ความเปนจิงเราก็ต้องยอมรับกับทุกๆสถานะการณ์และทุกๆการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น ชีวิตคนเรามีทั้งขึ้นและลงมีทั้งสุขและทุกข์ปะปนกันไป แต่ถ้าเราเลือกได้เราก็ไม่อยากจะทุกข์หรือไม่มีความสุขจิงไหม????
ส่วนตัวเราคบกะแฟนมา เราพูดได้เลยว่าเราไม่เคยเผื่อใจเราพร้อมที่จะเจ็บพร้อมที่จะรักเค้าทั้งใจเพราะเราถือว่าถ้าเรารักใครสักคนแล้วเราจะมานั่งเผื่อใจมานั่งกลัวความเจ็บแบบนี้เรียกว่ารักได้เต็มปากเต็มคำหรอ (ความเหนส่วนตัวนะคะ) และทุกครั้งที่มีความสุขไม่ว่าจะเกิดขึ้นเพราะเราเองหรือแฟนเราเอง เราจะรับและให้มันอย่างเต็มที่เพราะอย่างน้อยเราจะไม่มานั่งเสียใจว่าทำไมตอนนนั้นเราไม่ทำมานั่งเสียดายที่หลังเพราะเวลามันไม่อาจย้อนกลับไปได้ ใช่!!มันอาจจะสร้างเหตุการณ์นั้นขึ้นมาอีกได้แต่รับรองความสุขที่ได้รับหรือให้ไม่เหมือนเดิมแน่นอน ทุกวันนี้เวลาเราไปเที่ยวกันหรือมีความสุขด้วยกัน เราเองจะกอบโกยความสุขนั้นมาไม่ว่ามันจะมากน้อยเพียงใด และเราก็เปนตัวของตัวเองที่สุดแล้วจนแฟนเราบอกว่าถ้าเปนแบบนี้แต่แรกเค้าจะรับไม่ได้5555555แต่เราไม่คิดอะไรหรอก เพราะการที่เราเปนตัวเองไม่มานั่งฝืนหรือเฟคตัวเอง มันดีและมีความสุขที่สุดแล้ว ก็อยากจะบอกว่าการเปนผู้ให้และผู้รับถ้ามันออกมาจากใจไม่ว่าจะทำอะไรมันสุขที่สุดละค่ะ แต่ถ้าถามว่ากลัวไหม กลัวค่ะกลัวเค้าจะหายไป แต่ถึงเวลานั้นจิงๆเราคงมารั้งหรือฉุดเค้าไม่ได้ ก็เพียงได้แต่ทำทุกวันนี้ที่มีเค้าอยู่ข้างๆให้มันดีที่สุดค่ะ
กลัวว่าวันนึงความสุขจะหายไป
ส่วนตัวเราคบกะแฟนมา เราพูดได้เลยว่าเราไม่เคยเผื่อใจเราพร้อมที่จะเจ็บพร้อมที่จะรักเค้าทั้งใจเพราะเราถือว่าถ้าเรารักใครสักคนแล้วเราจะมานั่งเผื่อใจมานั่งกลัวความเจ็บแบบนี้เรียกว่ารักได้เต็มปากเต็มคำหรอ (ความเหนส่วนตัวนะคะ) และทุกครั้งที่มีความสุขไม่ว่าจะเกิดขึ้นเพราะเราเองหรือแฟนเราเอง เราจะรับและให้มันอย่างเต็มที่เพราะอย่างน้อยเราจะไม่มานั่งเสียใจว่าทำไมตอนนนั้นเราไม่ทำมานั่งเสียดายที่หลังเพราะเวลามันไม่อาจย้อนกลับไปได้ ใช่!!มันอาจจะสร้างเหตุการณ์นั้นขึ้นมาอีกได้แต่รับรองความสุขที่ได้รับหรือให้ไม่เหมือนเดิมแน่นอน ทุกวันนี้เวลาเราไปเที่ยวกันหรือมีความสุขด้วยกัน เราเองจะกอบโกยความสุขนั้นมาไม่ว่ามันจะมากน้อยเพียงใด และเราก็เปนตัวของตัวเองที่สุดแล้วจนแฟนเราบอกว่าถ้าเปนแบบนี้แต่แรกเค้าจะรับไม่ได้5555555แต่เราไม่คิดอะไรหรอก เพราะการที่เราเปนตัวเองไม่มานั่งฝืนหรือเฟคตัวเอง มันดีและมีความสุขที่สุดแล้ว ก็อยากจะบอกว่าการเปนผู้ให้และผู้รับถ้ามันออกมาจากใจไม่ว่าจะทำอะไรมันสุขที่สุดละค่ะ แต่ถ้าถามว่ากลัวไหม กลัวค่ะกลัวเค้าจะหายไป แต่ถึงเวลานั้นจิงๆเราคงมารั้งหรือฉุดเค้าไม่ได้ ก็เพียงได้แต่ทำทุกวันนี้ที่มีเค้าอยู่ข้างๆให้มันดีที่สุดค่ะ