เห็นกระทู้ที่ผู้ชายเขียนเรื่องแต่งงาน เราอยากเล่าเรื่องการแต่งงานของตัวเองที่น่าหดหู่
เราและสามีคบกันตั้งแต่เรียนหนังสือ. ครอบครัวเรายากจนมาก. ครอบครัวสามีดีกว่าเรา   เมื่อพวกเราเราเรียนจบและเพิ่งทำงานประมาณปีกว่า. แต่ไม่มีเงินเก็บเลย อยู่ๆทางบ้านผู้ชายก็ไปดูดวงว่าต้องแต่งงานภายใน 4 เดือนข้างหน้าครอบครัวเราและลูกชายเขาจะรวย.  ทางบ้านสามีให้สินสอดแต่พ่แแม่เราคืนให้เป็นเงินตั้งตัว. ค่าซองช่วยงานครอบครัวฝ่ายชายเก็บทั้งหมด.  สรุปเราไม่ได้ทั้งค่าสินสอดและค่าช่วยงานในตอนนั้น สามีบอกว่าตอนแต่งยืมเงินพวกพี่ๆก็ใช้คืนเขาจึงไม่เห็นเงินว่ามีใครมาช่วยซองบ้าง และเงินค่าสินสอดก็ไม่เห็น

บ้านสามีเป็นคนแต้จิ๋ววันแรกที่เราแต่งงาน. วันแรกของการแต่งงานเราต้องตื่นมายกน้ำให้พ่อแม่สามีล้างหน้าตามพิธีจีน.  ( เราแต่งงานปี  37  อายุตอนนั้นเราละสามี   26 )    ทำงานในบ้านทุกอย่างกับคนใช้  แต่มีคนใช้ช่วยเราทำ 1 คน. ใครจะเชื่อว่ายังมีระบบแบบนี้เกิดขึ้นในสมัยนี้

เราไม่มีความสุขในบ้านนั้นจะทำอะไรก็ต้องพ่อแม่เค้าก่อน  พอเก็บเงินได้ก็ออกมาซื้อบ้านอยู่กันเอง. จนตอนหลังเราสามารถสร้างครอบครัวเป็นหลักฐาน
พ่อแม่เค้าป่วยไข้เราก็ออกค่ารักษาทีละหลายๆ แสน ( ที่บ้านนี้มีลูก 9 คน. ช่วงแรกพี่ชายคนโตจ่ายค่ารักษาคนเดียว. ทุกคนรักพ่อแม่มาก แต่ไม่มีใครควักเงินสักคน ). จนตอนเราเราให้สามีออกค่าใช้จ่าย