ขอเริ่มต้นเรื่องราวตั้งแต่แรกระหว่างเรากับแฟนเรานะคะ คือเราคบกันมาประมาณ 7-8 ปี เรารักกันมากมีอะไรก็ช่วยเหลือกันมาตลอดแต่มีช่วงนึงเราทะเลาะกันบ่อยๆ เราเป็นคนงี่เง่าเอาแต่ใจมาก จริงๆแล้วเราก็มีช่วงนึงที่แย่เรามีคนอื่นเราเป็นคนนิสัยไม่ดี เราไม่ใช่คนดีและก็ไม่เคยบอกใครว่าเราดี แต่เราก็ไม่ได้แย่ไปซะทุกอย่างพอถึงเวลาเราก็เปลี่ยนตัวเองนะเราไม่มีใครเรารักแฟนเราคนเดียวใครมาจีบเราก็ไม่สน คือเรารักแฟนเรามากๆ พยายามเปลี่ยนตัวเองตลอดมาแต่มีสิ่งเดียวที่เปลี่ยนไม่ได้คือความงี่เง่าเอาแต่ใจ แต่เราก็เป็นมานานแล้วนะเป็นมาตั้งแต่ปีแรกๆที่คบกันเค้าก็ทนเราได้นะ แต่พอมาถึงช่วงนึงเราบอกเลิกกันบ่อยๆ จนวันสุดท้ายที่เราเลิกกัน เราเป็นคนบอกเลิกเค้า แต่เราบอกไปเพราะอารมร์มันร้อน เรากลับไปง้อเค้าง้อยังไงก็ไม่กลับมา เรานอนร้องไห้เป็นเดือนไม่มีวันไหนที่ไม่ร้องที่ไม่นึกถึงเรากินไม่ได้นอนไม่หลับ น้ำหนักเราก็ลดลงหลายโลเลยแหละ มันเป็นช่วงเวลาที่ทรมานมากๆ ระยะเวลาที่เราเลิกกันประมาณไม่กี่อาทิตย์เรารู้สึกว่าเค้าคุยกับเพื่อนคนนึงในกลุ่ม เรารู้สึกว่าเค้ากุ๊กกิ๊กกัน แต่เราก็พยายามไม่คิดนะ เราพยายามบอกตัวเองว่ามันคงไม่มีอะไรเพราะเพื่อนคนนี้เค้าก็คุยกับเราให้คำปรึกษาเรา รับปากกับเราทุกอย่างว่าจะช่วยเหลือ จะช่วยทำให้เรากับแฟนกลับมาคบกัน แต่เวลาผ่านไป 1 เดือนนิดๆ ความสัมพันธ์ของพวกเค้าก็เริ่มเปิดเผยมาทีละนิด จนทุกอย่างมันชัดเจนเราแน่ใจละว่าเค้าคบกันคุยกัน ย้อนเวลากลับไปสิ่งที่เราคิดทั้งหมดมันคือความจริงเราไม่เคยคิดไปเอง ที่เราเจ็บใจที่สุดเพื่อนคนนั้นมารับปากกับเราทำไม ทำแบบนี้ทำไม ในเมื่อรู้อยู่แก่ใจตั้งแต่แรกว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ พวกเราทั้งสามเคยกินเคยนอนเคยเที่ยวด้วยกัน เราไม่โอเคที่เค้าจะคบกันใครก็ได้แต่ไม่ใช่เพื่อนในกลุ่มแบบนี้ ที่สำคัญมันจะไม่อะไรมากเลยถ้าเค้าจะคบกัน ถ้าเพื่อนคนนี้ไม่โกหกเราตั้งแต่แรกจนนาทีสุดท้ายก็ยังโกหกและไม่น่าจะรับปากกับเราในหลายๆเรื่อง คือคำพูดของพวกเค้ามันขัดกับการกระทำมาก คือเรื่องราวมันมีเยอะแยะนะแต่เราเล่าคร่าวๆสรุปเนื้อหามาพอประมาณ คือเราอยากรู้ว่าถ้าเพื่อนๆเจอแบบนี้เราเห็นเค้ารักกันมีความสุขด้วยกัน แต่เราต้องมาทนเห็นทุกๆอย่างแบบนี้ เพื่อนๆจะโอเคไหม จะรับได้มากน้อยแค่ไหน แล้วจะทำยังไงกับเรื่องพวกนี้ิ แล้วถ้าเพื่อนๆเป็นคนรอบข้างของพวกเค้าเพื่อนๆจะทำยังไง