สวัสดีครับ เริ่มเรื่องเลยละกัน ผมอายุ 17ปี ครับ ผมเป็น (ทอม) นะ

จะบอกว่าเราคบกับแฟนคนนี้ได้เมื่อประมาณปีที่เเล้วท้ายๆ ปี เราเป็นเพื่อนกันมาก่อนเราเลยสนิทกันแต่ไม่เคยเจอหน้ากันรู้จักกันผ่านแฟนเก่าเรา เอาง่ายๆ จะได้ไม่งง เเฟนเราเป็นเพื่อนของแฟนเก่าเราแล้วมาคบกันกับเรา เขาก็คบกับเราแรกๆ ก็ไม่พาเรามาเปิดตัวกับทางบ้านแต่แค่บอกกับทางบ้านคราวๆ ว่ามีแฟนคนนี้นะคบกับคนนี้อยู่ พอคบได้สัก 2-3 วันแฟนเราก็ให้เรามาหาแต่ไม่ให้เรานอนบ้านเขานะ เขาให้เรานอนบ้านเพื่อนของเขา พอคบไปสักพักห่างกัน 1 เดือนเขาเริ่มพาเรามาเปิดตัวกับบ้านเขาพาเรามาเจอแม่เขา พาเรามาเจอครอบครัวเขา เราเข้ากับทุกคนในบ้านเขาได้นะ (คือส่วนตัวเลยทางบ้านเราปล่อยเรามาอยู่บ้านแฟน9-10เดือนแล้วโดยที่กลับบ้านเดือนละ2-3รอบและมีทางบ้านส่งเงินให้ใช้ต่อเดือนครับ) เราเป็นคนอัธยาศัยดีเข้ากับคนอื่นง่ายเลยไม่ค่อยอะไร พอเจอกับแม่แฟนเข้าแรกๆ ผมก็เล่นๆ กับแม่แฟนได้ดูโอเคนะครับ

