ตามหัวข้อเลยนะคะ พอดีว่าเพิ่งเลิกกับแฟนมาด้วยปัญหาเรื่องเวลาค่ะ
เรากับแฟนอยู่กันคนละประเทศ เราติดต่อกันผ่านทางไลน์เป็นส่วนใหญ่ โทรศัพท์บ้างบางครั้ง เพราะแฟนไม่ค่อยชอบคุยโทรศัพท์ เลยนานๆโทรหาที ตอนแรกๆก็คบกันดีอยู่ แต่พอมาช่วงหลังๆ แฟนเรางานยุ่งมากขึ้น ต้องทำโอที ต้องเดินทาง จากที่จะเห็นข้อความไลน์บ่อยๆกลายเป็นน้อยลง แรกๆเราก็เข้าใจนะ แต่หลังๆเราเองก็เริ่มงี่เง่า บวกอารมณ์แปรปรวน(ข้ออ้างชั้นดีของผู้หญิง) แฟนบอกทุกครั้งว่าไปไหนไปทำอะไร ไปกับใคร เราก็เชื่อทุกอย่างในสิ่งที่เค้าพิมพ์มา มีส่งรูปมาให้ดู แต่ปัญหามันเริ่มจาก แฟนบอกว่าเค้าทำงานเหนื่อย งานเร่ง ทำโอทีแทบทุกวัน โทรศัพท์ก็เล่นไม่ได้ ต้องขับรถข้ามจังหวัด แต่แจ็คพ็อตมันมาตกเมื่อวาน เค้าขับรถจากที่ทำงานเข้ากรุงเทพฯ มาหาเพื่อนได้(สามชั่วโมง) เหนื่อยแทบตายออกไปกับเพื่อนทำกิจกรรมได้(ในเช้าวันรุ่งขึ้น) ไปกินข้าวกับเพื่อนๆ แต่พอเราบอกว่าขอคุยด้วยหน่อย บอกว่าต้องขับรถ พอเราบ่นว่าน้อยใจ บ่นว่ามีเวลาให้คนอื่น ไม่มีเวลาให้เรา กลายเป็นเค้าบอกว่า อึดอัด บางข้อความแค่แซวเล่นๆ แฟนกลับคิดว่าเรา ประชด มีประโยคหนึ่งที่เค้าพิมพ์กลับมา บอกว่า ตอนที่เค้าเห็นข้อความจากเราว่า "ขับรถอยู่อ่านข้อความได้ไง รถติดไฟแดงอยู่ละสิ" เค้าบอกเราว่า พอเห็นประโยคนี้ เค้าขว้างโทรศัพท์ทิ้งทันที อารมณ์เสีย เราอ่านข้อความที่เค้าเขียนตอบมา รู้สึกเจ็บแปล๊บขึ้นมาทันที อ่าห์เรากลายเป็นคนเห็นแก่ตัวไปแล้วสิเนี๊ยะ ตลอดเวลาที่คบกันเราบอกแฟนตลอดว่า รู้สึกอย่างไง เรางอลนะ เราน้อยใจนะ เพราะแฟนเราเค้าไม่ค่อยชอบพูดเค้าเคยบอกว่า เค้าง้อใครไม่เป็น ก็เลยต้องบอกตลอด และก็ต้องหายงอลเอง หายน้อยใจเอง เราสองคนพยายามโทรปรับความเข้าใจกันหลายรอบ แต่เราไม่เข้าใจว่า ทำไมเราต้องเป็นคนพยายามโทรหา ไลน์หาเค้าตลอด แต่แฟนกลับเลือกที่จะเงียบ ปัญหานี้ก็เคยคุยกันแล้ว เพราะเราไม่ชอบการเงียบใส่กัน มันแก้ไขปัญหาอะไรไม่ได้ ไม่พอใจก็บอกมามาคุยกัน ว่าเราสองคนไม่เข้าใจกันตรงไหน แรกๆก็ดีแต่สุดท้ายมันก็ไม่ได้ช่วยอะไร เราเลยถามแฟนว่า เลิกกันดีกว่ามั้ย