เราไม่กล้าปรึกษาที่บ้าน เมื่อวันก่อนมีความคิดจะฆ่าตัวตายเป็นครั้งแรก เราร้องไห้และคิดว่าทางออกของปัญการคือการตาย แต่เราหยุดความคิดแบบนั้นได้ แบบว่าพอรู้สึกหมดหนทางมันจะโยงไปเรื่องตายค่ะ ซึ่งมันไม่เมคเซนต์เลย อาการของเราก็อย่างเช่นเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นเราจะเป็นคนที่สดใสยิ้มแย้มร่าเริงค่ะ แต่พออยู่คนเดียวเราจะย่ำแย่ร้องไห้เศร้าเครียดค่ะ เป็นคนละคนไปเลย เรามีอาการแบบเรื่อยๆนี้ได้ซัก3-4ปีแล้วค่ะ เราไม่อยากเป็นหนักกว่านี้ แต่เราก็ไม่รู้จะรักษาตัวเองยังไง  เราอยากหายค่ะ กลัวจะคิดทำร้ายตัวเองอีก สำหรับคนไม่เคยเป็นแบบเราอาจไม่เข้าใจ ก่อนหน้านี้เราก็ไม่เข้าใจค่ะ แต่พอเป็นแบบนั้นซะเองก็เข้าใจแล้วค่ะ ความคิดชั่ววูบชั่วขณะมันน่ากลัวจริงๆ ขอคำแนะนำด้วยนะคะ