เช้าวันอังคารที่ดูสดใส วันนี้อากาศดีไม่ร้อนมากเท่าไร ต้า เด็กหนุ่มวิศวะ ต้าได้ทำงานที่กรุงเทพฯ ซึ่งต้าเองนั้นก็ไม่มีญาติพี่น้องที่นี้เลย มีเพียงเพื่อนคนหนื่งชื่อ วิน เพื่อนสมัยเรียนของต้านั้นเอง วินได้ทำงานที่กรุงเทพฯก่อนต้า แน่นอนต้าต้องมาพักอาศัยกับวินเพื่อนสมัยเรียนระหว่างหาที่พักนั้น
“ เห้ยต้า เสียงตะโกนมาจากชั้น 3 ของคอนโด ”
“ เห้ยวิน สวัสดี ”
แล้วต้าก็เดินขึ้นไปหาวินเพื่อนสมัยเรียน วิน ต้าขออยู่กับวินสักระยะนะ ได้ซิวะต้าเพื่อนกันทำไมจะอยู่ไม่ได้ ระหว่างนี้ก็อยู่ที่นี้ไปก่อน พูดแล้วต้าก็ล้มตัวนอนลงเตียงแล้วเผลอหลับไป
“ เห้ยตื่นๆ ต้าออกไปหาอะไรกินกัน เสียงวินเรียกต้าให้ตื่น ” แล้วทั้งสองนั้นก็ออกไปซื้อของกินมากินกันที่ห้องนั้น ระหว่างทางเดินนั้น ต้าก็พูดคุยกับวินเยอะ เพราะไม่ได้เจอกันนาน
“ พ่อหนุ่มช่วยป้าซื้อขนมหน่อยลูก ป้าขายมาทั้งวันแล้วอยากกลับบ้าน ทั้งหมดนี้ป้าขายให้ 50 บาทพอ ” เสียงจากหญิงวัยกลางคนที่ขายขนม
“ ต้า ได้ครับป้า งั้นผมเอาหมดนี้เลย ” พูดแล้วต้าก็ขวักเงินในกระเป๋าให้ป้าคนนั้นทันที แล้วพอทั้งสองได้ของกินแล้วก็เดินกลับห้อง แต่ระหว่างทางเดินนั้น ต้ามองเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินอยู่ในที่มืดแต่ต้านั้นไม่ได้สนใจอะไร แล้วก็เดินผ่านไปจนถึงหอพัก แล้วตกดึกทั้งสองคนก็อาบน้ำแล้วนอน “ โครม เสียงดังมาจากหน้าห้องของวิน ต้าตกใจตื่นทันที แล้วเรียกวินตื่น ”
“ ไอ้วิน ไอ้วิน ตื่นเสียงอะไรดังหน้าห้องวะ ”
วิน “ ไม่มีอะไรหรอกต้า นอนเถอะง่วง ” แล้วต้าล้มตัวนอนต่อจนถึงเช้าก็อาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน แบบนี้ทุกวันๆ จนวันหนึ่งต้า ได้เจอกันแม่บ้านคนหนึ่ง ต้าคุ้นหน้าแม่บ้านที่หอพักคนนี้มาก แต่ก็ไม่ได้อะไรเพราะนึกไม่ออก จนผ่านไป 2 วันต้าก็จำได้ว่าป้าคนนั้นเป็นใคร คือป้าคนที่ขายขนมนั้นวันนั้นเอง หลังจากนั้นทุกๆเช้าต้าจะเจอป้าทุกวัน และทุกๆเช้าต้าก็จะยิ้ม จะทักป้าคนนั้นทุกวัน วันนี้วันหยุดต้า ตื่นเช้าไปทำบุญและต้าก็เจอป้าคนนั้นอีกแล้ว
“ ป้าครับป้า ทำป้าไม่ทำขนมมาขายที่หน้าคอนโดละป้า ขนมป้าอร่อยผมชอบและก็มีคนอื่นๆชอบเช่นกัน ”