เราบอกว่าแฟนว่า เราเริ่มไม่เข้าใจแฟนเราแล้ว จากแต่ก่อนแซวขำๆได้ แต่ตอนนี้กลายเป็นเค้ามองว่าเราประชดใส่ จากการขอคุยด้วยดีๆกลายเป็นเราที่ทำให้เค้ารู้สึกแย่ เราบอกแฟนว่า ก็เธอบอกว่าเธอไม่มีเวลา ต้องทำนู้นทำนี่อีก ก็เลยถามว่า มีเวลาว่างพิมพ์ข้อความสักหน่อยมั้ย แฟนตอบกลับมาว่า "เธอเห็นเราเป็นคนไม่มีเวลาให้เธอขนาดนี้เลยหรอ ถึงกับต้องพิมพ์มาแบบนี้" เราก็งง ก็เลยบอกไปว่า เธอบอกเองว่าไม่ว่าง แต่เราอยากขอเคลียเรื่องนี้ก่อน ไม่งั้นนอนไม่หลับ เรากับแฟนก็พิมพ์ไลน์คุยกัน แล้วแฟนก็บอกว่า เค้าเป็นคนไม่ชอบอยู่นิ่งๆ ชอบทำนู้นทำนี่ บางทีเค้ารู้สึกว่าทำไมเค้าต้องมานั่งเฝ้าโทรศัพท์เลยหรอ แฟนบอกว่า ในเวลาที่เค้าว่างเค้าก็อยากทำอะไรที่เค้าอยากทำ ซึ่งในลิสต์รายการที่เค้าอยากทำ มันไม่มีเราอยู่ในนั้นเลย เราก็ถามแฟนเรานะว่า ในช่วงเวลาที่เธอว่าง เราก็แค่ขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ย มันขอมากไปหรอ แฟนก็บอกว่าไม่นะ ไม่ได้ขอมากไป แต่เวลาที่เค้าว่าง จะให้นอนอยู่บ้านเฉยๆ เค้าก็ทำไม่ได้ ให้นั่งคุยโทรศัพท์กับเราอย่างเดียวเค้าก็บอกว่าไม่ไหว มันไม่ใช่ตัวเค้า เค้าเป็นคนแบบนี้ และประโยคสุดท้ายที่แฟนเราพิมพ์มา คือ เค้าคงยังไม่พร้อมที่จะให้เวลาเราจริงๆ
ก็เลยอยากถามนะคะ ว่า เราเรียกร้องจากแฟนมากไปจริงๆใช่มั้ย เรากีดกั้นอิสระภาพเค้าเกินไปใช่หรือเปล่า
คือก็พยายามติดต่อแฟนให้มาคุยกัน แต่เค้าก็เงียบ เลยไม่ค่อยเข้าใจว่าเราผิดอะไร งี่เง่าเรื่องอะไรบ้าง
เลยอยากฟังความเห็นจากผู้ชายคะ ผู้ชายด้วยกันคงเข้าใจกันดี อยากให้แสดงความคิดเห็นเยอะๆคะ แต่อย่าดราม่าเยอะนะคะ เจ้าของกระทู้เป็นคนคิดมาก ผู้หญิงผ่านเข้ามาก็แสดงความคิดเห็นได้ค่ะ คือตัวเองมองตัวเอง ถึงจะเป็นคนตรงแค่ไหนก็ต้องแอบเข้าข้างตัวเองอยู่ดี ก็เลยอยากรู้ว่าในมุมมองจากคนอื่น ตัวเราเป็นแบบไหนคะ
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกความเห็นนะคะ
ต้องขอโทษด้วยล่วงหน้าด้วย ถ้าอ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจ คือรู้สึกอย่างไงก็พิมพ์เลย อาจจะงงๆบ้าง ขอโทษค่ะ
