ช่วงนี้ผมมีมรสุมชีวิตค่อนข้างมาก
ทั้งทางด้านงาน เงิน เรียน แล้วก็ครอบครัว
จนบางทีผมก็จัดการบริหารไม่ไหว
ต้องปล่อยโฮ ร้องไห้ออกมาเลยก็มี
จนวันนี้ ผมมีความรู้สึกอยากลองในสิ่งที่ไม่เคยทำ
นั่นคือ ลองจัดทริปปั่นไป Chocolate Ville ดูบ้าง

ด้วยความที่คุ้นชินกับเส้นวังหินอยู่แล้ว
ช่วงแรกก็เลยไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไหร่
แต่พอเลี้ยวเข้าถนนเกษตร-นวมินทร์เท่านั้นแหละ
ความตื่นเต้นมาทันทีแบบไม่ทันได้ตั้งตัว

ไหนจะรถราที่เยอะแยะมากมายในเส้นทางขาออก
ซ้ำยังต้องปั่นตอนพระอาทิตย์ใกล้ตกดิน
(ซึ่งตอนหลังผมเริ่มเพลิดเพลินกับมันมาก)
ส่วนเรื่องที่โดนรถบีบแตรไล่เนี่ย ผมชินแล้ว

ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง ก็ถึงจุดหมายปลายทาง
เป็นอะไรที่ภูมิใจในตัวเองมาก ที่ทำได้ถึงขนาดนี้
แถมยังได้เจอมิตรภาพจากนักปั่นแปลกหน้าหลายคน
ที่ปั่นแถวนั้นอีกต่างหาก (ส่วนใหญ่เป็นเสือภูเขา)

พอขากลับ พระอาทิตย์ตกดิน เปิดไฟหน้า-ไฟท้าย
ก็เริ่มปั่นกลับบ้าน ซึ่งเป็นบรรยากาศที่สุดแสนจะ Perfect
ในการเดินทางคนเดียว ขณะที่ปั่นได้ครุ่นคิดอะไรมากมาย
ได้ปล่อยวางทุกอย่าง แถมยังบรรเทาอาการโศกเศร้า
และอาการกลัวคน (Pistanthrophobia) ไปได้ลงเยอะ

มันอะไรที่ Happy มากเลยนะ ที่ได้ทำในสิ่งที่ชอบแบบนี้

ถ้าท่านใดว่าง ก็ชวนผมไปปั่นที่ Chocolate Ville ก็ได้นะครับ
Giant SCR1 สีดำคันนี้ รอร่วมเดินทางกับทุกท่านเสมอ