ปีใหม่แต่ละปี คนอื่นเขาสนุกกันตามงานรื่นเริง
เคาท์ดาวน์เวิรล์ดเทรด งี้
ฉลองกันในงาน เฟติวัลที่โน่น ที่นี่ งี้
พลุ แสง สีตระการตา
เฮฮากันครึกครื้น

น่าอิจฉาจริงๆ

ชีวิตผมสิอาภัพนัก ไม่เคยเลยแม้แต่ปีใหม่ปีไหน ในชีวิต รันทดสุดๆ
ที่จะได้ร่วมงานปีใหม่สนุกๆ ด้วยแสงสี เพลงกระหึ่ม เสียงหัวเราะ พูดคุยของกลุ่มคนจำนวนมาก

ทุกปีใหม่ ความลำบาก ต้องเหนื่อยกาย ลำบากลำบน เหนื่อยมาก
ไหนจะต้องขับรถทางไกลบ้าง
ต้องปีนเขาบ้าง
นอนก็ไม่ได้นอนที่นอนนุ่มๆ ดีๆ
ต้องไปนอนกลางป่ากลางเขา กับพื้นดินแข็งๆ
อย่างดีบางปีได้ที่พักกับที่นอนที่พอไปได้บ้างเท่านั้น

ไหนจะต้องลำบากตื่นแต่เช้ามืด ง่วงก็ง่วง
เพื่อเดินคลำทาง ไปเฝ้ารอทะเลหมอกบ้าง พระอาทิตย์ขึ้นบ้าง

ส่วนมากต้องหุงข้าวกินเอง กับข้าวง่ายๆ พวกเครื่องกระป๋อง หรืออาหารสำเร็จรูป

กลางคืนไม่มีมหรสพ เสียงเพลงกระหึ่ม มีแต่เสียงจั๊กจั่น เรไร นกราตรี

เป็นชีวิตที่ลำบาก น่ารันทดสุดประมาณ