อยากขอความเห็นของผู้ชายเรื่องความรักกับเวลาคะ
เรากับแฟนอยู่กันคนละประเทศ เราติดต่อกันผ่านทางไลน์เป็นส่วนใหญ่ โทรศัพท์บ้างบางครั้ง เพราะแฟนไม่ค่อยชอบคุยโทรศัพท์ เลยนานๆโทรหาที ตอนแรกๆก็คบกันดีอยู่ แต่พอมาช่วงหลังๆ แฟนเรางานยุ่งมากขึ้น ต้องทำโอที ต้องเดินทาง จากที่จะเห็นข้อความไลน์บ่อยๆกลายเป็นน้อยลง แรกๆเราก็เข้าใจนะ แต่หลังๆเราเองก็เริ่มงี่เง่า บวกอารมณ์แปรปรวน(ข้ออ้างชั้นดีของผู้หญิง) แฟนบอกทุกครั้งว่าไปไหนไปทำอะไร ไปกับใคร เราก็เชื่อทุกอย่างในสิ่งที่เค้าพิมพ์มา มีส่งรูปมาให้ดู แต่ปัญหามันเริ่มจาก แฟนบอกว่าเค้าทำงานเหนื่อย งานเร่ง ทำโอทีแทบทุกวัน โทรศัพท์ก็เล่นไม่ได้ ต้องขับรถข้ามจังหวัด แต่แจ็คพ็อตมันมาตกเมื่อวาน เค้าขับรถจากที่ทำงานเข้ากรุงเทพฯ มาหาเพื่อนได้(สามชั่วโมง) เหนื่อยแทบตายออกไปกับเพื่อนทำกิจกรรมได้(ในเช้าวันรุ่งขึ้น) ไปกินข้าวกับเพื่อนๆ แต่พอเราบอกว่าขอคุยด้วยหน่อย บอกว่าต้องขับรถ พอเราบ่นว่าน้อยใจ บ่นว่ามีเวลาให้คนอื่น ไม่มีเวลาให้เรา กลายเป็นเค้าบอกว่า อึดอัด บางข้อความแค่แซวเล่นๆ แฟนกลับคิดว่าเรา ประชด มีประโยคหนึ่งที่เค้าพิมพ์กลับมา บอกว่า ตอนที่เค้าเห็นข้อความจากเราว่า "ขับรถอยู่อ่านข้อความได้ไง รถติดไฟแดงอยู่ละสิ" เค้าบอกเราว่า พอเห็นประโยคนี้ เค้าขว้างโทรศัพท์ทิ้งทันที อารมณ์เสีย เราอ่านข้อความที่เค้าเขียนตอบมา รู้สึกเจ็บแปล๊บขึ้นมาทันที อ่าห์เรากลายเป็นคนเห็นแก่ตัวไปแล้วสิเนี๊ยะ ตลอดเวลาที่คบกันเราบอกแฟนตลอดว่า รู้สึกอย่างไง เรางอลนะ เราน้อยใจนะ เพราะแฟนเราเค้าไม่ค่อยชอบพูดเค้าเคยบอกว่า เค้าง้อใครไม่เป็น ก็เลยต้องบอกตลอด และก็ต้องหายงอลเอง หายน้อยใจเอง เราสองคนพยายามโทรปรับความเข้าใจกันหลายรอบ แต่เราไม่เข้าใจว่า ทำไมเราต้องเป็นคนพยายามโทรหา ไลน์หาเค้าตลอด แต่แฟนกลับเลือกที่จะเงียบ ปัญหานี้ก็เคยคุยกันแล้ว เพราะเราไม่ชอบการเงียบใส่กัน มันแก้ไขปัญหาอะไรไม่ได้ ไม่พอใจก็บอกมามาคุยกัน ว่าเราสองคนไม่เข้าใจกันตรงไหน แรกๆก็ดีแต่สุดท้ายมันก็ไม่ได้ช่วยอะไร เราเลยถามแฟนว่า เลิกกันดีกว่ามั้ย