รุ่นพี่ (พ.ศ.2558)

*** B + ***

“หนังสืบสวนที่มีวิญญาณเป็นเครื่องช่วยสร้างสีสัน”

น่าจะเป็นหนังไทยเรื่องหนึ่งในช่วงปลายปีที่สร้างกระแสได้พอสมควร เหตุผลสำคัญน่าจะมาจากเครดิตเก่า ๆ ของผู้กำกับ วิศิษฏ์ ศาสนเที่ยง ที่อยู่ในระดับแถวหน้าของวงการหนังไทยยุคนี้เพราะความที่ทำหนังได้หลายแนวมีความลงตัวในแบบพาณิชย์ศิลป์เกือบทุกเรื่อง อีกทั้ง รุ่นพี่ ยังมีหน้าหนังที่ดูเป็นวัยรุ่นเข้ากับยุคสมัย มีการตกแต่งหนังกับความเป็นสยองขวัญแบบเอเชียละม้ายไปทางญี่ปุ่นเสริมด้วยเทคนิคพิเศษด้านภาพที่ดูโดดเด่น เหลือแต่เนื้อหาที่จะต้องมาคุยกันว่าจะน่าดูสักเพียงใด

โดยโครงเรื่องหลัก รุ่นพี่ คือหนังสืบสวนสอบสวนในแบบสยองขวัญด้วยการกำหนดให้สองคู่หูนักสืบที่คนหนึ่งเป็นนักเรียนหญิงที่มีญาณพิเศษในการสัมผัสวิญญาณได้จากการดมกลิ่น อีกหนึ่งเป็นอดีตนักเรียนหนุ่มที่เสียชีวิตไปแล้วและมาขอร้องให้เด็กสาวคนนี้สืบหาคดีฆาตกรรมที่เคยเกิดขึ้นในวังเก่าที่ปัจจุบันเป็นโรงเรียนของพวกเขา แน่นอนว่าเมื่อเป็นคดีเก่าหลายคนที่เกี่ยวข้องเสียชีวิตไปแล้ว และหนึ่งในคู่หูนักสืบเป็นผู้ที่ตายไปแล้วอีกด้วย หนังจึงเต็มด้วยวิญญาณมากมายมาช่วยกันหลอกหลอนสร้างสีสันให้กับหนังเป็นระยะ

แต่เอาเข้าจริงแล้วแม้จะขึ้นชื่อว่าเป็นหนังผี แต่ความน่ากลัวกลับไม่ได้มากมายสักเท่าไหร่ อาจจะเป็นเพราะวิญญาณเหล่านั้นถูกสร้างโดยเทคนิคจากคอมพิวเตอร์มากกว่าการสร้างบรรยากาศแห่งความน่ากลัว จุดเด่นของหนังจึงไปอยู่ที่การดำเนินเรื่องเสียมากกว่า ซึ่งในทางของการสืบสวนนั้นนับว่าชวนติดตามตามแนวทางของหนัง และบทเฉลยก็ต้องเหนือความคาดหมายของคนดูซึ่งนับว่าหนังประสบความสำเร็จในแนวทางของตัวเองได้ดีทีเดียว

หากตัดข้อปลีกย่อยเล็ก ๆ น้อยออกไป เช่นตัวละครที่ไม่จำเป็นในบางคน หรือซับพล็อตที่ไม่ค่อยจะรองรับพล็อตหลักของเรื่องสักเท่าไหร่ รุ่นพี่ (พ.ศ.2558) จัดได้ว่าเป็นหนังที่น่าสนใจเรื่องหนึ่ง ด้วยงานสร้างที่สมบูรณ์ เนื้อหาที่น่าสนใจ นับเป็นหนังไทยระดับคุณภาพของปีนี้อีกเรื่องหนึ่งเลยทีเดียว