ผมก็ดูเดอะวอยซ์มาทั้ง 4 ปีละ เห็นคนได้แชมป์แต่ละปีก็ออกแนว"ขวัญใจมหาชน"สำหรับผมตลอด
เสียงร้องอาจไม่ได้แย่มาก แต่"ความโดดเด่น"ในเชิง"ทักษะดนตรี"มันน้อยไปจริงๆ ลูกเล่นหรือพลัง
มันก็ดูไม่โดดเด่น แต่ได้แชมป์เพราะ
1. เพลงฟังง่าย ไม่มีลูกเล่นหรือความน่าสนใจในเชิงดนตรี, การร้อง, การเรียบเรียงเสียงประสานเลย
2. เพลงภาษาไทยฟังซึ้งๆ ทั้งที่ความจริงถ้าคนไทยทั่วไปยอมหัดภาษาอังกฤษให้ใช้การได้แบบที่ควรจะเป็นมั่ง
ก็จะรู้ว่าเพลงภาษาอังกฤษที่ความหมายซึ้งๆดีก็มีไม่น้อย หรือถ้ามองลึกไปกว่านั้นความเพราะมันเป็นสากล
ไม่มีภาษาครับ ดนตรีที่ดีก็คือดนตรีที่ดี คนร้องที่เก่งก็คือคนร้องที่เก่ง
3. เรื่องราวดราม่าประกอบเล็กๆน้อยๆ
และในเมื่อเดอะวอยซ์ที่ดูน่าจะให้แชมป์ที่เก่งกาจทางการร้องเชิงผีมือดนตรีสูงที่สุดก็ทำให้ผิดหวังทุกปี
ผมก็คิดว่าอยากให้มีประกวดร้องเพลงแบบแนวสยามกลการสมัยก่อนที่ใช้ผู้ทรงคุณวุฒิที่รู้เรื่องดนตรีตัดสินเอา
เพื่อที่จะได้ไม่มีข้อกังขาว่าคนๆนี้ได้แชมป์ได้ไง ทำไมไม่มีลูกเล่นหรือทักษะดนตรีระดับยากๆเลย
และเพื่อที่จะให้"คนเก่งมีฝีมือได้มีที่ยืนมีชื่อเสียงมีคนสนใจมีลาภยศเหมือนพวกคนร้องเพลงถูกใจตลาดมั่ง"
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใช้คำว่าคนร้องเพลงเพราะบางคนที่ได้ร้องเพลงตามค่ายใหญ่บางคนก็ไม่ไหวจริงๆ ขายแต่หน้าตาให้พวกแม่ยกก็เยอะ
ผมเองก็คิดว่าตัวเองเป็นคนมีความรู้ดนตรีระดับทั่วไปพื้นๆธรรมดาๆตามประสาคนที่ผ่านการเล่นดนตรีมาช่วงหนึ่ง
ก็เลยเข้าใจว่าการเรียนรู้ทักษะดนตรี, ทฤษฎีดนตรี, หรือหาเพลงฟังกว้างๆนอกกรอบเพลงป๊อปร๊อคไทย รวมถึง
การฝึกเทคนิคยากๆเนี่ยมันยากแค่ไหน ผมเลยคิดว่าผลแชมป์แบบนี้มันไม่แฟร์กับคนที่ฝึกซ้อมฝีมือมาแทบตาย
เพื่อให้ประกวดงานสมัยใหม่ยังไงก็ไม่ได้แชมป์ แพ้พวกเล่นเพลงหรือร้องเพลงอะไรที่ไม่ได้แสดงของให้รู้สึกว่า
คนๆนี้สมควรได้เลยเมื่อเทียบกับอีกคนที่มีฝีมือสูงกว่า
เชื่อว่าทุกคนคงเข้าใจได้ว่ามันแย่ ที่ความสามารถ(ที่ต้องแลกมาด้วยความพยายามอย่างสูง)ของนักร้องเหล่านี้
ไม่มีใครยอมรับความสามารถ ไม่มีใครให้ค่า ไม่มีใครมอบสิ่งที่ควรคู่แก่ความสามารถอย่างตำแหน่งแชมป์ ฯลฯ
แล้วแบบนี้ไม่คิดว่าควรให้กลับมามีงานเน้นประกวดเน้นฝีมืออย่างเดียว ไม่ต้องเน้นแมสมั่งเหรือครับ ???
ป.ล. (ลืมบอกก่อนอีดิท) ไม่ต้องโลกสวยมาบอกว่าไม่ได้แชมป์แต่คนจดจำนะครับ เพราะเป็นแชมป์เงินก็ได้
ของโน่นนั่นนี่ก็ได้ คนก็ชื่นชมว่าเป็นแชมป์ ค่ายก็ดันกว่าคนอื่นที่ไม่ได้แชมป์ มันเลยแย่ครับที่เวลาผมนึกถึง
พวกพี่คิง, พี่นัท, น้องอิมเมจ, หรือป้าไก่ที่สำหรับผมเก่งที่สุดจริงๆ แต่โอกาสที่ได้ก็ไม่เท่าคนได้แชมป์อยู่ดี
ในเมื่อเดอะวอยซ์ (และรายการอื่นๆ) ก็ออกมาแบบนี้...
