คนดีที่น่ายกย่อง กระเป๋าตังหายแต่มีคนเก็บได้แล้วได้คืน ณ ปราจีนบุรี

กระทู้สนทนา
เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเพื่อนสนิทของผม มันอยากไปหาสาวที่ปราจีนบุรี เนื่องจากเพื่อนของเพื่อนเป็นคนแนะนำสาวคนนึงให้มันได้รู้จักผ่าน facebook แล้วด้วยอารมณ์เปลี่ยวหัวใจของคนโสด ก็เลยนัดสาวคนนี้เจอกันวันลอยกระทง ที่อุทยานกบินทร์เฉลิมราชย์ ขอเข้าเรื่องเลยแล้วกันครับ เพื่อนของผมอยู่รังสิต ขี่มอเตอร์ไซค์ msx ด้วยความมานะอุตสาหะในการอยากเจอสาวของมันจึงควบม้าศึก msx ไปอุทยานกบินทร์เฉลิมราชย์ ที่อุทยานจัดงานลอยกระทงยิ่งใหญ่มาก แต่ด้วยอุปสรรคฝนตก และกว่าจะไปถึงฝนตกตั้งแต่รังสิต ยันปราจีนบุรีทำให้เพื่อนผมไปถึงที่นัดหมายประมาณ 5ทุ่ม(ออกจากรังสิตประมาณ2ทุ่ม) โทรศัพท์เจ้ากรรมของเพื่อนผมแบตก็ดันหมด ด้วยความหน้าด้านของเพื่อนผม เลยต้องฝากร้านขายของเล่นเพื่อชาร์ตแบตมือถือเพื่อนัดเจอสาว เมื่อโทรนัดเสร็จก็ฝากโทรศัพท์ชาร์ตไว้ที่ร้านขายของเล่นเลยก็เดินเล่นงานลอยกระทงกับสาวสบายใจเฉิบ มีความสุขมากๆ จนกระทั่งแยกย้ายกันกลับ เพื่อนผมได้กลับไปเอาโทรศัพท์ที่ฝากชาร์ตไว้ที่ร้านขายของเล่นคืน แล้วก็เดินกลับมาที่รถมอเตอร์ไซค์เพื่อกลับรังสิต พอขี่กลับได้ซัก 2 กิโล เพื่อนผมมันเกิดอาการอยากดูดบุหรี่ขึ้นมาก็เลยจอดดูดบุหรี่ข้างทาง พอดูดเสร็จก็ขี่รถออกเดินทางใกล้ๆเครือสหพัฒก็กะจะเติมน้ำมัน เปิดฝาถังเรียบร้อย สั่งเด็กปั้มเติมน้ำมันเรียบร้อยแต่แล้วความซวยก็มาเยือน  โอ้ววว ฉิบ.....แล้ว!!!!! เอามือไปล้วงกระเป๋าตังแต่ก็ไม่เจอ ดีที่เด็กปั้มยังไม่ได้เติมน้ำมัน เลยรีบบอกเด็กปั้มเพื่อยกเลิกการเติมน้ำมัน ก็เลยขี่ออกไปจอดหน้าปั้ม แล้วคิดอยู่ซักพักว่ากระเป๋าตังน่าจะไปหล่นอยู่ที่ตรงไหน ก็เลยขี่กลับไปตามหาแต่ละที่ ที่คิดว่ากระเป๋าตังจะล่วงหาย แต่ก็ไม่เจออยู่ดี ณ เวลานั้น เวลาได้ล่วงเลยไปจนถึงตี2 ด้วยความเหนื่อยและล้า และน้ำมันที่อยู่ในถังน้ำมันก็เหลือประมาณ1/3 ของถัง(น้ำมันเหลือ 2 ขีด) ก็เลยถอดใจ ตัดสินใจขี่กลับรังสิตแบบตามมีตามเกิด ขี่กลับถึงรังสิตเวลาตี4 วันรุ่งขึ้นก็เลยไปทำงานไม่ได้เนื่องจากเพื่อนผมไม่มีตังเลย หลังจากนั้นอีก2วัน ก็ได้ทราบข่าวดี เมื่อเพื่อนผมอีกคนนึงมีคนแอด