สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 11
ขึ้นอยู่กับความชอบ ความสามารถ ความขยัน และวินัยในตัวเองครับ
ซึ่งในรายละเอียดของย่อหน้าแรกมันยังแยกยิบย่อยไปอีก วาดได้หลากหลายไหม ยิงเปอร์สเปกทีฟฉากถูกไหม ยิงมุมภาพสวยไหม งานละเอียดเท่าไหร่ ลงสีสวยไหม เขียนเนมเป็นไหม สตอรี่บอร์ดล่ะได้ไหม แต่ที่ว่ามานี่จะเจ๊งหมดทันที ถ้านักวาดคิดเนื้อเรื่องไม่เป็น ห่วยแตก ดำเนินเรื่องไม่ได้...
ความจริงแล้ว...ในไทยมีนักวาดการ์ตูนอิสระที่สามารถขายการ์ตูนเป็นพันๆ ชุดได้โดยไม่ต้องพึ่งสำนักพิมพ์อยู่หลายคน
มีหลายๆคนที่ไม่ได้เรียนสายดิจิตอลอาร์ตหรือสายวิจิตรศิลป์โดยตรง แต่อาศัยพรแสวงผสานพรสวรรค์ ความขยันและไม่หยุดพัฒนาตัวเองจนประสบความสำเร็จ ทั้งด้านการวาดและการคิดเรื่องควบคู่กันไป จะขาดอันไหนไม่ได้ ถ้าขาดสักอย่าง ภาพสวยให้ตายก็ขายไม่ออก สุดท้ายจบที่การวาดภาพประกอบไปวันๆ (แต่ใช่ว่าจะอยู่ไม่ได้ ถ้ามือถึง ขยัน มีวินัย สามารถทำคอมมิชชั่นเงินหมื่นต่อเดือนได้สบาย)
นอกจากนั้น มันยังอยู่ที่ว่ามีความสามารถในการวางฐานลูกค้าไหม คนที่ประสบความสำเร็จ นอกจากสิ่งที่ว่ามาแล้ว เขายังวางฐานลูกค้าได้ดี มีขาประจำเหนี่ยวแน่น มีผลงานที่ตรึงใจ ซึ่งสิ่งเหล่านี้ใช้เวลาเป็นสิบปีในการวางรากฐาน นักวาดหลายคตสร้างฐานตัวเองตั้งแต่อายุยังน้อยๆ 13-14 หรือต่ำกว่าานั้นก็เริ่มพรีเซนต์ผลงานของตัวเองสู่ตลาด พัฒนาฝีมือตัวเองไปเรื่อยๆ ด้วยวิธีการที่หลากหลาย
เหนืออื่นใด วงการนี้อยู่ยาก ตลาดการ์ตูนไทยยังแคบมาก สนพ.ที่รองรับการ์ตูนไทยเหลือน้อย ขนาดนักวาดที่ออกงานกับสนพ.ยังต้องเขียนออริจินอลคอมิกขายเองด้วยเพื่อทำรายได้เสริมเวลาไม่มีงานออกกับสนพ. เพียงแต่เขาดีกว่าที่ตัวเองมีพื้นตลาดทีดี เพราะชื่อออกสู่ตลาดผ่านสนพ.ไปแล้ว ที่เหลือคือความขยันและความสามารถของตัวเองล้วนๆ
ในขณะพวกที่หวังทำเป็นอาชีพหลังเรียนจบอย่างเดียว โดยไม่มีการวางพื้นตัวเองมาเลย น้อยคนมากที่จะไปรอด นักวาดภาพประกอบเก่งๆ หลายคน บ.ทาบทามตั้งแต่ก่อนไม่จบดียังมี เพราะผลงานเขาออกสู่ตลาดเสมอ
ถ้าคิดจะอยู่วงการนี้แบบที่เลั้ยงตัวเองได้ โดยไม่พึ่งอย่างอื่นนอกจากฝีมือวาด ต้องมีแบบที่บอกในย่อหน้าแรก ย่อหน้าสอง และย่อหน้าห้า ขาดไปสักอย่างก็ยากประสบความสำเร็จ
ซึ่งในรายละเอียดของย่อหน้าแรกมันยังแยกยิบย่อยไปอีก วาดได้หลากหลายไหม ยิงเปอร์สเปกทีฟฉากถูกไหม ยิงมุมภาพสวยไหม งานละเอียดเท่าไหร่ ลงสีสวยไหม เขียนเนมเป็นไหม สตอรี่บอร์ดล่ะได้ไหม แต่ที่ว่ามานี่จะเจ๊งหมดทันที ถ้านักวาดคิดเนื้อเรื่องไม่เป็น ห่วยแตก ดำเนินเรื่องไม่ได้...
