สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา
คือเราอึดอัดใจมาหลายวันแล้ว อยากระบายมากๆ
ยาวหน่อยเพราะอาจจะเป็นกระทู้แรกและสุดท้ายที่จะได้เขียน อยากเก็บเป็นความทรงจำไว้น่ะค่ะ

เริ่มเลยนะคะ
เรากับแฟนเรามา เกือบ 3ปี ตั้งแต่มอปลายยันขึ้นปี1 ขอแทนชื่อแฟนคนนี้ว่า มอสนะคะ
เราเรียนอยู่ห้องเดียวกัน ตอนนั้นก็เป็นกลุ่มเพื่อนนี่แหละ แต่เราไม่ได้สนิทกันมาก เราแอบชอบเค้าตั้งแต่ตอนนั้นนะ
เค้าเป็นคนกวนๆ แต่เค้าไม่ค่อยกล้าคุยกับเรานะ เพราะเค้าบอกเราชอบทำหน้าหยิ่ง(ที่จริงสนใจจะตายเฟ่ย)
ก็เพิ่งมารู้ตอนคบกันว่าเค้าก็แอบชอบเราเหมือนกัน ^^
เค้าเป็นคนที่ชอบผู้หญิงเรียบร้อยนะ แต่เราแรด55555  เค้าไม่ชอบให้เราให้กระโปรงสั้น
ไม่ชอบให้เขียนคิ้ว ทาแป้งทาปาก ชอบบอกให้ใส่เสื้อทับ เราก็ทำตามเค้านะ จากคนแรดๆ ก็เรียบร้อยขึ้นมาบ้าง
เค้าเป็นคนขี้หึงมาก ในเฟสในไลน์ เราตกลงกันว่าจะไม่คุยกับใคร จะไม่ไลค์ให้เพศตรงข้าม
เราสองคนก็ทำได้ตามข้อตกลงนะ เพราะเรานึกถึงใจเขาใจเรา
ส่วนเราเป็นคนขี้หึงเหมือนกัน เป็นคนอารมณ์ร้าย เราชอบหยิกเค้าตบเค้าเวลาที่ไม่พอใจ ในสิ่งที่เค้าทำ
เค้าก็ทนเรามาตลอดนะ เค้ายอมเรามากๆ
เราก็คบกันมาเรื่อยๆแหละ อยู่ห้องเดียวกัน เรานั่งโต๊ะติดกัน เจอกันทั้งเช้า กลางวัน เย็น
แต่เราคิดว่ามันไม่เคยพอ เพราะเราอยากอยู่กับเค้ามากๆ ตอนกลางวันเราไม่อยากให้เค้าไม่กินข้าวกับเพื่อนเค้าเลย
เราอยากให้เค้าอยู่กับเราตลอด ตอนเย็นบางวัน เค้าก็ชอบขอเตะบอลกับเพื่อน บางทีเราก็น้อยใจนะ
คือเราเหมือนขาดเค้าไม่ได้ รักเค้ามาก เค้าเป็นทั้งเพื่อนและแฟน และเหมือนทุกๆอย่างของเรา
จนเราคิดว่าเรารักเค้ามากกว่าที่เค้ารักเราซะอีก
วันวาเลนไทม์ เราเก็บเงิน1 เดือน เพื่อซื้อดอกไม้ช่อละ 2พัน ให้เค้า
วันครบรอบ เราซื้อของขวัญให้เค้า วันเกิดเค้า เราเก็บเงินซื้อเค้กให้เค้า
คือเราก็ไม่ได้มีเงินมาก แต่เราคิดไว้ก่อนหน้านั้น 1 เดือนกว่าที่จะเก็บเงิน ซื้อของให้เค้า คือเราทุ่มเทและพยายามเพื่อเค้ามาก
แต่เค้าคงมองไม่เห็น เพราะเค้าคิดว่าเราไม่ได้ลำบากอะไร ฐานะทางบ้านก็ดี แต่มันไม่ใช่แบบนั้น
เราไม่เคยขอเงินที่บ้าน ที่บ้านให้มาเท่าไหร่เราก็ใช้แค่นั้น
เราชอบพากันไปกินของอร่อยๆ เราชอบกิน และก็อยากให้เค้าได้กินอะไรอร่อยๆ
แต่เราเป็นฝ่ายเลี้ยงทุกครั้งนะ เค้าไม่เคยเรียกร้องนะว่าให้เราจ่าย
แต่เราเต็มใจเองนี่แหละ เพราะเราเป็นคนอยากกิน และเค้าก็ไม่ค่อยมีเงิน โอเคเราก็เข้าใจในส่วนนี้
แต่เราก็อยากให้เค้าพยายามบ้าง ถ้าไม่มีก็ต้องทำงาน หรือไม่ก็ต้องตั้งใจเรียน
เราก็ทำงานพาทไทม์นะ ช่วงนั้นเพื่อนในห้องก็ทำกันเยอะ
แต่เค้าเป็นคนที่ขี้เกียจ ไม่มีความอดทน แถมยังไม่ตั้งใจรียน

