ถ้าติดแท็กไม่ตรงหรือยังไงก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ
"ถามคุณผู้ชายหน่อยค่ะ ว่าคุณจะจีบผู้หญิงคนนึง คุณมองที่อะไรในตัวเขาค่ะ แล้วเมื่อคุณจะทิ้งเขาไปคุณคิดยังไงถึงทิ้ง???"
คือตอนนี้เราเรียนมหาลัยแล้วค่ะ ตั้งแต่เลิกกับแฟนคนล่าสุดเมื่อ2ปีก่อน ก็ตั้งใจว่าจะครองคานใช้ชีวิตคนเดียวไปเลื่อยๆจนแก่และตายไป เราไม่อยากเจ็บเพราะใครอีก ถ้าเราไม่มั่นใจหรือไม่เห็นว่าเขารักเราจริงเราจะไม่มีทางเอาชีวิตไปเสี่ยงเด็ดขาด เพราะเราไม่ได้สวยโดดเด่นอะไร การอยู่เป็นโสดจึงดูเป็นปกติและไม่มีใครยุ่งกับสถานะโสดของเราสักคน
แต่เมื่อ2เดือนก่อนก็มีเพื่อนผู้ชายร่วมห้องเรียนแชทมาคุย เรียนคนละสาขาค่ะ แต่ลงวิชาเรียนร่วมกันเฉยๆ ก็คุยประมาณว่า ทำไมไปเรียนคนเดียว ไม่มีเพื่อนหรอ มานั่งเรียนกับกลุ่มเราไหม ช่วงนั้นเราก็คิดว่าก็ดีนะมีเพื่อนเพิ่ม เวลามีการบ้านหรืออะไรก็จะได้มีสายไว้ถาม 555 แต่อันที่จริงเราก็มีเพื่อนเยอะอยู่แล้วแต่เพื่อนจะโดดเรียนกัน ทำให้กลุ่มเรามีเพื่อนไปเรียนน้อย บางวันก็เราคนเดียว(เราเรียนไม่เก่งเหมือนเพื่อนๆไม่สามารถโดดแล้วอ่านไปสอบเองได้)
เขา : มีแฟนยังอ่ะ โสดเปล่า
เรา : ก็ดูเอา
เขา : โสดดิงั้น เราไม่เห็นเธอโพสไรถึงแฟนเลย
เรา : เกี่ยวเหรอ??
เขา : จีบนะ
ตอนนั้นเราไม่รู้สึกหวั่นไหวหรือรู้สึกอะไรกับเขาเลยกลับรู้สึกแปลกๆเหมือนจะรำคาญเขาด้วยซ้ำเพราะเขาทักมาคุยแทบจะตลอดเวลา เราก็ไม่ค่อยว่างตอบ แต่พอคุยไปเรื่อยๆเขาก็เริ่มแสดงความห่วงใย ชวนไปออกกำลังกาย ไปกินข้าว ชวนทำกิจกรรมที่เราชอบ(แต่เขาอาจไม่ชอบ) วันเวลาผ่านไปจากคนไม่มีใจไม่รู้สึก กลับเริ่มคิดถึง เริ่มรู้สึกดี เริ่มคิดภาพคร่าวๆว่าถ้าเราคบกับเขาจะเป็นยังไง เริ่มมีชีวิตชีวา เขาเป็นเหมือนผู้ชายอบอุ่น เหมือนเขารู้อ่ะว่าเราชอบอะไรเขาก็จะเอาใจถูกจุดไปหมด ทำให้เราหลงคิดว่านี่แหละคนที่จะมาเติมเต็มเรา
คุยกันมาระยะนึงเขาก็เสมอต้นเสมอปลาย ไม่มีอาการเบื่ออะไรเราเลย เราไม่เคยทะเลาะกัน ไม่เคยงอนกันสักครั้ง คุยกันด้วยเหตุผลตลอด เหมือนชีวิตเราต่อจากนี้จะดีขึ้นเลื่อยๆเพราะเขา แต่เรายังไม่ได้ใช้คำว่าแฟนกันนะ เพราะเขายังไม่เคยขอเราเป็นแฟน จะให้เราพูดก่อนก็ยังไงอยู่นะ คือเขามาจีบแต่จะให้เราขอเป็นแฟนงี้หรอ เราว่ามันดูขัดๆอ่ะ แล้วสุดท้าย! ประโยคสุดท้ายที่เราคุยกันก็มาถึง
เขา:ทุกวันนี้เราเป็นอะไรกันหรอ
เรา
