ้ง เอ่อออ คือไรงง ตอนนั้นเสียใจมากกกกก ร้องไห้หนักมากกกก ร้องไห้แบบไม่อยากตื่น แบบตื่นมากลางดึกคิดว่าเรื่องทั้งหมดเป็นความฝัน แต่มันคือความจริง นานมากกว่าจะทำใจได้ แต่ช่วงหลังที่เราเลิกคุยกันไปแล้ว เราก็ยังมีติดต่อกันอยู่บ้าง
จนมาช่วงม.6 เราก็ทักไปหาเค้าตลอดว่าจะเรียนต่อที่ไหนอะไรยังไง จนสุดท้ายเลยนะรวบยอดเลย เราสองคนก็ได้มาเรียนที่มหาลัยเดียวกัน ใช้โควต้านักกีฬาเหมือนกัน เวลาซ้อมต้องเจอกัน ช่วงแรกๆ เวลาเรียนก็เรียนเซคเดียวกัน
เราก็ทำตัวปกติทุกอย่างเหมือนที่ผ่านมาเป็นแค่คนรู้จักกันมาก่อน เพราะคนในทีมก็จะรู้แค่ว่าเราสองคนเคยรู้จักกันมาก่อนแค่นั้น
แต่มาวันนึง เค้าก็มีแฟนใหม่ ตอนแรกๆใจเราก็ยังแบบเอ่อออรู้สึกหน่วงๆ อาการเป็นไงก็บอกไม่ถูก จะหวงก็ไม่ได้ จะหึงก็มีสิทธิ์อะไร เราก็ได้แต่คิดว่า'ยินดีด้วย'
จนตอนนี้เค้าก็ยังคบกับแฟนอยู่ดี พามานั่งที่สนามบ่อยๆ มารอซ้อม เราก็เฉยๆ แต่ในใจลึกๆมันก็แอบเจ็บนะ
แต่เรื่องที่พีคที่สุด เป็นเรื่องที่ผ่านมาไม่นานเลย ลอยกระทงที่ผ่านมานี่เอง แน่นอนว่าเรากับเค้าเคยไปลอยกระทงด้วยกันมา แต่ปีนี้จย้าาาาา เราก็อยากไปลอยกระทงกับเพื่อนๆและน้องในทีม ก็เลยนัดกันไป เค้าก็ไปด้วย เค้าไปไม่เท่าไหร่ แฟนเค้าไปด้วย เราก็เอ่ออออออ เจ็บมั้ยหละ เห็นเค้าลอยกระทงด้วยกัน ไม่ใช่แค่นั้น รูปคู่ตอนที่เค้าลอยกระทง เราก็เป็นคนถ่ายให้นะ เอ่อออออเอาเส้ เจ็บกว่านี้มีอีกมั้ย การกระทำเราก็ปกติทุกอย่าง แต่ในใจนี่คือเจ็บมากกกก เราไม่โกรธนะที่คนสองคนเค้ารักกัน แต่เราโกรธตัวเองมากกว่า ที่ห้ามความรู้สึกเจ็บไม่ได้จริงๆ อ่านละดูน้ำเน่านะ แต่มันเจ็บจริง
สุดท้ายละ ตอนนี้เราก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเค้าแล้วละ เพราะว่าเรื่องมันก็ผ่านมานานละ ละอีกอย่างเห็นเค้ามีความสุข เราก็ไม่ได้อยากได้เค้าคืนมาหรอก เราก็สุขไปกับเค้าด้วย เราเป็นเพื่อนกันอะดีแล้ว มันสนุกกว่าเยอะ