เค้าไม่เคยทำอะไรแบบนี้ให้เราเลย ทั้งๆที่มันเป็นวันสำคัญ เราน้อยใจทุกครั้งนะ แต่ได้แต่บอกว่าไม่เป็นไร
คือเราเป็นผญ เราอยากให้เค้าดูแลเราบ้าง แต่กลับเป็นเราที่คอยดูแลแต่เค้า
ข้อดีของเค้า คือเค้ายอมเราตลอด เค้าง้อเราตลอด แต่สิ่งที่เรางอน นั่นมันก็เป็นเรื่องที่เราไม่ชอบจริงๆ
เค้าเป็นคนติดเกม ชอบไปกินเหล้ากับเพื่อน เค้าขอเราไปทุกครั้งนะ พอเราไม่ให้ไป เค้าก็จะเหมือนไม่ค่อยพอใจ และเซง !
เราเป็นคนที่แคร์ความรู้สึกของคนอื่น เราแคร์เค้า เราอยากให้เค้ามีความสุข เราก็ให้เค้าไปทุกครั้ง
ทั้งๆที่เวลาที่เค้าเอาไปมีความสุขอะ เราทุกข์นะ
เค้าทำได้ทุกอย่าง แต่พอเราขอไปบ้าง เค้าปิดกั้นเราทุกอย่าง เค้าบอกเราเป็นผญ เค้าเป็นผช มันไม่เหมือนกัน
เราว่ามันก็เหมือนกันนั่นแหละ จริงๆ เราไม่ได้อยากไปหรอกนะกับเพื่อนอะ
จะว่าเราติดแฟนมากๆเลยก็ว่าได้ เราไม่เคยอยากอยู่กับเพื่อนเลย เราอยากอยู่กับเค้าคนเดียว
เราไม่เคยเบื่อเลยนะ ถึงจะแค่ไปเดินห้างทุกๆวัน เราก็ไม่เบื่อ
ถึงจะแค่ 10 นาทีที่จะได้เจอกัน เราก็อยากจะไปเจอ แต่สำหรับเค้า ไม่เลย!
เราก็เข้าใจนะเพราะเค้าไม่ค่อยมีเงิน มันเปลืองค่ารถที่จะได้มาเจอกันแค่แป๊บเดียว โอเคเราพอเข้าใจ
แต่เราก็รู้สุกอีกแหละ ว่าถึงเค้ามี 10 เค้าก็ให้เราแค่ 5
แต่สำหรับเรา เรามี 10 เราก็ให้เค้า10 ถ้าเรามี100 เราก็จะให้เค้า100
เค้าคงรู้สึกถึงความรักที่เรามีให้แหละ เราไม่เคยมีเรื่องนอกใจกันเลยนะ
เพราะต่างคนก็ไม่ได้คุยกับใคร เค้าดีตรงที่เค้าไม่เคยนอกใจเรา เค้ารักเราคนเดียวมีเราคนเดียว
แต่การที่เค้ามีเราอยู่ เรากลับกลายเป็น "ของตาย"
ยิ่งนานไป เรายิ่งรู้สึกว่าเรารักเค้ามากขึ้น จนความต้องการของเรามันคงมากไป
เค้ายังไม่เลิกนิสัย ติดเกม เหล้า บุหรี่ เค้าชอบปล่อยให้เรารอ เค้าไม่ค่อยเติมเงินโทรหาเรา
เหมือนว่าเค้าไม่มีความพยายามหรือความกระตือรือร้น ที่อยากจะมาเจอเราเลย
ยังเป็นเช่นเคย วันสำคัญ เค้าไม่มีอะไรให้เรา
เอาจริงๆเราคาดหวังนะ แต่สิ่งที่เราให้เค้าอะ เราโคตรตั้งใจ เราทุ่มเท เราเก็บเงินเอง
มันรู้สึกว่ารักของเรากับเค้าไม่เท่ากัน เหมือนเค้ามีแค่ใจ
เค้าไม่นอกใจเราก็จริงนะ แต่เค้าก็ไม่ได้ใส่ใจเราอะ มันเจ็บยิ่งกว่าอีกนะ
เวลาอยู่กับเรา2คน ก็คุยกันปกติ แต่พอเค้าอยู่กับเพื่อน เค้าไม่เทคแคร์เราเลย
ทั้งๆที่เราก็นั่งข้างๆเค้า ไม่เห็นหัวเราเลยสักนิด
เค้าเป็นคนที่เห็นเพื่อนมาเป็นอันดับแรกเสมอ เค้าแคร์สายตาคนอื่นมากๆ
เราอยากเป็นที่1 สำหรับเค้าบ้าง
เรื่องแบบนี้ทุกคนอาจจะเห็นมันเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆนะ แต่เรื่องเล็กๆนี่แหละ ที่มันสะสมเข้า จนมันกลายเป็นเรื่องใหญ่
เราคิดที่จะเลิกกับเค้าหลายครั้งมาก แต่พอเราบอกเลิก เค้าก็จะง้อเราทุกครั้ง
เค้าบอกจะไม่ทำแบบเดิม แต่มันก็เหมือนเดิม ไม่มีอะไรดีขึ้น