หัวใจเต้นแรงเขากำลังจะขอเราเป็นแฟนป่ะเนี้ย) เป็นไรอ่ะ เพื่อนป่ะ
เขา: อืมมม ก็ดีเราไม่อยากให้แฟนเราเข้าใจผิดอ่ะ เราคงไปไหนมาไหนกับเธอบ่อยๆไม่ได้แล้วแหละ
เรา: อ่อๆ สบายใจเหอะ เราเข้าใจ
เรานี่สั่นไปทั้งตัว มันหวิวๆ มันบอกไม่ถูกอ่ะ จะบอกว่าเจ็บมันก็ไม่รู้สึกเหมือนตอนเลิกกับแฟนเมื่อ2ปีก่อน เหมือนผิดหวังมากกว่า เหมือนเราทุบกำแพงที่เคยมีทิ้ง ให้เราเดินเขามาได้ง่ายๆ หรือเพราะเราเปิดใจให้เขาง่ายเกินไปเร็วเกินไปเขาก็เลยมองว่าไม่สำคัญ ต่อจากนี้เราจะได้เรียนร่วมห้องกันแทบทุกวันจนกว่าจะจบเทอม เมื่อเช้าเราก็ทำใจไปเรียนทำให้ดูสดใสที่สุด เพื่อไม่ให้เพื่อนๆผิดสังเกต เพื่อไม่ให้เขาคิดว่าเราเสียใจ ทั้งๆที่ก็เสียใจ เราเดินผ่านหน้าเขาไป แค่หน้าเราเขายังไม่อยากมองเลยอ่ะ เฮ้อออ เราผิดอะไร
ถามผู้หญิงด้วยกันหน่อยค่ะ ว่าถ้าเป็นคุณ คุณจะรู้สึกยังไง หรือในสายตาผู้หญิงด้วยกัน เราเหมือนคิดไปเองฝ่ายเดียวไหมค่ะ
ปล.เรากับเขายังไม่ได้มีอะไรกันนะคะ เราถือว่าเราโชคดีที่ไม่ปล่อยตัว ปล่อยแค่ใจ ถ้าเราเล่าแล้วงงๆหรือใช้คำพูดก็อย่าถือสาเราเลยนะคะ เราเบลอจริงๆช่วงนี้
จีบทิ้งจีบขว้างคิดว่าผู้หญิงอย่างเราไม่มีหัวใจหรอค่ะ??
"ถามคุณผู้ชายหน่อยค่ะ ว่าคุณจะจีบผู้หญิงคนนึง คุณมองที่อะไรในตัวเขาค่ะ แล้วเมื่อคุณจะทิ้งเขาไปคุณคิดยังไงถึงทิ้ง???"
คือตอนนี้เราเรียนมหาลัยแล้วค่ะ ตั้งแต่เลิกกับแฟนคนล่าสุดเมื่อ2ปีก่อน ก็ตั้งใจว่าจะครองคานใช้ชีวิตคนเดียวไปเลื่อยๆจนแก่และตายไป เราไม่อยากเจ็บเพราะใครอีก ถ้าเราไม่มั่นใจหรือไม่เห็นว่าเขารักเราจริงเราจะไม่มีทางเอาชีวิตไปเสี่ยงเด็ดขาด เพราะเราไม่ได้สวยโดดเด่นอะไร การอยู่เป็นโสดจึงดูเป็นปกติและไม่มีใครยุ่งกับสถานะโสดของเราสักคน
แต่เมื่อ2เดือนก่อนก็มีเพื่อนผู้ชายร่วมห้องเรียนแชทมาคุย เรียนคนละสาขาค่ะ แต่ลงวิชาเรียนร่วมกันเฉยๆ ก็คุยประมาณว่า ทำไมไปเรียนคนเดียว ไม่มีเพื่อนหรอ มานั่งเรียนกับกลุ่มเราไหม ช่วงนั้นเราก็คิดว่าก็ดีนะมีเพื่อนเพิ่ม เวลามีการบ้านหรืออะไรก็จะได้มีสายไว้ถาม 555 แต่อันที่จริงเราก็มีเพื่อนเยอะอยู่แล้วแต่เพื่อนจะโดดเรียนกัน ทำให้กลุ่มเรามีเพื่อนไปเรียนน้อย บางวันก็เราคนเดียว(เราเรียนไม่เก่งเหมือนเพื่อนๆไม่สามารถโดดแล้วอ่านไปสอบเองได้)
เขา : มีแฟนยังอ่ะ โสดเปล่า
เรา : ก็ดูเอา
เขา : โสดดิงั้น เราไม่เห็นเธอโพสไรถึงแฟนเลย
เรา : เกี่ยวเหรอ??
