ตามหัวข้อกระทู้เลยคะ เคยมั้ยที่เราช่วยคนๆนึงสุดกำลัง แต่ผลที่ได้รับคือเมื่อเค้าดีขึ้น เค้ากลับมองไม่เห็นแม้แต่หัวเรา ที่ช่วยก็คือหวังดี ไม่ได้คิดว่าจะเป็นบุญคุณอะไรกัน แค่คิดว่าวันนึงเราอาจจะช่วยเหลือเกื้อกูลกันไปได้ตลอด
มันน่าน้อยใจมั้ยที่เราทำอะไรก็คิดถึงที่จะเผื่อแผ่ คิดถึงอยากจะแบ่งปัน พอกลับกัน เขาดันไม่เคยคิดถึงเราแบบนี้ ตอนแรกไม่คิดอะไร แต่พอมีคนทักว่าทำบุญกันคนไม่ขึ้น นี่คิดเลยว่ามันอาจจะใช่ เพราะมันเกิดขึ้นหลายคนแล้วที่เราทุ่มเทช่วย แต่คนบางคนเราช่วยเหลือแค่นิดๆหน่อยๆ เขาดันคิดถึงเรา เห็นค่าเรา
เราไม่รู้ว่าเราควรทำยังไงต่อไปดี ตอนนี้ได้แต่น้อยใจชีวิตตัวเอง ว่าเราช่วยเขาในวันที่เขาไม่เหลือใคร แต่วันที่เราไม่เหลืออะไร เขากลับไม่เห็นหัวเรา
แล้วเพื่อนๆเคยเจอ และเชื่อมั้ย กับคำๆนี้