ป้า “ ขอบใจนะพ่อหนุ่มเดี๋ยวป้า จะลองทำมาขายดู ” พูดแล้ววันต่อมาป้าแกก็ทำขนมมาขายที่หน้าคอนโดจริงๆ มีคนมาซื้อขนมของป้าแกมากมาย และต้าก็คือลูกค้า เจ้าประจำของป้าก็ว่าได้ เพราะทุกๆเช้าก่อนออกไปทำงานต้าจะแวะซื้อขนมและเดินมาทักป้าทุกครั้ง และทำแบบนี้ทุกๆวัน จนป้าสนิทและเรียกต้าว่าลูก และวันไหนว่างๆต้าก็จะมาช่วยป้าขายขนมทุกๆเช้า ขนมของป้าขายดีไม่เกิน 10 โมงขนมก็หมด
    วันนี้แปลกกว่าทุกๆวัน วันนี้ป้าไม่มาขายขนมเหมือนเดิม ต้าก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะคิดว่าป้าแกคงเหนื่อยและหยุดพักสักวัน และวันที่สองป้าก็ยังไม่มาขายต้าเริ่มสงสัยว่าป้าหายไปไหน ป้าหายไปประมาณ 3 วัน จนวันที่ 4 ป้าก็กลับมาขายขนมเหมือนเดิม ต้าดีใจมากที่เห็นป้ากลับมาขายขนมเหมือนเดิม
“ ป้าครับ หายไปไหนมาตั้ง 3 วันผม คิดถึงขนมฝีมือป้ามากเลย ”
ป้า “ ขอโทดทีลูก ป้ากลับบ้านที่ต่างจังหวัดมา พอดีญาติป้าไม่สบาย ว่าไงวันนี้เอาเหมือนเดิมไหม ”
ต้า “ แน่นอนป้า เหมือนเดิมครับ แต่วันนี้ผมขอ 2 ชุดเลยนะ หิวขนมของป้ามาหลายวันแล้ว ”
ต้าก็เห็นป้ามาขายขนมทุกๆวัน แต่ต้าก็ซื้อขนมนั้นมันอยู่ทุกๆวัน เพราะว่าต้าติดใจในรสชาติของขนมคุณป้า
วินๆๆ ต้าเรียกวินให้มากินขนม เห้ยไอ้ต้าแกไปซื้อขนมไทยแบบนี้มาจากไหนวะ นอกจากป้าแม่บ้านที่ขายแล้วมันยังมีคนทำขายอีกหรอวะ ต้ามีซิก็ป้าแกคนเดิมนั้นละขาย ป้าเขากลับมาขายเหมือนเดิมแล้วนะวิน  ป้าแกขายตรงไหนวะ ไม่เห็นจะเจอป้าเลย ต้า วินแกตื่นสายจะเจอป้าได้ไงละ เอ่อๆ กินอย่าถามมาก
    ต้าก็ยังไปซื้อขนมของป้าทุกวัน วันนี้ต้ารีบจนไม่ได้ไปซื้อขนมของป้าเหมือนทุกวันที่ผ่านมา ดึกแล้ววันนี้ต้าเลิกงานดึกแล้วกลับมาถึงคอนโดก็เหนื่อยต้าเลย ล้มตัวนอนลงและหลับไป ระหว่างที่นอนนั้นต้าก็ได้ฝันว่า “ ป้าคนขายขนมมาเข้าฝันและบอกว่าทำไมวันนี้ลูกไม่มาซื้อขนมของป้าเลย ป้ารอลูกอยู่ทั้งวัน แต่ลูกไม่มาซื้อเลย ” ต้าตกใจตื่นทันที มองดูนาฬิกานี้ก็ตี 4 กว่าแล้ว ต้าก็นอนไม่หลับอีกเลยจนกระทั้งเช้า ต้าก็อาบน้ำแต่งตัวและเดินไปหาป้าเพื่อที่จะซื้อขนมของป้าเหมือนเคย แต่วันนั้นป้าไม่ขายขนม ต้าก็ไปทำงานพอกลับมาก็เย็นแล้ว ทุกๆวันที่ต้ากลับมาจากที่ทำงาน ก็จะพบถุงขนมห้อยอยู่ตรงหน้าห้องทุกวันๆ แต่สิ่งที่น่าแปลกก็คือ มันเป็นขนมที่ต้าชอบและรสชาติมันยังถูกใจต้าอีกด้วย วันนี้ต้าง่วง ต้าจึงนอนตั้งแต่ 3 ทุ่มฝันอีกแล้วต้าฝันถึงป้าคนขายขนมอีกแล้ว “ ในฝันป้าบอกว่า ป้าเอาขนมที่ลูกชอบมาให้ลูกกินทุกวันแล้วนะ ” ต้าตกใจตื่นอีกครั้ง แล้วเดินของไปตรงระเบียง สิ่งที่ต้าเห็นนอกระเบียงก็คือ ป้าแม่บ้านกำลังกวาดคอนโด อยู่อีกฝั่งหนึ่ง ต้าตะโกนเรียก ป้า ป้า แต่ป้าก็ไม่หันมองมา ต้าจึงมานั่งดูทีวีต่อจนเช้า
