ต้นๆปีผมเจอผู้หญิงคนนึ่งแถวรามด้วยการแนะนำของเพื่อนได้คุยกัน
เธอเรียนราม3ปีครึ่งครับ บ้านเธออยู่พัฒนาการ ตอนนี้เธอขายของอยู่ตลาดเลียบด่วน
และก็ขายในเน็ตด้วย2ทาง แต่เธอก็จะเลิกขายหลังจากใบทรานสคริปออก
เธอก็ว่างไงครับ เออะก็ทักไลน์ สักพักก็ทักไลน์ ทั้งๆที่รู้ว่าผมเล่นไลน์ไม่ได้เวลางาน
ออฟฟิสออกกฏห้ามเล่นไลน์เฟซในงานเล่นได้เฉพาะเวลาพักเท่านั้น

วันก่อนทะเลาะกันครับเรื่องนี้ เธอก็มาบ่นผมว่า
ผมไม่ค่อยตอบไลน์เธอ นิดๆหน่อยก็ไม่ตอบ ผมก็บอกว่าผมอะทำงานอยู่มันตอบไม่ได้
รอพักดิ ท้ายสุดเธอก็บอกว่าเลิกคุยกันเหอะ มีคนคุยแบบนี้เหมือนไม่มี
สรุปเลิกคุยครับ ด้วยเรื่องแค่นี้จริงๆ เจ๊งตั้งแต่ยังไม่ได้เป็นแฟนเลยด้วยซ้ำ

ก่อนหน้านี่ก็มีเรื่องให้เวลาน้อยด้วยนะครับผมว่างวันเสาร์เย็นกับวันอาทิตย์
ผมก็ปรับให้เย็นวันอื่นๆเจอเธอแถวบ้านนั้งกินข้าวสักจานแล้วก็กลับก็ยอมจนจบ

เรื่องอื่นไม่มีครับ ผมอายุ30 ไม่กินเหล้าไม่เที่ยว เรื่องผู้หญิงอื่นไม่มี แฟนมีคนล่าสุดก็6ปีแล้ว
นอกนั้นก็คุยกับคนอื่นล่าสุดก็3ปีก่อนแต่ท้ายสุดเขาก็ให้ผมแค่เพื่อน
ตอนนี้ผมคุยกับเธอคนเดียวเท่านั้น เธอชวนไปเดินตลาดนัดที่รามผมก็ไป เธอชวนไปตลาดเลียบด่วนผมก็ไป
ไปนั้งกินข้าวบนสนามหญ้าผมก็ไป เอาง่ายๆถ้าไม่ติดเรื่องงานกับเรื่องต้องทำอะไรผมก็ไปกับเธอตลอด
เพราะว่ามันใกล้และจะได้รุ้จักกันมากขึ้น ท้ายสุดดันมาจบด้วยเรื่องแค่นี้

ผมควรต้องปรับตัวมาใช้โซลเชี่ยวให้มากขึ้นใช่ใหมครับในยุคนี้?