จนเราขึ้นปี1 เราอยู่คนละมหาลัยกับมอสนะคะ แต่ตอนนั้นเราก็ยังคบกันอยู่
เราจะโทรหา และหาเวลาว่างมาเจอ ถ้าเลิกเรียนไวเมื่อไหร่ เราก็จะรีบไปหาเค้า
โดยที่เราต้องเป็นฝ่ายรอ อีกแล้ว
ด้วยเหตุผลที่ว่า เค้าอยู่กับเพื่อน อยู่เป็นเพื่อนเพื่อนก่อน
เราก็รอ . คือเค้าไม่ได้มีความกระตือรือร้นที่อยากเจอเราเลยอ่ะ

เรียนคนละมอ ก็ไม่ค่อยได้เจอกันเหมือนเมื่อก่อน เราก็มีเพื่อนของเรา
เราคิดว่าคราวนี้แหละ เราจะเลิกให้เด็ดขาดให้ได้ คงจะลืมได้เพราะไม่ได้อยู่ใกล้กัน
ทั้งๆที่ตอนนั้นเราก็รักเค้ามากนะ แต่มันก็เรื่องเดิมๆนั้นแหละ เรื่องที่เราเคยบอกเลิกเค้าไป สิบๆครั้ง
ที่เค้าบอกว่าจะเปลี่ยนตัวเอง แต่มันก็เหมือนเดิม

ช่วงนั้นก็เลยไม่ค่อยได้คุยกัน จนเราบอกเลิกเค้าไป ครั้งนี้เค้าไม่ง้อเหมือนครั้งก่อนๆ
เพราะเค้าก็คงรู้แล้วว่าเราเปลี่ยนไป
เราร้องไห้นะ เราเสียใจมากด้วย แต่เราคิดว่าคงต้องลืมได้ สักวันนึง

พอเลิกกัน เราก็มีคนคุยเข้ามาเรื่อยๆ เราได้รู้จักผช คนนึง ขอแทนว่า อาท
อาท เป็นเพื่อนของเพื่อนเราอีกที เราไปไหนก็ไปด้วยกันตลอด จนสนิท
เรารู้สึกดีกับอาทมากตอนนั้น
ตอนนั้นเราเลิกกับแฟนเก่าไปประมาณ 1 เดือน
เราก็ตัดสินใจคบกับอาท

อาทดูแลเราทุกอย่าง เทคแคร์เรามากๆ ครบรอบ1 เดือน เค้าซื้อของขวัญให้เรา
เค้าทำเหมือนว่าเราเป็นคนพิเศษสำหรับเค้า
แต่ตอนนั้นเรายังไม่ลืมแฟนเก่านะ ยังคิดถึงเค้าอยู่ทุกวัน
เวลาเดินผ่านของที่เค้าชอบกิน เราก็อยากให้เค้าได้กิน อยากให้เค้ามาอยู่ด้วยกัน
เราอยากมอบสิ่งดีๆ ให้เค้า เพราะเราไม่อยากทำกับใคร
เราพูดกับอาทอยู่ตลอดนะ ว่าเรายังลืม แฟนเก่าเราไม่ได้ อาทก็โอเค อาทเข้าใจเรา
และไม่เคยบังคับให้เราต้องลืมเลย ได้แต่บอกว่ามันต้องใช้เวลา


เดี๋ยวมาต่อนะคะ..