ความจริงแล้ว...ในไทยมีนักวาดการ์ตูนอิสระที่สามารถขายการ์ตูนเป็นพันๆ ชุดได้โดยไม่ต้องพึ่งสำนักพิมพ์อยู่หลายคน
มีหลายๆคนที่ไม่ได้เรียนสายดิจิตอลอาร์ตหรือสายวิจิตรศิลป์โดยตรง แต่อาศัยพรแสวงผสานพรสวรรค์ ความขยันและไม่หยุดพัฒนาตัวเองจนประสบความสำเร็จ ทั้งด้านการวาดและการคิดเรื่องควบคู่กันไป จะขาดอันไหนไม่ได้ ถ้าขาดสักอย่าง ภาพสวยให้ตายก็ขายไม่ออก สุดท้ายจบที่การวาดภาพประกอบไปวันๆ (แต่ใช่ว่าจะอยู่ไม่ได้ ถ้ามือถึง ขยัน มีวินัย สามารถทำคอมมิชชั่นเงินหมื่นต่อเดือนได้สบาย)
นอกจากนั้น มันยังอยู่ที่ว่ามีความสามารถในการวางฐานลูกค้าไหม คนที่ประสบความสำเร็จ นอกจากสิ่งที่ว่ามาแล้ว เขายังวางฐานลูกค้าได้ดี มีขาประจำเหนี่ยวแน่น มีผลงานที่ตรึงใจ ซึ่งสิ่งเหล่านี้ใช้เวลาเป็นสิบปีในการวางรากฐาน นักวาดหลายคตสร้างฐานตัวเองตั้งแต่อายุยังน้อยๆ 13-14 หรือต่ำกว่าานั้นก็เริ่มพรีเซนต์ผลงานของตัวเองสู่ตลาด พัฒนาฝีมือตัวเองไปเรื่อยๆ ด้วยวิธีการที่หลากหลาย
เหนืออื่นใด วงการนี้อยู่ยาก ตลาดการ์ตูนไทยยังแคบมาก สนพ.ที่รองรับการ์ตูนไทยเหลือน้อย ขนาดนักวาดที่ออกงานกับสนพ.ยังต้องเขียนออริจินอลคอมิกขายเองด้วยเพื่อทำรายได้เสริมเวลาไม่มีงานออกกับสนพ. เพียงแต่เขาดีกว่าที่ตัวเองมีพื้นตลาดทีดี เพราะชื่อออกสู่ตลาดผ่านสนพ.ไปแล้ว ที่เหลือคือความขยันและความสามารถของตัวเองล้วนๆ
ในขณะพวกที่หวังทำเป็นอาชีพหลังเรียนจบอย่างเดียว โดยไม่มีการวางพื้นตัวเองมาเลย น้อยคนมากที่จะไปรอด นักวาดภาพประกอบเก่งๆ หลายคน บ.ทาบทามตั้งแต่ก่อนไม่จบดียังมี เพราะผลงานเขาออกสู่ตลาดเสมอ
ถ้าคิดจะอยู่วงการนี้แบบที่เลั้ยงตัวเองได้ โดยไม่พึ่งอย่างอื่นนอกจากฝีมือวาด ต้องมีแบบที่บอกในย่อหน้าแรก ย่อหน้าสอง และย่อหน้าห้า ขาดไปสักอย่างก็ยากประสบความสำเร็จ
แสดงความคิดเห็น
นักวาดการ์ตูนแบบมังงะบ้านเรา พวกฝีมือรองๆเค้าทำงานอะไรกัน
เพื่อเก็บเกี่ยวและพัฒนาความสามารถตัวเอง นักวาดอาชีพบางคนก็มาจากลูกมือมาก่อน
นอกจากนั้นยังมีพวกที่ช่วยกันวาดโดจินขาย ตั้งแต่ระดับปกติยันโดจิน H
พวกนี้ก็สามารถพัฒนาไปเป็นนักวาดอาชีพได้หลายคน แบบคนวาดเรื่องโซมะ
ประเทศไทยล่ะ ? ถ้ามีคนที่วาดมังงะได้แค่ระดับนึง ยังไม่ถึงขั้นเป็นมืออาชีพวาดการ์ตูนเป็นเรื่องๆได้ดี
เค้าจะมีอาชีพรองรับหรือเปล่า ?