เราบอกว่าแฟนว่า เราเริ่มไม่เข้าใจแฟนเราแล้ว จากแต่ก่อนแซวขำๆได้ แต่ตอนนี้กลายเป็นเค้ามองว่าเราประชดใส่ จากการขอคุยด้วยดีๆกลายเป็นเราที่ทำให้เค้ารู้สึกแย่ เราบอกแฟนว่า ก็เธอบอกว่าเธอไม่มีเวลา ต้องทำนู้นทำนี่อีก ก็เลยถามว่า มีเวลาว่างพิมพ์ข้อความสักหน่อยมั้ย แฟนตอบกลับมาว่า "เธอเห็นเราเป็นคนไม่มีเวลาให้เธอขนาดนี้เลยหรอ ถึงกับต้องพิมพ์มาแบบนี้" เราก็งง ก็เลยบอกไปว่า เธอบอกเองว่าไม่ว่าง แต่เราอยากขอเคลียเรื่องนี้ก่อน ไม่งั้นนอนไม่หลับ เรากับแฟนก็พิมพ์ไลน์คุยกัน แล้วแฟนก็บอกว่า เค้าเป็นคนไม่ชอบอยู่นิ่งๆ ชอบทำนู้นทำนี่ บางทีเค้ารู้สึกว่าทำไมเค้าต้องมานั่งเฝ้าโทรศัพท์เลยหรอ แฟนบอกว่า ในเวลาที่เค้าว่างเค้าก็อยากทำอะไรที่เค้าอยากทำ ซึ่งในลิสต์รายการที่เค้าอยากทำ มันไม่มีเราอยู่ในนั้นเลย เราก็ถามแฟนเรานะว่า ในช่วงเวลาที่เธอว่าง เราก็แค่ขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ย มันขอมากไปหรอ แฟนก็บอกว่าไม่นะ ไม่ได้ขอมากไป แต่เวลาที่เค้าว่าง จะให้นอนอยู่บ้านเฉยๆ เค้าก็ทำไม่ได้ ให้นั่งคุยโทรศัพท์กับเราอย่างเดียวเค้าก็บอกว่าไม่ไหว มันไม่ใช่ตัวเค้า เค้าเป็นคนแบบนี้ และประโยคสุดท้ายที่แฟนเราพิมพ์มา คือ เค้าคงยังไม่พร้อมที่จะให้เวลาเราจริงๆ
ก็เลยอยากถามนะคะ ว่า เราเรียกร้องจากแฟนมากไปจริงๆใช่มั้ย เรากีดกั้นอิสระภาพเค้าเกินไปใช่หรือเปล่า
คือก็พยายามติดต่อแฟนให้มาคุยกัน แต่เค้าก็เงียบ เลยไม่ค่อยเข้าใจว่าเราผิดอะไร งี่เง่าเรื่องอะไรบ้าง
เลยอยากฟังความเห็นจากผู้ชายคะ ผู้ชายด้วยกันคงเข้าใจกันดี อยากให้แสดงความคิดเห็นเยอะๆคะ แต่อย่าดราม่าเยอะนะคะ เจ้าของกระทู้เป็นคนคิดมาก ผู้หญิงผ่านเข้ามาก็แสดงความคิดเห็นได้ค่ะ คือตัวเองมองตัวเอง ถึงจะเป็นคนตรงแค่ไหนก็ต้องแอบเข้าข้างตัวเองอยู่ดี ก็เลยอยากรู้ว่าในมุมมองจากคนอื่น ตัวเราเป็นแบบไหนคะ
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกความเห็นนะคะ
ต้องขอโทษด้วยล่วงหน้าด้วย ถ้าอ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจ คือรู้สึกอย่างไงก็พิมพ์เลย อาจจะงงๆบ้าง ขอโทษค่ะ