สักพักก็มีเสียงเคาะห้อง “ ก๊อก ก๊อก ” ต้าก็ไปเปิดประตูทันที นึกว่าวินกลับมาห้อง แต่ไม่ใช่สิ่งที่ต้าเห็นนั้นก็คือ ถุงขนมกับกระดาษแผ่นเล็กๆๆ มีข้อความเขียนไว้ว่า
“ ลูก วันนี้ป้าก็เอาขนมมาให้เหมือนเดิมนะ แต่นี้ก็คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วละ ที่ป้าจะเอาขนมมาให้ลูก ลูกช่วยอะไรป้าหน่อยลูกไปห้องเบอร์นี้นะ แล้วหาคนมาช่วยด้วย ” ต้าก็งงกับเหตุการณ์ครั้งนี้ แต่ต้าก็ทำตามที่จดหมายนั้นบอก ต้าได้พาวินไปห้องเบอร์ตามในข้อความที่คุณป้าเขียนบอกในจดหมายนั้น

พอต้าเดินไปถึงห้องเบอร์ดั่งกล่าว กลิ่นเหม็นเน่าก็ลอยเข้ามาแตะกับจมูกของต้าทันที ต้าเริ่มใจคอไม่ดีเลยตัดสินใจพังประตูเข้าไปในห้อง ต้าถึงขึ้นต้องซ็อคทันที สิ่งที่ต้าเห็นนั้นก็คือ ศพของป้าขายขนมที่นอนอยู่บนเตียง ต้าล้มลงกับพื้นทันทีและแจ้งตำรวจให้มาเก็บศพป้าและติดต่อญาติของป้าและหาสาเหตุการเสียชีวิตของป้า
    หลังจากที่ทำการเผาศพได้ 2 วันตำรวจก็ได้แจ้งกับต้าว่า ป้าไม่ได้เสียเพราะโรคประจำตัว แต่ว่าป้าแกถูกฆาตกรรม ต้าตกใจมากและสงสัยว่าใครกันที่ทำร้ายป้าได้แบบนี้ ช่างใจร้ายจริงๆ และตำรวจก็บอกว่าตำรวจพบหลักฐานในที่เกิดเหตุเป็น นามบัตรของคนที่ฆ่าป้านั้นเอง ต้าจึงขอดูทันทีและต้าถึงขั้นตกใจอีกครั้ง เมื่อทราบว่าวินคือคนฆ่าป้าคนนั้นและวินยังเป็นหลานชายแท้ๆของป้าอีกด้วย อีกไม่นานตำรวจก็มาจับวินถึงหอพัก วินก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรและยอมรับว่านยลงมือฆ่าป้าจริงๆ โดยวินบอกว่า วันนั้นวินได้เข้าไปขอเงินป้าเพื่อที่จะนำไปจ่ายค่ารถ 10,000 บาทแต่ว่าป้าไม่มีให้ และป้าก็ต่อว่าวินต่างๆนาๆ จนวินโมโหบวกกับอาการเมาสุรา จึงตัดสินใจลงมือฆ่าป้าแท้ๆของตัวเองเสียชีวิต ตำรวจจึงนำตัววินไปเข้าคุก ต้าก็ทำใจไม่ได้ ทำได้แต่ตื่นเช้าก่อนไปทำงาน ทำบุญให้ป้าคนขายขนมทุกวันๆ และต้าก็พักอยู่ที่ห้องของวินต่อไป
“ คนเราสายเลือดเดี่ยวกันยังฆ่ากันได้ เพียงเพราะแค่กิเลศ ความโลภของมนุษย์แท้ ”