หนังส่งเสริมอุตสาหกรรมในครัวเรือนแห่งปี Angelina Jolie เขียนบทและกำกับ ควง Brad Pitt รับบทสามีชีวิตคู่ผุพัง ไม่ใช่หนังสารคดีนะจ๊ะเพราะทั้งคู่ยังอินเลิฟตรงข้ามกับตัวละครแบบ 180 องศา (รึเปล่า?)

โรแลนด์และวาเนสซ่า (Pitt และ Jolie) มาพักร้อนที่โรงแรมริมหาดน้ำทะเลใสห่างไกลผู้คนในฝรั่งเศส มาถึงแล้วแยกย้าย ฝ่ายผัวออกก๊งเหล้าหาแรงบันดาลใจเขียนนิยาย ฝ่ายเมียเป็นไม้ประดับ สวมหมวกชิค ๆ ช้อปปิ้งร้านของชำแล้วกลับมานั่งขดตัวในห้องหายใจทิ้ง สิ่งบันเทิงเดียวคือแอบส่องห้องข้าง ๆ มีคู่ฮันนีมูนข้าวใหม่ปลามันเอากันทั้งวันวี่ นี่เดาว่าดวดม้ากระแทกโรงกันมาถึงได้คึกขนาด

การยลตามรูดูตามช่องกลายเป็นกิจกรรมสันทนาการสานสัมพันธ์ของผัวเมีย ถึงขั้นจัดหาข้าวปลามานั่งดินเนอร์กับพื้นแล้วผลัดกันส่องภาพกีฬามันส์ ๆ ที่เป็นมากกว่าช่องหนังโป๊แต่คือโปรเจ็คเตอร์ฉายภาพชีวิตที่ทั้งสองถวิลหาหรือความเสน่หาในอดีต

การเสพติดชีวิตคนข้างห้องพาไปสู่การพัวพันที่อาจทำลายชีวิตสมรสของทั้งสองคู่ เปิดโอกาสให้สองซูเปอร์สตาร์ได้กรีดอารมณ์ช้ำ Pitt เฮงซวยแต่อบอุ่น Jolie ที่คุ้นกันกับภาพสาวแกร่ง จริง ๆ นางถนัดบทเปราะบางแต่เย็นชาและมีปัญหาทางจิต เก็บรายละเอียดเล็กน้อยอย่างถอนหายใจ หรือร้องไห้ยังไงให้มาสคาร่าเลอะแล้วยังสวยสะพรึง

ปัญหาคือ Jolie ใส่ใจองค์ประกอบศิลป์มากกว่าเนื้อหา ได้ลุคหนังยุโรปจ๋าสวยนิ่งแบบที่ต้องการแต่จิตวิญญาณขาดหาย เหมือนห้องอินทีเรียร์เนี้ยบแต่ไม่มีคนอยู่ดูแห้งแล้ง สิ่งที่จะช่วยได้คืออารมณ์ขัน ซึ่ง Jolie ไม่มี ถ้านางผ่อนคลายกว่านี้หนังน่าจะมีชีวิตชีวาขึ้น ปมใหญ่ที่เฉลยตอนท้ายก็เดาง่ายและใช้เวลานานเกินในการบิ้ว

แต่ใช่ว่านางจะสิ้นหวังในฐานะผู้เขียนบท-กำกับไปเลยเพราะพอจะเห็นแววความคิดและการนำเสนอน่าสนใจ เช่น ภาพผัวพลิกแว่นตาเมียขึ้นมาวางให้ถูกต้องแทนการประคับประคองคนรักที่มีปัญหา, การอุปมาชีวิตชาวประมงที่ไม่เคยได้ปลาแต่ไม่เป็นบ้าเพราะยอมรับครรลองของธรรมชาติ ปล่อยวางไม่ยึดติด

เรายังชอบการถ่ายทอดชีวิตรักสามสถานะ จากรักหวาน พออยู่นานแล้วรักขม (คู่ฮันนีมูน -> พระนาง) จบที่บั้นปลาย (เจ้าของคาเฟ่) หาความสุขได้เพราะเข้าใจโลกและตัวเองมากขึ้น แต่หนังมัวเสียเวลาไปกับการเดินชิล ชงเหล้า เป่าบุหรี่ วนเวียนหลายนาทีแบบไม่มีความหมาย

ชอบสุดคือวินเทจแฟชั่นวีคที่ตัวละครสวมใส่ หมวกหลายสี แว่นหลากทรง อยากสอยแว่นกันแดด YSL แบบนางเอกมาเฉิดฉายไปทำงานแต่หน้าบานใส่ไม่ได้ ส่วน Pitt เหมือนเดินออกมาจากนิตยสาร GQ เข้ากับภาพสวยหรูดูแพงของหนัง

ถ้าโรแลนด์เขียนนิยายได้หนึ่งเล่มจากประสบการณ์พักร้อนครั้งนี้ มันคงเป็นหนังสือที่ฟรุ้งฟริ้ง เวิ่นเว้อจนแอบหลับก่อนอ่านเจอใจความสำคัญที่คนเขียนตั้งใจสื่อแบบที่หนังเป็นนี่หละจ้ะ

เกรด | C+

ใครสนใจอยากไปดูเราแนะนำหาขนมคบเคี้ยวเข้าไปแก้ง่วงได้เลย แต่งตัวแนว resortwear เข้าโรงเหมือนไปชายทะเลฝรั่งเศสก็ดีนะ 555

แบ่งปันรีวิวจาก https://www.facebook.com/jijabanang/