สวัสดีค่ะ  


กระทู้นี้ไม่ใช่กระทู้แรกของยู้ แต่ไม่ได้เขียนมานานเกือบปีแล้วค่ะ

สำหรับกระทู้นี้ ...จะเขียนเล่าถึงประสบการณ์การปั่นจักรยานจากกรุงเทพไปเชียงใหม่ของตัวเอง (เพิ่งผ่านมาสดๆร้อนๆ 24-28 พย 2558)
ทุกคนคงจะนึกภาพว่า เอ๊ย ร้อน เหนื่อย โหด หนัก บลา ๆๆๆ กระทู้นี้เลยอาจจะกลายเป็นการเล่าให้ฟังหรือบ่นไม่รู้
รู้แต่ว่ากว่าจะปั่นจบทริปนี้ คราบรสชาติจริงๆค่ะ สำหรับผู้หญิงคนนึง



...
ความคิดที่จะปั่นจากกรุงเทพไปเชียงใหม่ เพราะเป็นความฝันของตัวเองในวัยเด็กค่ะ อารมณ์คล้ายๆ เด็กเห็นว่าตำรวจ พยาบาล ดูเท่ห์ อะไรแบบนั้นแหล่ะค่ะ
แต่ไม่รู้จะไปเองยังไง ไม่มีใครให้ไป
เค้าว่ามันอันตราย สำหรับผู้หญิงค่ะ เลยไม่ได้ไปสักที
จนวันนึงได้ยินว่า SCBIEP จะจัดโครงการปั่นถวายพระพรในหลวง ครบ 88 พรรษา มีจำนวนนักปั่นที่เข้าร่วม  88 คน ก็รีบไปบังคับให้เค้ารับเราเข้าร่วมด้วย
(บีบคอค่ะ 555 )

หลังจากได้ไปแน่ๆแล้วก็เริ่มกังวลหนัก จะไหวเร้อ 788 โล
ผู้หญิงที่จะปั่นจักรยานไกลๆแบบนี้ ก็มีอุปสรรคเยอะค่ะ
ไหนจะต้องปั่นตามผู้ชายให้ทัน ทำตัวไม่เป็นภาระ ต้องไม่เรื่องมาก สารพัดที่เค้าจะกลัวผู้หญิงอย่างเรา
(ยอมรับค่ะ )
งั้นต้องสร้างแรงฮึกเหิมให้ตัวเองก่อน ซื้อหมวกสวยๆ แว่นงามๆ ให้รางวัลแก่ตัวเอง เอาสีเด่นๆไว้ เค้าจะได้ไม่ทิ้งเราไว้กลางทาง


ก่อนออกเดินทาง เราจะต้องเช็คสุขภาพเราก่อนนะคะ ว่าพร้อมไหม ฟิตพอที่จะเดินทางไกลๆ ระบบปอด หัวใจ ร่างกาย
แต่เนื่องจากยู้ออกกำลังกายประจำ เป้นนักวิ่งอยู่แล้ว น่าจะผ่านค่ะ


หลังจากนั้นก็ซ้อมๆ อย่างเดียวฮะ เดี๋ยวจะไม่รอด

ยอมรับว่าซ้อมระยะทางใกล้มากๆ ไม่เกิน 30-50 โล    AV 30-31 ปั่นกะเพื่อนสองสามคน ไม่มีเวลาเลยค่ะ หลังเลิกงานก็มืดเร็วมาก
มีเวลาออกทริปยาวแค่ 75 กิโล ครั้งเดียว
แต่เนื่องจากออกกำลังกายประจำ เป้นนักวิ่งอยู่แล้ว แต่จะพยายามทำให้ดีที่สุดค่ะ

วันเริ่มเดินทางมาถึงแล้ว ....
ตื่นเต้นมาก แต่ยังบ้าถ่ายรูปอยู่ คืออารมณ์ยังไม่เจอของจริง




วันแรกระยะทาง 200 กิโลเมตร กรุงเทพ-นครสวรรค์ เส้นทางเรียบสลับเนินเล็กน้อยและสะพาน อุปสรรคแรกคือลมสวนแรงจากทิศตะวันออกเฉียงเหนือตลอดเส้นทาง  และอากาศร้อนที่สุด ของที่สุดค่ะ แดดเผานักปั่นทุกคน
เริ่มไปช้าๆ เพื่อออกนอกเมือง ยังสบายใจนะคะ แต่พอออกนอกเมือง ผู้นำเขาปั่นกันเร็วมาก จาก 33-36 ไปกัน 40 กว่า ยอมรับว่าเหนื่อยสุด ๆ
ไม่คิดว่าจะปั่นกันเร็ว
เส้นทาง สองวันแรกค่ะ


