{ขอตั้งเป็นกระทู้คำถามนะคะ}
สวัสดีค่ะ จขกท. ชื่อบุ๊คกี้ค่ะ ปัจจุบันทำงานอายุ24ปี เป็นผู้หญิง (จะบอกประวัติเพื่อออ??)
เอาเป็นว่าเริ่มเลยนะคะ . . . . .
เรากับเขารู้จักกันมา4ปีแล้วค่ะ เรารู้ตั้งแต่เเรกแล้วล่ะค่ะว่าเขาเป็นเกย์แต่มันก็ห้ามใจไม่ได้ เราชอบเขาตั้งแต่เจอหน้าเขาครั้งแรก เราพยายามที่จะเข้าไปทำความรู้จักกับเขา จากนั้น1เดือนเรารู้จักกัน หลังจากนั้นเขาชวนเราไปเที่ยว คืนนั้นเพื่อนเราขอตัวกลับก่อนเลยเหลือเเค่เรากับเขาและเพื่อนของเขาซึ่งเป็นผู้ชายอีก2คน เราจึงพากันเที่ยวต่อจนถึงตี3 ทีนี้มันดึกแล้ว เขาเลยชวนเราให้นอนกับเขาที่คอนโดเขาซึ่งมันใกล้กับที่ที่เราไปเที่ยวกัน (แต่เราก็แอบภาวนาในใจนะว่าขอให้เขาชวนเรานอนด้วย แหะๆแอบแรด) เราตอบเขาว่าไปแบบไม่ลังเลใจเลยค่ะ นอน2คนนะคะพอดีเพื่อนเขากลับกันหมด และนั่นก็เป็นคืนแรกที่เรานอนกับเขา ก็ปกติค่ะเขาคงคิดว่าเราเป็นเพื่อนสาวแต่เรานี่สิคิดกับเขาไปไกลตั้งแต่เเรกเจอแล้ว และหลังจากนั้นเรากับเขาก็ไปมาหาสู่กันบ่อยๆ เราสนิทกันเขาก็ชวนเราไปนอนคอนโดเขา เเละเขาก็ขอมานอนที่คอนโดเราบ้าง เขาชอบบอกว่าให้เราคุยเป็นเพื่อนเวลาเขาเอางานมาทำ ไม่เหงาดีเพราะเราชอบพูดมาก เขายอมถึงขนาดซื้อครีมอาบน้ำ ยาสระผม โฟมล้างหน้า แปรงสีฟันแล้วก็พวกของใช้ผู้ชายมาไว้คอนโดเราเลยนะคะ5555 ตลอดเวลาที่เราอยู่กับเขาเรามีความสุขมาก เรางอน เขาก็ง้อเราโดยที่เราก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเรามีสิทธิ์งอนด้วยเหรอ เขามีซื้อตุ๊กตา ซื้อของน่ารักๆให้เราด้วยนะคะ ไปเที่ยวก็มีของมาฝากเราตลอด ไปเดินห้างเขาก็มีซื้อชุด เสื้อผ้า ซื้อของพวกเครื่องสำอางให้เรา ซึ่งตรงนี้ยอมรับว่าถ้าไปกับเขาคือเขาจ่ายให้ตลอด เวลาไปทานข้าวกันเขาจะเป็นคนจ่ายตลอด เราเอาตังค์คืนเขา เขาก็บอกว่าไม่เป็นไร เธอคนเดียวเลี้ยงได้สบายมาก บางทีเราเกรงใจเขาเราก็เลยแอบไปจ่ายก่อนที่เขาจะเรียกเช็คบิล555555 หรือผ่านร้านเสื้อผ้า เครื่องสำอางอะไรนี่เราจะไม่เข้าเลยแต่จะเเอบมาซื้อคนเดียวแทนเกรงใจเขา มีครั้งนึงเราไปเที่ยวกันเเล้วมันมีถนนคนเดินเราไปกับเพื่อนๆ เขาก็เลยขอไปด้วย เเต่เขาพยายามมากที่จะไปเดินกับเราแค่2คนเขาแกล้งทำเป็นหลงทางกับเพื่อนๆค่ะเเล้วไปกับเรา2คน เขาพาเราเดินไปหาซื้อของกิน แล้วเพื่อนโทรมาว่ารอเรา2คน แล้วช่วงนั้นมันมีของเล่นมีปาลูกโป่ง ชิงช้าสวรรค์ อะไรพวกนี้เขาเลยพาเราไปเล่นแบบนานมาก เพื่อนโทรมาเขาก็ไม่รับจนพอเราเดินกลับไปหาเพื่อน พวกนั้นบ่นเรา2คนหนักมาก แต่เรามีความสุขดีนะคะ เราชอบเวลาที่เราไปไหนมาไหน2คน เราได้เป็นตัวของตัวเองดี หัวเราะกันเต็มที่ พูดมากๆได้ เขายิ้มให้เรา เราก็มีความสุขเเล้วค่ะ เขาชอบอธิบายเรื่องไหนที่เราไม่รู้ เขาอธิบายจนเราเข้าใจ เเต่ก็ชอบเถียงเราด้วย ต่างคนต่างไม่ยอมกันเลยจริงๆมีแบบเถียงกันหนักจนโกรธกันเลยก็มี แต่ก็เรานี่ล่ะค่ะ เป็นฝ่ายยอม -__- เวลาเรากลับบ้านที่ต่างจังหวัดเขาจะมีขอกลับด้วยแต่เราก็ยังไม่กล้าให้เขากลับด้วยสักทีกลัวที่บ้านตกใจว่าลูกเอาผู้ชายกลับด้วยคือเขาก็ไม่แตกสาวมากเขาแมนๆค่ะ เเต่เวลาที่ไกลกันเขาก็มีคอลไลน์หาเรา เฟซไทม์หา เขาบอกอยากเห็นหน้าเรา แอบเขินนะเนี้ย