แต่หลังๆมา ช่วงเข้า 11เดือนที่อยู่บ้านเขามา ผมมีปัญหาทะเลาะกับแฟนบ่อย และทุกครั้งผมจะไม่ทำร้ายร่างกายแฟนนะ แต่มีครั้งนึงเขาชอบยั่วทำให้ผมมีอารมณ์ผมผลักเขาครับผลักแค่ไม่แรงมาก แต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่าผมผลักต่อหน้าแม่แฟนไงครับท่าน อันนี้เข้าใจนะว่าลูกเขา เขาก็ต้องรักมากเป็นพิเศษอย่างที่ทุกคนเข้าใจ แต่บางทีลูกตัวเองผิดก็ว่าไปตามผิดหน่อยครับ ไม่ใช่ไม่พอใจผมฝ่ายเดียว พอแฟนผมทำกับผมมั่ง แม่เขากลับไม่พูดครับ นี่เป็นประเด็นหลักที่ทำให้ผมไม่พอใจกับแม่แฟนครับ ส่วนเรื่องย่อยๆ ก็มีบ้าง อย่างผมทะเลาะกับแฟนอยู่ ไม่ว่าแฟนผมจะผิดหรือถูก แม่แฟนจะด่าผม จะบ่น จะดุ ผมคนเดียวครับ ส่วนลูกตัวเองเขาจะไม่ทำไรครับ มีวันนึงครับวันนั้นเป็นวันงานที่ ร.ร น้องของแฟน น้องอยู่ป.3 ครับ ผมกับแฟนก็ไป และมีแม่แฟนครับ เอามอไซค์ไปคนละคัน ซึ่งแฟนผมขี่รถเป็นครับ แต่ไม่เเข็ง ส่วนแม่แฟนขี่อีกคัน แต่เขาขับขี่พอได้ แต่ผมขี่แข็งเพราะชินกับถนน ขี่ไปโดยที่มีแฟนซ้อนท้ายผม และ คันแม่ แม่เป็นคนขี่และน้องของแฟนซ้อนครับ แล้วพอหลังจากงานเลิกก็ทยอยกันกับระหหว่างทางเดืนลงบันไดที่ ร.ร แม่เขาเกิดสะดุดตกบันไดครับ ประมาณ 3-4 ขั้น เพราะเขาใส่ส้นสูง ผมคว้าไม่ทัน แต่ไม่เป็นไรมากเพราะเขาล้มแต่เอามือยันกับกระถางต้นไม้ทัน พอพยุงแม่ขึ้น แม่ก็บอกปวดเข่า ขา แขน ผมเลยให้นั่งพักแล้วดึงตัวแฟนมาคุยว่า เราจะให้แม่ขี่มอไซค์กลับไมได้นะอันตรายแม่มึนหัวอยู่ เราเลยตกลงให้แฟนขี่กลับคับ โดยที่มีน้องซ้อนเราเพราะแม่เป็นห่วงน้องเลยให้น้องซ้อนเรา เพราะเราขี่แข็ง ส่วนแม่ไปซ้อนแฟนครับระหว่างทางกลับถึงสี่แยกครับเราต้องตรงแต่แฟนยังชิดซ้ายอยู่ ผมกลัวคันอื่นปาดเข้าทางซ้ายเพราะเป็นสี่แยกกผมเลยตะโกนด่าแฟนครับ ว่า เข้ามาเลนขวาดิ กูบอกแล้วไงรถทางขวาเดี๋ยวมันปาดหน้า จากนั้นผมขี่ต่อพอถึงสี่แยกผมก็จอดแฟนขี่ตามมาติดๆ เขาก็จอดผมเลยบ่นต่อ ขี่รถไรวะ ก่อนมาก็บอกแล้วให้เข้าขวา บ่นยาววววววววววววๆๆๆๆ จนผมพูดว่าถ้าเป็นไรไปจะทำไงวะ ทันใดนั้นแม่แฟนได้ย้อนกลับมาว่า "ก็แม่ลูกกันเป็นไรไปก็แม่ลูกกัน" ประโยคนี้ผมทั้งขึ้นอารมณ์มันรวมกันพร้อมกับเสียใจเลยตะโกนกลับไปว่า แล้วผมไม่ใช่ลูกหรอ (คือเรารักเหมือนแม่เรา) ไฟเขียวพอดีแม่แฟนกับแฟนยังไม่ทันตอบผมบิดรถไปสุดชีวิต ได้ยินคำหลังๆ ว่าแฟนและแม่ตะโกนเรียกชื่อผม ผมไม่สนใจผมบิดต่อจนน้องของแฟนที่ซ้อนอยู่กอดเอวแน่นแล้วบอกพี่ๆๆๆๆ พี่ใจเย็นหนูเข้าใจพี่นะ แม่เขาพูดแรงไป คือเขาเป็นเด็กเขายังรู้ว่าแรงไปไหมผมนี่ซึ้งเลย แต่แม่แฟนกลับไม่รู้สึก ที่ผมด่าแฟนผมเพราะผมห่วงทั้งคู่ไม่ได้คิดร้ายอะไรแต่เขาไม่เข้าใจเลย เขารักลูกมากเกินไปครับ ผมกลับมาบ้านแฟนถึง ตอน 4ทุ่มครึ่งผมบอกผมจะกลับบ้านผม ผมไม่ไหวแล้วอยู่ไปก็เหมือนเข้ากันไม่ได้ แต่แฟนผมรั้งครับ แฟนบอกแล้วเรื่องของเราจะทิ้งกันแบบนี้หรอ จะเลิกกันหรอ อดทนหน่อยนะอีกนิดเดียวเราก็ได้ไปอยู่มหาลัยแล้วอดทนหน่อย แฟนผมและผมร้องไห้ แฟนบอก เค้ารู้นิสัยแม่เค้า แต่เค้าทำไรไม่ได้เค้าเข้าใจนะ กลับบ้านเค้าไปเคลียกับแม่กัน ผมตอบ " แค่นี้เค้าก็รู้สึกถูกบีบแล้วจากที่กว้างๆ โดนแม่ โดนทุกคนในครอบครัวบีบเค้าไม่ไหวนะเว้ย เดี๋ยวพี่ก็มาว่ากูอีกว่ากูทำแม่ (พูดพร้อมน้ำตา) แฟนปลอบใจสักพักผมเลยเดินกลับ เข้าไปนั่งฟังแฟนกับแม่คุยกันจากนั้นพี่ชายแฟนเขาเดินลง ลงมาเพื่อไรคับ ลงมาเพื่อซ้ำเติมผมครับ เขาต้องเข้าข้างอยู่แม่อยู่แล้ว มีแต่แฟนผมที่อยู่ข้างผม ไม่ทิ้งไปไหนกอดผมปลอบผมครับ ผมดีใจมากเลยครับที่วันนั้นเขาเข้าใจผม แต่ผมไม่ไหวจริงๆ ผมรู้สึกเข้ากับแม่แฟนยากขึ้นมากจากเกิดเหตุการณ์นั้น ผมไม่รู้ว่าแฟนขอร้องให้ผมอยู่ต่อ ผมก็อยู่แต่หลังจากนี้ถึงแม่แฟนจะทำทุกอย่างเหมือนเดิมกับผมแต่มันก็ไม่สนิทใจหรอกครับ ผมรักแฟนครับ แต่ไม่อยากห่างกันไม่อยากแยกกันอยู่ แต่ผมก็ไม่อยากเจอปัญหาเดิมๆ ที่ผมหนีไม่ได้ และแก้ปัญหาไม่ได้ด้วย ...


ปล.ขอบคุณที่ทนอ่านนะครับผมตั้งกระทู้นี้กระทู้แรกครับมือใหม่ครับผิดพลาดประการใดขออภัยครับ