อาชีพเพื่อเป็นก้าวแรกของเส้นทางนี้ เน้นเก็บเกี่ยวประสบการณ์ ไปสู่เป้าหมายที่ใหญ่ยิ่งกว่า
เท่าที่ผมนึกออก ส่วนใหญ่ก็จะไปพัฒนาฝีมือทางด้าน CG DigitalArt ซะมากกว่านะ
รู้สึกทางนี้มันสามารถต่อยอดได้เยอะกว่าพวกสายวาดมังงะเพียวๆ
เพราะประเทศไทย ส่วนใหญ่รองรับงานสาย CG
อย่างน้อยใช้คอมลงสีได้ ก็พอมีทางหารายได้แล้ว เช่นภาพประกอบ หรือ วาดลงเฟส หาค่าโฆษณา
สาย CG ยังมีเส้นทางให้ไปต่อได้เรื่อยๆ ต่อให้ฝีมือคุณยังเป็นแค่มือสมัครเล่น
ด้วยความเป็นคนนอกวงการนี้ ผมจึงเกิดความสงสัย แล้วพวกสายมังงะที่มีความใฝ่ฝัน แต่ฝีมือยังไม่ถึงขั้น ทำCGก็ไม่ได้
เค้าสามารถหาเงินจากเส้นทางสายมังงะได้มั้ย เอาแบบแค่พอประทังชีวิต
เพราะผมคิดว่า งานขายโดจินของไทยเรานั้น ตลาดและกำลังซื้อก็ยังใหญ่สู้ของญี่ปุ่นไม่ได้
(หรือถ้ามีคนที่เลี้ยงตัวเองได้ด้วยการวาดโดจิน ก็บอกนะครับ ขออภัยล่วงหน้าถ้าผมเข้าใจผิด)
ส่วนอาชีพผู้ช่วยนักวาด หรือทีมงานทำมังงะไทย ก็คงต้องเป็นการ์ตูนระดับดังๆถึงจะมีการจ้างเกิดขึ้น ซึ่งก็มีเพียงหยิบมือ
รับสอนวาดขั้นพื้นฐาน ก็น่าจะพอไหวละมั้ง เหมือนสอนพิเศษ
แต่คงต้องหารายได้ทางอื่นเพิ่มด้วย เช่น ภาพประกอบ หรือออกแบบ กลายเป็นว่าห่างไกลจากมังงะเข้าไปอีก
ถ้าจะให้ดี ผมก็อยากจะรู้นะว่าคนที่วาดมังงะของไทย ที่เคยมีผลงานออกเล่มกับสยามอะไรแบบนี้ (การ์ตูนผีที่ผมซื้อทุกเล่มเนี่ย)
เค้าวาดมังงะเพียวๆ เลยหรือเปล่า เงินพออยู่ได้มั้ย และก่อนหน้านี้ทำอะไรมาก่อน กว่าจะได้ออกรวมเล่มนี่ลำบากขนาดไหน
อยู่ดีๆมันสงสัยอะครับ ถามไว้เป็นความรู้ให้ลูกให้หลาน