มาช่วยกันตั้งกระทู้กับ1144509นะคะ ในที่สุด.... =[]= ข้อเสียของนโยบายลุงซินก็เริ่มออกมาแล้วครับท่านผู้ชม !!!! ไม่รู้ว่าเป็นความบังเอิญ หรือทำการบ้านมาดีเลยจงใจออกนโยบายพวกนี้ เหมือนนโยบายจะซอฟใส แต่ดาเมจแอบแรง555 อ.โอทากะทำการบ้านมาดีจริงๆ ปรบมือค่ะ ขาดไม่ถึงจริงๆว่าจะเล่นแบบนี้ ดีงามมากค่ะ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้นายอ.เดินทางมาถึงจักวรรดิเจิดจรัส  มหานครที่เคยรุ่งเรืองเมื่อสามปีก่อน  ในขณะนี้กลับมีสภาพเหมือนเมืองร้าง แสงแห่งความเจริญรุ่งเรืองที่เขาเคยเห็นที่ปัลเทเปียไม่ได้สาดส่องมายังที่แห่งนี้เลยแม้แต่น้อย  เมื่อสามปีก่อนที่แห่งนี้เป็นเช่นไร มันก็ยังคงเป็นดังเดิม



บูเดลเสนอตัวพานายอ.ไปเลี้ยงที่โรงเตี๊ยมแห่งนึงในฐานะลูกน้องเก่า บูเดลขออภัยนายอ.ที่เขาพานายอ.มาทานอาหารรสชาติไม่ได้เรื่อง(คืออาหารที่บูเดลพานายอ.มากินเป็นอาหารราคาถูกๆที่คนยากคนจนแถวนั้นทานกันค่ะ) แต่สำหรับนายอ.ที่นอนเป็นผักมาสามปี อาหารมื้อนั้นกลับมีรสเอร็ดอร่อยนัก

นายอ.ถามถึงช่วงเวลา3ปีที่ป่านมาว่าบูเดลไปทำอะไรมาบ้าง บุเดลก็ตอบว่าเขาก็ขายไวน์ไปทั่วโลก ดังนั้นเขาจึงได้รู้ว่าเจิดจรัสนั้นเป็นประเทศที่สิ้นหวังแล้ว

ภายในเวลาเพียงชั่วข้ามคืนที่กฎของซินแบด ถูกประกาศใช้ ทหารและทาสนับล้านชีวิตก็กลายเป็นคนว่างงาน ท่ามกลางภาวะเศรษฐกิจที่ตกต่ำ ทหารหลายต้องพันตัวเองไปเป็นโจร ในขณะที่ประชาชนหลายคนตัดสินใจทิ้งประเทศบ้านเกิดของตนเพื่อไปตามหาชีวิตที่ดีขึ้นในประเทศที่เจริญกว่าเช่น ปัลเทเบีย บัลแบด เรม (ในยุคของซินแบดซินแบดอนุญาติให้ประชาชนเดินทางไปมาตามที่ต่างๆได้ตามใจชอบ)

และแค่นั้นยังไม่พอ เพราะนโยบายในยุคของโคเอนที่ต้องการให้ทั้งประเทศมีวัฒนธรรมที่เหมือนกันทั้งหมด ทำให้เจิดจรัสเป็นประเทศที่ไม่มีเสน่ห์ดึงดูด เจิดจรัสจึงไม่สามารถแก้ไขสถานการณ์เศรษฐกิจโดยการปรับตัวเองเป็นเมืองท่องเที่ยว  แม้ฮาคุริวในฐานะจักพรรดิได้พยายามปรับเปลี่ยนประเทศของเขาให้เข้ากับยุคใหม่โดยไม่พึ่งกำลังของพันธมิตรเพื่อนลุงซิน แต่ลำพังแค่กำลังทรัพย์ในท้องพระโรงของฮาคุริว ก็ไม่เพียงพอที่จะผลักดันให้เกิดการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวได้ ท้ายที่สุดฮาคุทมบริวที่ล้มเหลวในการช่วยเหลือประเทศจึงตัดสินใจสละบังลังก์



