ผมเลว ผมเอาแต่ใจ ผมมีแฟนที่รักผมมาก แต่พอทะเลาะกันผมก็ใช้แต่อารมณ์จนไม่ฟังอะไรเลย แม้กระทั่งแฟนเป็นไฮเปอร์ไทรอยด์ผมก็ยังไม่เคยรู้ แถมวันนี้ยังทะเลาะกันแต่เช้า จนแฟนผมเครียดจนเป็นมือจีบ ผมก็ยังไม่สามารถดูแลอะไรได้ ผมเป็นพลทหารที่วันนี้ต้องเข้าเวรยามในกรมกองที่อยู่ห่างจากเค้าสี่ร้อยกว่ากิโลเมตร ผมควรจะรู้ตัวว่าไม่สามารถดูแลเค้าได้หากฉุกเฉิน ผมควรจะพูดกับเค้าดีๆ ผมควรจะบอกรักเค้า แทนที่จะเป็นการขึ้นเสียงใส่ ยังโชคดีที่เพื่อนเค้าอยู่ใกล้ๆ ไม่อย่างนั้นจะเป็นอย่างไรบ้างผมก็จินตนาการไม่ออก ตอนนี้ผมทำได้แค่นั่งรอฟังอาการจากเพื่อนเค้า ทำอะไรได้ไม่มากไปกว่านี้ ได้แค่พิมพ์ระบายไปเรื่อยๆ