พอเรากลับมาเขาเห็นเราเขาวิ่งมากอดแบบหน้าตาดีใจแล้วบอกว่ากลับไปนานเลยคิดถึงจะเเย่อยู่แล้ว (ชิ แกไม่มีเพื่อนชะนีไว้คุยล่ะสิ)
เพื่อนบอกว่าเราสองคนมีอะไรที่คล้ายกันมาก ไม่ว่าจะนิสัย การพูด ความคิด กินอะไรก็ยังเหมือนๆกันอีก ไปกินข้าวก็สั่งอย่างเดียวกัน น้ำก็กินเหมือนกัน จนตอนนี้พวกนั้นคิดไปละค่ะว่าเราคบกัน (โดยที่อีกคนเป็นเกย์นี่นะ)
แต่เขาก็มีเเฟนนะเขาคุยโทรศัพท์กับแฟน บางทีมีคุยกับคนที่มาแอบชอบเขาด้วย เวลาเขาคุยเราก็ได้แต่เงียบไปตามระเบียบค่ะเพราะเป็นแค่เพื่อนท่องไว้ๆ เขาเคยถามเราว่าถ้าเราเเต่งงานกับสามีที่เป็นเกย์จริงๆเราจะรับได้เหรอ เราเลยตอบไปว่า ถ้าเป็นคนที่เรารักจริงๆเรายอมได้ค่ะ (อ้อ เขารู้ค่ะว่าเราชอบเกย์ หึหึ) เราบอกเขาว่าถ้างั้นเราก็จะโสดไม่มีแฟนเพราะเรากลัวเราผิดหวังเราไม่อยากเจ็บกับผู้ชายอีกเขาบอกเราว่า งั้นเธอก็ไม่ต้องเเต่งงานกับใครเธออยู่กับเราเดี๋ยวเราดูแลเธอเอง เราปกป้องเธอได้ แล้วมีลูกกันนะ แล้วเขาก็หัวเราะออกมาแต่ตอนเขาพูดนี่คือหน้าตาจริงจังมาก เเต่จริงๆแล้วเขาคงพูดเล่นๆมั้ง
เขาเคยบอกเราว่าเขาอยากเลิกเป็นเกย์ เขาอยากมีลูก อยากมีครอบครัวที่ดี
ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันเขาดูแลเราดีมาก เขาอบอุ่น เขาสุภาพ ในสายตาเราเขาเป็นได้ทุกอย่าง รู้ใจเราทุกอย่าง เข้าใจเราทุกอย่าง  รู้ว่าเราชอบทานอะไร เวลาเราท้อก็มีแต่เขาที่ปลอบเรา เราร้องไห้เขาก็เข้ามาถามว่าเป็นอะไรแล้วบอกเราว่าเขาอยู่ตรงนี้นะไม่ทิ้งไปไหนหรอก ไม่ว่าจะเรื่องงานหรือเรื่องงี่เง่าของเราเขาก็จะคอยรับฟังเราตลอด แต่คงจะเป็นได้เเค่ความทรงจำเล็กๆเพราะอีก3เดือนข้างหน้าเขาจะบินไปทำงานที่ต่างประเทศเราสองคนคงไม่มีโอกาสได้ใช้ชีวิตร่วมกันแบบนี้อีกเเล้วสินะ
ตอนนี้เราคิดว่าเราคงรักผู้ชายคนอื่นไม่ได้แล้วค่ะ เรารอแค่เขา แค่เขาคนเดียวเท่านั้น
แต่พอคิดไปยังไงเขาก็ไม่ใช่ผู้ชายมันคงยากที่เขาจะมารักผู้หญิง ถึงเขาจะเป็นเกย์แต่ยังไงเราก็ตัดใจจากเขาไม่ได้
เหนื่อยจังค่ะ รักที่ต้องรอ แต่เป็นการรอที่ไม่มีความหวัง ไม่มีจุดหมาย มีแค่เราที่เดินตามเขาโดยที่เขาไม่รู้ว่าเราตามเขาอยู่ เป็นความรักที่ไม่มีวันจบแบบมีความสุข นอกเสียจากเราจะเดินออกมาเอง แต่เราทำแบบนั้นไม่ได้หรอก เราคงทำได้แค่รอให้เขาเดินจากเราไป ถึงจะเสียใจแค่ไหนแต่ยังไงสักวันมันก็ต้องจากกันอยู่ดีเพราะเราไม่สามารถฉุดรั้งใครให้อยู่กับเราตลอดไปได้
Ps.ขอบคุณทุกท่านที่รับฟังเราระบายนะคะ
ยาวมาก ตัวหนังสือก็อ่านยากเพราะพิมพ์ในโทรศัพท์ ขอบคุณและสวัสดีค่ะ