ความอิจฉาเป็นสิ่งที่น่าเจ็บปวด แต่มันก็ได้กัดกินประเทศนี้  ใครก็ตามที่มีความสามารถในการทำเงินได้มากกว่าก็จะเป็นที่อิจฉา ผู้คนต่างแกร่งแย่งชิงดีกัน สภาพเจิดจรัสในวันนี้ทำให้อาลีบาบาหวนนึกถึงบ้านเกิดของตน เขาทราบดีว่าฮาคุริวจะต้องพบเจอกับอุปสรรคมากแค่ไหนในการปกครองประเทศ

เช้าวันต่อมาบูเดลก็เอาข่าวมาบอกกับนายอ.ว่าจักพรรดิองค์ใหม่ของเจิดจรัสในตอนนี้คือโคเกียคุ  ภาระในประเทศวันนี้ช่างเป็นเรื่องที่หนักหนายิ่งสำหรับเจ้าหญิงตัวเล็กๆ ไม่ช้าเจิดจรัสก็คงต้องพังทลายลง และถูกกลุ่มพันธมิตรระหว่างประเทศดูดกลืน

นายอ.รู้สึกแปลกใจกับข่าวดังกล่าว โคเกียคุเป็นเพื่อนสนิทของเขา การไปพบจักพรรดิในครั้งนี้มันก็คือการเยี่ยมเพื่อน ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจทิ้งใบเบิกทางของซินแบดให้กับบูเดล





เม้าท์ค่ะะะะะะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้-เราควรเตือนความจำตัวประกอบไหม......
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ว่านอกจากเขาไม่มีดวงในการจีบสาวแล้ว......
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เขาก็ไม่มีดวงในการเยี่ยมเพื่อนด้วย เยี่ยมเพื่อนครั้งที่แล้วแค่โดนเฉาะหัวเป็นผักเอง

-อ่านเมไจในตอนนี้แล้ว ไม่รู้แล้วว่าอะไรแย่กว่ากัน โลกของสองลุงมันคนละขั้ว ระบบของโคเอนก็มีส่วนไม่โอนะ ระบบของลุงก็มีส่วนไม่โอ ไม่รู้ว่า ณ จุดนี้อ.โอทากะ จะเล่นเรื่องระบบการเงินด้วยไหม อย่างการใช้เงินระบบเดียวกัน ระบบเดียวกันนี่ยังไง ในเรื่องซินแบดยังไม่ได้ให้รายละเอียดตรงนี้ ถ้าใช้เงินระบบเดียวกันแล้วมีองค์กรกลางมาคอยดูแล ประเทศต่างๆก็จะขาดอิสระในการออกนโยบายการเงินเป็นของตัวเองด้วยนะเออ =w= แล้วเศรษฐกิจมันก็จะตกอยู่ในกำลังลุงซินแอนด์พ้องเพื่อนอย่างชัดเจน

-เห็นประเทศเจิดจรัสมีปัญหาทางการเงินแบบนี้แล้วอยากเห็นนายอ.โชว์สกิลการค้าจังเลย เค้าอยากเห็นนายอ.เวอร์ชั่นหัวหมอ TT^TT

-ว่าแต่ทำไมอำนาจถึงตกมาอยู่ที่หญิงเล็ก แล้วหญิงใหญ่ล่ะไปไหน แต่งงานกับลุงแล้วหมดสิทธิ์ในการปกครองประเทศรึป่าว ? หรือพอเป็นมือขวาลุงก็ทอดทิ้งเจิจรัสไปด้วย ? หรือฮาคุริวเป็นคนเลือกลำดับทางสายเลือดเลยไม่เกี่ยว?

- อืมพูดถึงบัลแบดแล้วใครปกครองบัลแบดอยุ่หรือ??? ณ โมเมนต์นี้เจิดจรัสคงไม่มีปัญญาดูแลประเทศอนานิคมแน่ ลุงซินคงต้องเข้ามาจัดการ ลุงแต่งตั้งใครครองบัลแบดอยู่เนี่ยะ??? บัลแบดตอนนี้เจริญรุ่งเรืองด้วย ผู้ปกครองของลุงซินอาจจะเป็นคนดี เก่งมีฝีมือ ไม่ก็ฝีมืองั้นๆ แต่ทำเลประเทศมันดีเป็นเมืองท่าอยุ่แล้ว พอนโยบายการค้าซินมาปุ๊บ บัลแบดก็เลยรุ่งเรืองปั๊บ