จุดพักทานข้าว   100  โลแรก


ผ่านแต่ละจังหวัด ปทุมธานี อยุธนา อ่างทอง สิงห์บุรี ชัยนาท อุทัยธานี จนมาถึง นครสวรรคฺ์
สำเร็จวันแรก ก็นอนแอ้งแม้งแล้วค่ะ



ช่วงสองวันแรก จะเป็นทางเรียบ
กรุงเทพ-นครสวรรค์
นครสวรรค์-พิษณุโลก
รวมๆแล้ว 350 โลได้



สิ่งที่ยากสำหรับยู้ ที่ไม่ได้ปั่นบ่อยเหมือนคนอื่นเขา และไม่ใช่คนที่ชอบแนว endurance เลย
เวลาปั่นจะปั่นซ้อมหรือแข่งจะสั้นๆซะส่วนใหญ่ ขนาดวิ่งก็ยังเน้นระยะสั้นหน่อย
ความคล่องตัว การดูดกลุ่ม การเปลี่ยนเกียร์
และความเคยชินของร่างกายจะน้อยกว่ามากค่ะ
ไม่ว่าจะเป็นการดื่มน้ำ เติมพลังงานระหว่างทริป
ความทนทานบนอานจักรยานเป็นเวลานาน ล้วนเป็นอุปสรรคของยู้

บอกเลยว่า 2 วันแรก ระบมไปทั้งตัว  หลังกับท้อง ตะคริวจะขึ้นเลย
คิดว่าไม่น่ารอดแล้วค่ะ
เพราะช่วงท้ายๆที่ปั่นกันยาวๆ และมีลมแรง ด้วยความเร็วเกิน 40  
คอนแทคเลนส์หลุดติดคาแว่นอยู่ข้างนึง ยู้หลุดกลุ่มมาคนเดียวเลย
คิดว่าเป็นเพราะร่างกายขนาดน้ำ คำนวณมาไม่ดี
ยังไม่ถึงจุดพัก น้ำก็หมดซะก่อน เรื่องนี้ต้องใช้ความชำนาญมากๆค่ะ
ยู้ไม่รู้ตัวหรอกตอนแรก เลนพยายามฝืนตัวเองมากไป จนเป็นแบบนี้
ทั้งปวดหลัง เกร็งท้อง มือ มันแข็งไปหมดแล้ว ก้นนี่ไม่อยากจะสัมผัสกับอานแล้วค่ะ มันแสบไปหมด

มีฝรั่งคนนึงในกลุ่มเค้ามาช่วยลากให้เข้าถึงจุดพักแบบทุลักทุเลมากๆ
แทบจะคลานเข้าเลยก็ว่าได้
ยู้เหนื่อยมาก ๆ เลย จุดนี้

ฝรั่งคนนี้เค้าบอกว่า ไอเห็นยูปั่น แล้วเจ็บปวดแทน
ยูต้องปรับจักรยานใหม่แล้วหล่ะ
กลับมา เค้าก็ช่วยดู ปรับเบาะขึ้น กลับสเต็มให้สั้นลง โดยการสลับหน้าหลัง เพราะพวกเราไม่มีอะไหล่ อะไรเลย
ต้องแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าให้ดีที่สุด
ฝรั่งคนนี้ไม่รู้จักยู้มาก่อนหรอกค่ะ
ยู้คิดในใจว่า นี่แหล่ะมั้ง ที่เค้าเรียกว่า  "มิตรภาพระหว่างเพื่อนนักปั่น"
ใจดีที่สุด เหมือนพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วย ยังไงแบบนั้นเลย

พอกลับมาพัก ปรากฏว่า "กางเกงติดเลือด" ตกใจมาก



ไม่รู้จะทำยังไง รู้สึกว่า ไม่อยากฉี่เลย  มันแสบมาก
ไม่รู้จะปั่นพรุ่งนี้ยังไงไหว
ปล.ที่ลงรูปนี้เพื่อเตือนเพื่อนๆที่ไม่ทราบให้ป้องกัน เรื่องเบาะที่เหมาะสมกับการปั่นทางไกล และทาอโรเวล่า วาสลีน กันไว้ดีกว่าค่ะ