แต่ก่อนสัมยเรียนมัะยม  เราเป็นคนที่ตลก โปกฮา มีเพื่อนเยอะๆ

แต่ก่อนเคยมีคนเข้ามาจีบนะ แต่เราก็ปฏิเสธไป ตอนนั้นเราคิดว่า มีเพื่อนแล้ว ไม่เห็นต้องการเลยแฟน สมัยนั้นก็ตัวติดกับเพื่อนตลอดอะ

แต่เพื่อนเรา เค้าก็มีแฟนกันนะ แต่แฟนก็อยู่ส่วนของแฟน อยู่ร.ร หรือเวลานัดเพื่อน ก็มีแค่เพื่อนกันอะ

พอเข้ามหาลัย เพื่อนมัธยมก็เริ่มห่างหายกันไป แต่ก็คุยกันบ้าง ทุกคนเริ่มมีสังคมใหม่ มีแฟนก็ติดแฟนกันมากขึ้น เวลานัดเจอกันเริ่มไม่ค่อยมี มีก็ไม่ครบแก๊งสักที

มันก็ยังไม่ค่อยจะเป็นปัญหาเท่าไหร่ ถึงแม้จะคุยกันในแชทกลุ่มน้อยลงกับเพื่อนมัธยม แต่ตอนเจอหน้ากันก็เม้าส์แตกเหมือนเดิม

ส่วนเราก็มีสังคมใหม่กับเพื่อนใหม่ในมหาลัย ก็ยังสนุกสนานเลยไป คนชอบเฮฮา ก้ไม่ได้รู้สึกเหงาน้อยลงเท่าไหร่

แต่พอถึงเวลาเรียนจบ เพื่อนมัธยมก็อยู่คนละที่ บางคนยังเรียนไม่จบ เพื่อนมหาลัยบางคนเรียนจบก็กลับไปทำงานที่ตจว ที่เหลือๆอยู่ในกทม ก็ไม่ว่างเอาซะเลย

จากชีวิตเราที่เคยเฮฮา ตลก ชอบเที่ยว ติดเพื่อน เดี๋ยวนี้ทำแต่งาน เที่ยวพักผ่อนบ้างในวันหยุด ไปคนเดียวบ้าง กับพี่ที่ทำงานบ้าง กับเพื่อนบ้างนานๆที

แต่ส่วนใหญ่ก็ไปไหนมาไหนคนเดียวตลอด  มันเป็นความรู้สึกที่เหงามาก  กลายเป็นคนี่เคยชินกับการไปไหนมาไหนคนเดียว มันรู้สึกว่าคล่องตัวดี แต่ไปกับเพื่อนก็ได้อีกฟิลนึงอะเนอะ

จะมีใครเป็นแบบอารมณ์เดียวกับเรามั้ยอะ เรารู้สึกคิดถึงชีวิตที่มีเพื่อนเยอะๆมากเลยอะ (น้ำตาจิไหล)