วันนี้ไม่มีทำ ว่างๆ เลยอยากมาเล่า มาแชร์ประสบการณ์ความรัก ที่เจ็บปวดมากที่สุดในชีวิต
ขอเริ่มท้าวความก่อนนะคะ
เรากับแฟนเราคบกันตั้งแต่ ม.2 เขาคือรักครั้งของเรา และเราก็คือรักครั้งแรกของเขา
คบมาเรื่อยๆ มีทั้งทุกข์ ทั้งสุขร่วมกันมา ตามประสาวัยรุ่น แรกๆอะไรก็ดีไปหมด จนกระทั่งเราจบชั้นมัธยมต้น เขาต้องไปเรียนตัวเมืองในจังหวัด
ส่วนเราก็เรียนที่เดิม ซึ่งใกล้บ้าน เป็นจุดที่ทำให้เราต้องห่างกัน  ตอนเราขึ้น ม.4  เราเรียนสายสามัญ ส่วนเขาเรียนสายอาชีพ ปวช.1
เราก็จะมีโทรคุยกัน เราไว้ใจเขามาก รักเขามาก ตอนวันศุกร์ตอนเย็น เขาก็จะกลับมาบ้านทุกอาทิตย์ เราค่อยได้เจอกัน
จนกระทั่งเราขึ้น ม.6 เขาขึ้น ปวช.3  เขาติดเพื่อน เลิกเรียนก็ไปเตะบอล แต่เราก็เข้าใจเขาตลอด
กลับมาจากเตะบอล ก็พากันตั้งวงกินเหล้า เวลาเราโทรไปก็ไม่ค่อยรับ ปิดเครื่องบ้าง ให้เพื่อนรับบ้าง ซึ่งทำให้เราไม่ค่อยไว้ใจในตัวเขาเหมือนเดิม
หลังๆมา ก็ไม่ค่อยกลับมาบ้าน อ้างว่าติดนู้นนั่นนี่
จนมาวันหนึ่ง เราเข้าเฟสเขา ตรวจเช็คดู ก็เห็นเขาคุยกับผู้หญิงคนนึง คุยแบบสนิทกันมากๆ
เราก็ถามว่าผู้หญิงคนนี้คือใคร??
เขาก็บอกว่าก็คุยเล่นๆไปแค่นั้น ตอบแบบผ่านๆไป
ซึ่งมันทำให้เราไม่มั่นใจในตัวเค้า ไม่ไว้ใจเค้าเหมือนเดิม จนผ่านไป  มีเพื่อนมาบอกเราว่าเห็นเขาสมัครเฟสใหม่ เราเลยถามเค้าว่าสมัครเฟสใหม่ทำไม
และคาดคั้นเอารหัสเฟสจากเค้า วันนั้นเราทะเลาะกันหนักมาก หนักกว่าทุกครั้ง จนเราได้รหัสเฟสใหม่เค้า เราก็เข้าไปดู  เห็นเขาคุยกันกับผู้หญิงคนเดิมที่คุยกัน เราโกรธมาก เราเลยลบเบอร์ที่เป็นเบอร์แปลกในโทรศัพท์เขาออกจนหมด บล็อกเฟสผู้หญิงคนนั้น  เขาโกรธเราที่เราลบเบอร์ในโทรศัพท์เขาออก
เขาตบเรา ถีบเรา เตะเรา  บอกเลิกเรา แต่เราไม่ยอม กอดขาเขาไว้ กอดเขาไว้ แต่เขาผลักเราออก ก้มลงกราบเท้าเค้า เราอ้อนวอนเขาเพื่อขอเค้าคืนดี เราก็ไม่รู้ว่าทำไมเราต้องทำขนาดนั้น ทั้งที่เขาแอบนอกใจเรา เราร้องไห้หนักมาก ในที่สุดเขาก็ใจอ่อน และเค้าก็ไปส่งเราที่บ้าน
แต่เราไม่เป็นอันจะนอนร้องไห้ทั้งคืน และตอนนั้นผู้หญิงคนนั้นก็ส่งเฟสมาเค้า  แต่เราเล่นในโทรศัพท์เรา
ส่งมาแบบว่า บล็อกเค้าทำไม   ตอนนั้นแฟนเราก็ออนอยู่ แฟนเราตอบว่า เค้าขอโทษนะ อย่าโกรธเค้านะ
เราก็เลย ส่งไปว่า ทำไม  ผู้หญิงคนนั้นรู้ว่าเราออนของแฟนเราอยู่ เลยพิมพ์มาว่า ขอโทษนะที่พี่มายุ่งกับแฟนน้อง ต่อไปนี้พี่จะไม่ยุ่งอีกแล้ว
วันต่อมาแฟนเราเลยเข้าไปในเมืองเพื่อไปเรียน คืนนั้นแฟนเราก็กินเหล้าอีกตามเคย เราก็ไม่ไว้ใจเหมือนเดิม เพราะผู้หญิงคนนั้นก็เรียนในเมืองเหมือนกัน
และในตอนเช้า เราเหมือนมีเซ้นส์บางอย่าง ให้เราเข้าไปในเมือง เพราะโทรไปแฟนเราปิดเครื่อง เราคิดไว้ล่ะ วันนี้ต้องจับได้คาหนังคาเขา
เราไปถึงหอพักผู้หญิงคนนั้น (เพราะเราเคยมาหอผู้หญิงคนนี้ เพราะผู้หญิงคนนี้เป็นพี่ของเพื่อนแฟนเรา) ไปถึงใจเราเต้นแรงมาก เห็นรถแฟนเราล่ะ ว่าจอดอยู่ข้างล่าง เราขึ้นไปชั้นสอง ไปเคาะประตู สักครู่ ผู้หญิงคนนั้นมาเปิด ซึ่งแฟนเราก็นอนอยู่ข้างๆ ผู้หญิงคนนั้นก็คลุมโป่ง เราผลักประตูเข้าไป
เราอึ้งมาก ทำอะไรไม่ถูก เหมือนฝัน ตัวแข็งทื่อ น้ำตาไม่ไหลเลย  แฟนเราก็ตกใจ เราจับรีโมทแอร์ปาใส่หัวแฟนเรา แล้วเราก็วิ่งออกจากห้องนั้นมา เราสับสนไปหมด
อยากจะร้องแต่ร้องไม่ออก โกรธเขาที่หลอกเรา ไม่พูดความจริงกับเรา เกลียดตัวเองที่โง่ให้เขาโกหกมาตลอด  
  หลังจากนั้นเราก็ไม่ติดต่อกันอีกเลย เหตุการณ์ในวันนั้น มันสอนให้เรารู้หลายๆอย่าง อย่าไว้ใจคนมากเกินไป สุดท้ายเป็นเราเองที่ต้องเสียใจ
สอนให้เราเข้มแข็ง เรียนรู้ที่จะอยู่คนเดียวได้  นี่ก็ปีกว่าแล้วที่เรา เลิกกัน ณ ตอนนี้ เราก็ไม่โกรธเขาแล้วแหละ คิดเสียว่าเราคงมีข้อที่บกพร่อง เขาเลยมีคนใหม่ ก็อยากขอบคุณเขาที่สอนให้รู้จักความรัก ความเจ็บปวด ขอบคุณช่วงเวลา 4 ปี ที่คบกันมา
ทุกวันนี้เราก็ยังคิดถึงเขาอยู่ ถึงจะไม่ได้คบกันแล้ว แต่ยังห่วงใยเสมอ