เสียงร้องอาจไม่ได้แย่มาก แต่"ความโดดเด่น"ในเชิง"ทักษะดนตรี"มันน้อยไปจริงๆ ลูกเล่นหรือพลัง
มันก็ดูไม่โดดเด่น แต่ได้แชมป์เพราะ
1. เพลงฟังง่าย ไม่มีลูกเล่นหรือความน่าสนใจในเชิงดนตรี, การร้อง, การเรียบเรียงเสียงประสานเลย
2. เพลงภาษาไทยฟังซึ้งๆ ทั้งที่ความจริงถ้าคนไทยทั่วไปยอมหัดภาษาอังกฤษให้ใช้การได้แบบที่ควรจะเป็นมั่ง
ก็จะรู้ว่าเพลงภาษาอังกฤษที่ความหมายซึ้งๆดีก็มีไม่น้อย หรือถ้ามองลึกไปกว่านั้นความเพราะมันเป็นสากล
ไม่มีภาษาครับ ดนตรีที่ดีก็คือดนตรีที่ดี คนร้องที่เก่งก็คือคนร้องที่เก่ง
3. เรื่องราวดราม่าประกอบเล็กๆน้อยๆ
และในเมื่อเดอะวอยซ์ที่ดูน่าจะให้แชมป์ที่เก่งกาจทางการร้องเชิงผีมือดนตรีสูงที่สุดก็ทำให้ผิดหวังทุกปี
ผมก็คิดว่าอยากให้มีประกวดร้องเพลงแบบแนวสยามกลการสมัยก่อนที่ใช้ผู้ทรงคุณวุฒิที่รู้เรื่องดนตรีตัดสินเอา
เพื่อที่จะได้ไม่มีข้อกังขาว่าคนๆนี้ได้แชมป์ได้ไง ทำไมไม่มีลูกเล่นหรือทักษะดนตรีระดับยากๆเลย
และเพื่อที่จะให้"คนเก่งมีฝีมือได้มีที่ยืนมีชื่อเสียงมีคนสนใจมีลาภยศเหมือนพวกคนร้องเพลงถูกใจตลาดมั่ง"
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ผมเองก็คิดว่าตัวเองเป็นคนมีความรู้ดนตรีระดับทั่วไปพื้นๆธรรมดาๆตามประสาคนที่ผ่านการเล่นดนตรีมาช่วงหนึ่ง
ก็เลยเข้าใจว่าการเรียนรู้ทักษะดนตรี, ทฤษฎีดนตรี, หรือหาเพลงฟังกว้างๆนอกกรอบเพลงป๊อปร๊อคไทย รวมถึง
การฝึกเทคนิคยากๆเนี่ยมันยากแค่ไหน ผมเลยคิดว่าผลแชมป์แบบนี้มันไม่แฟร์กับคนที่ฝึกซ้อมฝีมือมาแทบตาย
เพื่อให้ประกวดงานสมัยใหม่ยังไงก็ไม่ได้แชมป์ แพ้พวกเล่นเพลงหรือร้องเพลงอะไรที่ไม่ได้แสดงของให้รู้สึกว่า
คนๆนี้สมควรได้เลยเมื่อเทียบกับอีกคนที่มีฝีมือสูงกว่า
เชื่อว่าทุกคนคงเข้าใจได้ว่ามันแย่ ที่ความสามารถ(ที่ต้องแลกมาด้วยความพยายามอย่างสูง)ของนักร้องเหล่านี้
ไม่มีใครยอมรับความสามารถ ไม่มีใครให้ค่า ไม่มีใครมอบสิ่งที่ควรคู่แก่ความสามารถอย่างตำแหน่งแชมป์ ฯลฯ
แล้วแบบนี้ไม่คิดว่าควรให้กลับมามีงานเน้นประกวดเน้นฝีมืออย่างเดียว ไม่ต้องเน้นแมสมั่งเหรือครับ ???
ป.ล. (ลืมบอกก่อนอีดิท) ไม่ต้องโลกสวยมาบอกว่าไม่ได้แชมป์แต่คนจดจำนะครับ เพราะเป็นแชมป์เงินก็ได้
ของโน่นนั่นนี่ก็ได้ คนก็ชื่นชมว่าเป็นแชมป์ ค่ายก็ดันกว่าคนอื่นที่ไม่ได้แชมป์ มันเลยแย่ครับที่เวลาผมนึกถึง
พวกพี่คิง, พี่นัท, น้องอิมเมจ, หรือป้าไก่ที่สำหรับผมเก่งที่สุดจริงๆ แต่โอกาสที่ได้ก็ไม่เท่าคนได้แชมป์อยู่ดี