[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้มีใครเคยยอมโง่เพราะความรักมั้ยคะ

เราเคยมีแฟนคนนึง คบกันมาที่บ้านรับรู้ทุกอย่าง เค้าดีกับเรามาก เราเป็นแฟนคนแรกของเค้า เรารักกันมากแต่ตัวเราเองที่หลงระเริงกับความดีของเค้าจนกลายเป็นคนเอาแต่ใจ ทำให้ทะเลาะกันบ่อยๆ คบกันได้ปีกว่าๆ จู่ๆวันนึงที่เราต้องห่างกันเค้าก็บอกเลิกโดยไม่มีสาเหตุ ไม่ได้ทะเลาะกัน แล้วหายไปแบบไม่ให้เราตั้งตัวเลย เราเสียใจมากร้องไห้ไปหลายเดือนเลย

จนเกือบปีเค้าก็กลับมา
เรารักเค้าอยู่แล้ว เราก็อ้าแขนรับเค้าแบบไม่ลังเลอะไร คราวนี้เราสัญญากับตัวเองว่าเราจะดูแลเค้าเอง จะไม่งี่เง่า จะได้คบกันได้นานๆ เราพยายามทำทุกอย่างจนกลายเป็นคนละคน แต่สุดท้ายก็ต้องเลิกกันเพราะเหตุผลที่ผู้หญิงส่วนใหญ่รับไม่ได้(ขอไม่บอกแล้วกันนะคะ) คราวนี้เราเสียใจมากจนร้องไห้ไม่ออกเลยค่ะ คนอื่นมองแล้วอาจจะคิดว่าเข้มแข็งขึ้น แต่เปล่าเลย ในใจเราคิดถึงแต่เค้า

ระหว่างที่เราเลิกกันเราก็เจอกันเรื่อยๆค่ะ จำเป็นต้องเจอนะคะเพราะอยู่สังคมเดียวกัน บางครั้งเค้าก็เข้ามาคุยด้วยบ้างแต่เราเดินหนีค่ะ ทั้งๆที่อยากคุยแต่เราคิดว่าไม่คุยกันดีกว่า กลัวใจตัวเอง
เราบล็อคเค้าทุกทางเลยค่ะ ไม่อยากเห็นความเคลื่อนไหวทุกอย่าง เค้าก็ไปบอกคนอื่นว่าอยากคุยกับเรา อยากเป็นเพื่อนกัน แต่ใจเราไม่ได้คิดแบบนั้นคงเป็นให้เค้าไม่ได้ เค้าก็มีแฟนใหม่แล้วนะคะ แต่เราไม่คิดจะมีใครเลย เวลาผ่านไปปีครึ่ง และแล้วเค้าก็กลับมาอีกครั้ง ความโง่ของเราก็ยังยอมอยู่ดี ใจอ่อนอีกแล้ว เราศัทธาในความรักมากและเราก็ศัทธาในตัวเค้ามากเช่นกัน เราเลยลองอีกครั้งท่ามกลางคำห้ามจากเพื่อน ว่าพอแล้ว เราดื้อมากอยากทำตามใจตัวเองอีกครั้ง เพราะเรายังหวังเสมอ เค้าเข้ามาเรามีความสุขมาก และผ่านไปไม่นานความรู้สึกเราคือเค้าลังเล แต่เราก็ไม่พูดนะ ไม่อยากจุดประกายตอนนั้นคิดแค่ขอเวลาอีกนิดนึงนะ เดี๋ยวเราไปเอง แต่ก็ไม่ทัน เค้าบอกเราว่าเราไม่ใช่สำหรับเค้า ขอโทษ   คำง่ายๆค่ะ แต่สำหรับเรามันต้องใช้เวลาอีกแค่ไหนหลังจากนี้ที่สภาพจิตใจจะดีและเข้มแข็งเหมือนเดิม

บอกตรงๆ เราโง่เอง เราไม่โทษเค้าเลยนะ ที่เป็นแบบนี้ มันผิดที่ใจเราเอง เราคิดน้อยไป ไม่คิดว่าเค้าจะทำแบบนี้อีกครั้งกับคนที่ซื่อสัตย์กับเค้ามาตลอด ใจคนเราน่ากลัวจริงๆ