ผมมาแชร์ความรู้สึก ผมเพิ่งแต่งงานมาไม่นาน แต่มีความรู้สึกเบื่อหน่าย ไม่รู้ระบายให้ใครฟัง แฟนผมทำท่าทีไม่ชอบผู้หญิงที่มาคุยดีกับผมสักคน ทั้งที่เป็นพี่เป็นน้องรู้จักกันมานาน บางคนก็มีครอบครัวแล้ว ผมไม่เคยคิดเรื่องชู้สาวอะไรกับใครสักคน แต่มาสงสัยพยามมาตั้งข้อสังเกตุมาค้นหาข้อมูลในเฟสตลอดเวลา  

ผมไม่เคยปิดบังเรื่ิงส่วนตัวมาดูอะไรผมไม่เคยห้าม แต่ผมเบื่อคำถามที่คอยหวาดระแวงคลางแคลงใจ เวลาไปเที่ยวเวลาหยุดยาวๆผมก็ชวนใครต่อใครไปด้วยจะได้มีเพื่อนจะได้สนุกๆเช่นน้องที่สนิทกันมานานก็ขอไปด้วยก็หาว่าเขาคิดแบบนั้นแบบนี้กับผม ตั้งแต่คบกันมาผมไม่เคยออกนอกลู่นอกทางผมไม่เคยทิ้งเขาไว้แล้วไปไหนคนเดียว ผมไม่เคยคิดนอกใจ แต่สิ่งที่เขาทำหลายๆครั้งผมรู้สึกเบื่อ บางทีเขาทำอะไรผิดพลาดก็ไม่ยอมรับผิด ผมพูดอะไรก็ไม่ได้ไม่ยอมฟังแล้วก็ทะเลาะกันอีกเขาจะมีเหตุของตัวเองถูกต้องตลอด  พอผมเบื่อผมเงียบก็หาว่าผมไม่อยากคุย พอทิ้งไว้ก็เกิดเรื่องคล้ายเดิมขึ้นอีก

เวลาผมบอกเหตุผลอะไรห้ามไม่ให้ทำโน่นนั่นนี่เพราะเรายังไม่พร้อม ก็จะดันทุรังจะทำให้ได้บอกว่าตัวเองสะดวกคนเดียวผมไม่มำไม่เป็นไร ผมไม่คิดว่าครอบครัวหลังแต่งงานจะเป็บแบบนี้ ผมเครียดขึ้นสมอง เวลาผมจะคิดทำอะไรผมจะมองเป็นเรื่องคนสองคนแล้ว  
แต่เหมือนเขาคิดเวลาทำอะไรคิดว่าเป็นเรื่องเขาอยู่คนเดียว  ตอนนี้ทำให้ผมเบื่อบ้าน อยากอยู่คนเดียว อยากเจอเพื่อนระบายอารมณ์

เวลาคึยกันทีไรลงท้ายด้วยดารทะเลาะกัน ผมทำงานหนักมาตลอดเวลาและมีเรื่องให้คิดตลอด เวลาว่างก็จะพาไปเที่ยว แต่มาเจอเรื่องครอบครัวแบบนี้อีก ไปไม่ถูกเลยจริงๆ บางทีผู้ชายที่พยามทำตัวดีก็ไม่ได้สิ่งดีกลับเสมอไป

ผมไม่รู้คนอื่นเป็นยังงัย
ผมไม่รู้ว่าสาเหตุครอบครัวแตกแยกเพราะอะไร
ผมไม่รู้ว่าผู้ชายเบื่อบ้านเพราะเหตุอะไร สาเหตุที่ตัวผู้ชายหรือผู้หญิง
เขาคิดว่าเขาทำถูกและทำตัวเหมาะสมตลอดไม่สนใจว่าผมจะคิดยังงัย
ผมไม่ได้อยากเป็นช้างเท้าหน้าหรือเท้าหลังแค่ผมอยากให้ครอบครัวฟังเหตุผลกันและกันจะได้ด้วยกัน
ขอมาแชร์ประสบการณ์และหาทางออกไหนได้บ้างครับ ชีวิตครอบครัวอนาคตมืดแปดด้านเลย