บทความครับ

"ผมโตมาเป็น คนได้เพราะ คนที่ผมเรียกว่าพ่อ ได้มอบประสบการณ์ชีวิตดีๆเอาไว้ มอบวิชาต่างๆ หวังให้ผมเป็นผู้ใหญ่ที่ดี
พยายามประคับประคองชีวิตที่หลงทาง ให้กลับมาเจอแสงสว่าง ในทางที่มืดมน ในเวลาที่ โคตรเหงา โคตรเศร้า ก็มีแต่พ่อผู้หวังดีที่ไม่หวังผลประโยชน์จากตัวผมเลย คอยจับมือและดึงเอาไว้ เพราะผมยังเด็ก ความผิดพลาดยังมากนัก จะมีใครเล่า คอยมองเราตลอดเวลา มองโดยไม่เบื่อเมื่อเห็นเราพลาดก็ยื่นมือมาดึงเอาไว้
พ่อผมไม่ได้เก่งทีสุด
พ่อผมไม่ได้ใจดีที่สุด
พ่อผมไม่ได้หล่อที่สุด
แต่พ่อผมหน่ะ ดีที่สุด ในโลกนะครับ ทำไมนะหรอ เพราะพ่อไม่เคยหวังร้ายต่อผมเลยครับ"

ถ้าเกิดบทความนี้ผิดพลาดตรงไหนก็รบกวนด้วยนะครับ

ผมไม่มีสิ่งของให้พ่อผมหรอกครับ เพราะบ้านผมจน ผมเลยว่าจะเอาบทความนี้ให้เขา
ขอบคุณครับ