เขา : จีบนะ
ตอนนั้นเราไม่รู้สึกหวั่นไหวหรือรู้สึกอะไรกับเขาเลยกลับรู้สึกแปลกๆเหมือนจะรำคาญเขาด้วยซ้ำเพราะเขาทักมาคุยแทบจะตลอดเวลา เราก็ไม่ค่อยว่างตอบ แต่พอคุยไปเรื่อยๆเขาก็เริ่มแสดงความห่วงใย ชวนไปออกกำลังกาย ไปกินข้าว ชวนทำกิจกรรมที่เราชอบ(แต่เขาอาจไม่ชอบ) วันเวลาผ่านไปจากคนไม่มีใจไม่รู้สึก กลับเริ่มคิดถึง เริ่มรู้สึกดี เริ่มคิดภาพคร่าวๆว่าถ้าเราคบกับเขาจะเป็นยังไง เริ่มมีชีวิตชีวา เขาเป็นเหมือนผู้ชายอบอุ่น เหมือนเขารู้อ่ะว่าเราชอบอะไรเขาก็จะเอาใจถูกจุดไปหมด ทำให้เราหลงคิดว่านี่แหละคนที่จะมาเติมเต็มเรา
คุยกันมาระยะนึงเขาก็เสมอต้นเสมอปลาย ไม่มีอาการเบื่ออะไรเราเลย เราไม่เคยทะเลาะกัน ไม่เคยงอนกันสักครั้ง คุยกันด้วยเหตุผลตลอด เหมือนชีวิตเราต่อจากนี้จะดีขึ้นเลื่อยๆเพราะเขา แต่เรายังไม่ได้ใช้คำว่าแฟนกันนะ เพราะเขายังไม่เคยขอเราเป็นแฟน จะให้เราพูดก่อนก็ยังไงอยู่นะ คือเขามาจีบแต่จะให้เราขอเป็นแฟนงี้หรอ เราว่ามันดูขัดๆอ่ะ แล้วสุดท้าย! ประโยคสุดท้ายที่เราคุยกันก็มาถึง
เขา:ทุกวันนี้เราเป็นอะไรกันหรอ
เรา
เขา: อืมมม ก็ดีเราไม่อยากให้แฟนเราเข้าใจผิดอ่ะ เราคงไปไหนมาไหนกับเธอบ่อยๆไม่ได้แล้วแหละ
เรา: อ่อๆ สบายใจเหอะ เราเข้าใจ
เรานี่สั่นไปทั้งตัว มันหวิวๆ มันบอกไม่ถูกอ่ะ จะบอกว่าเจ็บมันก็ไม่รู้สึกเหมือนตอนเลิกกับแฟนเมื่อ2ปีก่อน เหมือนผิดหวังมากกว่า เหมือนเราทุบกำแพงที่เคยมีทิ้ง ให้เราเดินเขามาได้ง่ายๆ หรือเพราะเราเปิดใจให้เขาง่ายเกินไปเร็วเกินไปเขาก็เลยมองว่าไม่สำคัญ ต่อจากนี้เราจะได้เรียนร่วมห้องกันแทบทุกวันจนกว่าจะจบเทอม เมื่อเช้าเราก็ทำใจไปเรียนทำให้ดูสดใสที่สุด เพื่อไม่ให้เพื่อนๆผิดสังเกต เพื่อไม่ให้เขาคิดว่าเราเสียใจ ทั้งๆที่ก็เสียใจ เราเดินผ่านหน้าเขาไป แค่หน้าเราเขายังไม่อยากมองเลยอ่ะ เฮ้อออ เราผิดอะไร
ถามผู้หญิงด้วยกันหน่อยค่ะ ว่าถ้าเป็นคุณ คุณจะรู้สึกยังไง หรือในสายตาผู้หญิงด้วยกัน เราเหมือนคิดไปเองฝ่ายเดียวไหมค่ะ
ปล.เรากับเขายังไม่ได้มีอะไรกันนะคะ เราถือว่าเราโชคดีที่ไม่ปล่อยตัว ปล่อยแค่ใจ ถ้าเราเล่าแล้วงงๆหรือใช้คำพูดก็อย่าถือสาเราเลยนะคะ เราเบลอจริงๆช่วงนี้