เมื่อวานได้ดูแบบจริงจัง (ที่จริงกะค่อยไล่ตามดูทีหลัง แบบวันเดียวจบ)
คือ ไดอะล็อก พีค ในนิยายมันหายไปอ่ะ ฉากที่คุณตา กับ แม่รัศมี เถียงกัน ฉากจบนี้ มันต้องยัยรัศมีเงิบ ไหงเป็นคุณตาเงิบ

ยัยรัศมี ต้องโดนตอกกลับว่า ลูกสาวที่หนีตามผู้ชาย กับหลานที่หนีออกไปหาพ่อ....ประมาณนี้อ่ะ ไม่ใช่ใบ้กิน

แล้วงงอีกนิด ชื่อ หนูนา เป็นชื่อที่นายสิงห์ถือว่าเรียกเป็นคนแรก เพราะนางเอกพูดตะกุกตะกักตอนเจอกันครั้งแรก พระเอกเลยเข้าใจว่าชื่อ หนูนา นางเอกเลยตามเลย ทำไมคุณตาเรียกว่าหนูนา ตอนที่ย้อนอดีต

กลับมาที่ไร่
นังพวง เป็นพวกหมาเห่าใบตองแห้งนะ ทำไม ถึงวางแผนขัดขานางเอก.....ทำให้มันดูเป็นละครไทยทั่วไปเลย...นางเอกต้องโดนตัวอิจฉาแกล้ง

คือความวายป่วง ในไร่ มาจากความทำอะไรไม่เป็น...ทำพลาด แล้วนังพวงก็เอามาแขวะ..ไม่มีการกลั่นแกล้ง นางเอกทำตัวเองล้วนๆ

ส่วนเรื่องอื่นๆปรับเพิ่มที่อยากชม ก็คือรัศมี ขยายความเป็นรัศมีได้ชัดเจนดี
น้ารามก็ดูหล่อสมกับที่รัศมีเคยหนีตาม....
ซ่อนปมเรื่องอดีตของน้ารามได้ดี ไม่รีบเฉลย

ส่วนคุณน้องแนะนำโทรไปหาเจ๊ศรี..เอ๊ยศรีจิตรานะคะ อ่อยผู้ชายแบบเนียนๆ ไม่นานได้กิน

จริงๆมันก็น่าสนใจในภาพรวม ที่บ่นเสียดายนั่นนี่ เพราะอยากเห็นยัยรัศมีเงิบ..โดนพ่อด่า
กับชาวไร่เค้าไม่มานั่งขัดขา ทำกับข้าวหกเพื่อแกล้งคนอื่น..(นึกถึงโรงเรียนในเรื่องอ้อยควั่นอ่ะ นังพวงจบมาจากที่นั่นใช่ป่ะ)


พยายามรอดูตอนต่อไปนะคะ ถ้าไม่หลับก่อน..อุปสรรคในการดูละคร คือความง่วง