ผมตอบให้จริงจังตามหลักจิตวิทยา
คนที่เก่งๆ มักจะมองแต่จุดผิดพลาดไม่ครบร้อยของตัวเอง
นั่นคือเมื่อทำข้อสอบ 100 ข้อ จนหมด แน่นนอนว่าเวลาเขาเหลือๆ
จิตใจเขาจะกังวลกับข้อที่ทำไม่ได้ เช่นมี 10 ข้อ ก็จะคิดวนเวียนอยู่กับ 10 ข้อนั้น
ซึ่งหาคำตอบไม่ได้ เพราะถัาตอบได้ คงตอบได้แต่แรก จนหมดเวลา
ก็จะออกมาบอกว่าทำไม่ได้ เขาไม่ด้โกหก เพราะอารมณ์เขาบอกว่าอย่างนั้น
ออกมาก็ยังคงคิดหาคำตอบ เผลอ ไปค้นห้องสมุดว่าข้อนั้นต้องทำอย่างไร


มันต่างกับคนที่ไม่เก่ง ข้อสอบตั้งร้อยข้อ ทำไปนานๆ แล้วมีข้อที่ทำได้ มั่นใจ เช่น 50 ข้อ
จิตใจก็จะลิงโลด ยินดี พอออกมาก็รู้สึกภูมิใจ เฮ้ย กูไม่ค่อยตั้งใจเรียน ไม่ค่อยเข้าเรียน
ทำข้อสอบได้สบาย A แน่ๆ มันยินดี จนลืมข้อที่มั่วๆ ไป

มันก็เอวังด้วยประการฉะนี้

คนที่ไม่ได้เรียนจะไม่รู้อะไรเลย
คนที่เรียนแล้วมีความรู้นิดหน่อยจะรู้ว่าตัวเองรู้อะไรบ้าง
คนที่เรียนแล้วมีความรู้เยอะแล้วจะรู้ว่าตัวเองไม่รู้อะไรบ้าง

มันมีการวิจัย ในเรื่องนี้ด้วยนะครับ
ที่จริงแล้วมันก็เป็นไปตามหลักจิตวิทยาล่ะครับ

คนที่เก่งจริงๆ เค้าไม่ได้รู้สึกว่าตัวเค้าเก่งไงครับ เค้ารู้สึกว่าเค้าไม่เก่งกว่าคนอื่นๆ ไม่ได้รู้สึกว่าดีไปกว่าคนอื่นๆ
ดังนั้น เขาจึงพยายามอย่างหนักอยู่เสมอ เพื่อให้เขาดีเท่าๆคนอื่นๆ เก่งเท่ากับคนอื่นๆ

ฉะนั้นเมื่อพวกเขาเข้าห้องสอบ จากการที่พวกเขาเตรียมตัวมาดี(ทั้งๆที่คิดว่าน่าจะเตรียมตัวดีกว่านี้) เพราะกลัวจะทำได้ไม่ดีเท่าคนอื่นๆ
และยังคิดว่าคนอื่นๆจะต้องเตรียมตัวมาดีกว่านี้แน่ๆ เมื่อออกจากห้องสอบ เขาก็จะรู้สึกว่าสิ่งที่เขาทำได้ คนอื่นๆก็น่าจะทำได้ด้วย
และก็ยังมีอีกหลายๆข้อที่เขาทำไม่ได้ หรือไม่แน่ใจ และค่อนข้างแน่ใจว่าทำได้แน่ๆ ถ้าเตรียมตัวมาดีกว่านี้ ดังนั้นคนอื่นน่าจะทำได้

ทั้งหมดเป็นที่มาของคำว่า "ทำไม่ค่อยได้เลย"... ตามผลการวิจัย
ไม่ได้แปลว่าพวกเขาถ่อมตัว หรือไม่อยากข่มเพื่อน แต่พวกเขารู้สึกแบบนั้นจริงๆ... รู้สึกว่าทุกๆคนกำลังพยายามหนักกว่าเขา

ทำไม่ได้(เต็ม)ครับ

สมัยเรียนผมก็ตอบแบบนี้แหละครับ ผล 99/100
ไม่ใช่ว่าจะโกหก แต่คิดว่าบางคนคงตอบแบบผมแหละ เพราะมุมมองมันต่างกัน
คนไม่พร้อม : ทำไม่ได้ = เอาแค่ผ่าน
คนพร้อม : ทำไม่ได้ = ไม่เต็ม