facebook มาแล้วคนที่แอดมาก็ถ่ายบัตรประชาชนแล้วถามว่ารู้จักคนนี้ไหม เพื่อนผมก็บอกว่ารู้จัก ก็เลยขอเบอร์โทรและคุยรายละเอียดกัน ก็เลยได้ความว่าเขาเป็นคนที่เก็บกระเป๋าตังเพื่อนผมได้ เพื่อนผมก็เลยโทรหาเพื่อนคนที่ทำกระเป๋าตังหาย ให้ติดต่อเบอร์นี้ เขาเลยถามว่าให้ส่ง ems ไหม เพื่อนผมบอกไม่ต้องส่ง ems ด้วยความดีใจและทราบซึ้งในน้ำใจ เลยขี่ msx ไปหาที่สระแก้วเพื่อขอบคุณที่ลุงเก็บกระเป๋าตังได้ พอไปถึงบ้านลุงก็เจอกับป้าสมบุญ กับลุงสมชายยืนคอยอยู่หน้าบ้านความคิดของเพื่อนผมก่อนจะเจอกัน กะจะขอบคุณแล้วมอบสินน้ำใจตอบแทน แล้วก็กะจะขี่รถกลับรังสิตเลย แต่ทุกอย่างต้องเปลี่ยนไปเนื่องจากลุงได้เตรียมกับข้าวและเบียร์ไว้ต้อนรับอยู่แล้ว แล้วก็กะให้ค้างคืนซักคืนนึงเพราะเป็นห่วงกลัวขี่กลับจะอันตรายเนื่องจากตอนนั้นเวลาจะ1ทุ่มแล้วช่วงที่นั่งสนทนาระหว่างรับประทานอาหารเย็น เพื่อนผมเลยเกิดความสงสัยเลยได้ถามกับลุงว่า "เก็บกระเป๋าตังของผมได้ยังไง" ลุงเล่าว่ามันหล่นอยู่ตรงโพรงหญ้าที่จอดมอเตอร์ไซค์ในอุทยาน ช่วงที่เพื่อนผมขี่มอเตอร์ไซค์ออกจากที่จอดในโพรงหญ้า แกเห็นแล้วก็ตะโกนเรียก และวิ่งตามรถของเพื่อนผม แต่เพื่อนผมไม่ได้ยิน ก็เลยขี่ออกไปอย่างรวดเร็ว เพื่อนผมเลยถามลุงแกต่ออีกว่า "ทำไมถึงไม่เอาตังในกระเป๋าตังของผมไปใช้" ลุงบอกว่าเห็นเงินในกระเป๋ามันเยอะขนาดนี้ พร้อมบัตรในกระเป๋าตังอีกหลายใบ ลุงเลยคิดว่าเจ้าของกระเป๋าตังคงเดือดร้อนมากแน่ๆ แกจึงเก็บเอาไว้และพยายามตามหาเจ้าของ ในส่วนของน้องอ้อยลูกสาวของลุงซึ่งมีส่วนร่วมสำคัญกับเรื่องนี้มากเพราะน้องเป็นคนหาทางติดต่อกับเพื่อนผมจนเจอ facebook เพื่อนของเพื่อนอีกทีและได้แอดไปหา แล้วจึงได้ติดต่อกับเพื่อนผมที่เป็นเจ้าของกระเป๋าตังหลังจากจบการสนทนาแล้วเพื่อนผมรู้สึกว่า โชคดีเหลือเกินที่ได้เจอคนดีๆอย่างลุง ถ้าเป็นคนอื่นเจอผมอาจจะไม่ได้คืน ผมเชื่อว่าสังคมสมัยนี้ถึงจะมีผู้คนเห็นแก่ตัวมากมายอยู่ในสังคม แต่ผมก็เชื่อว่ายังมีคนดีๆอย่างครอบครัวลุงสมชายป้าสมบุญและน้องอ้อยอยู่ในสังคม ผมจึงอยากมาตั้งกระทู้เพื่อขอบคุณคนดีๆเหล่านี้ ให้มีอยู่ในสังคมต่อไปครับ ขอบคุณครับ



แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่