เรื่องของเรื่องคือ เรากะแฟนคบกันมาได้เกือบๆปีแล้ว ตอนที่ตัดสินใจคบกัน เรารู้ว่าเขาทำงานหนักและรักในงานของตัวเองมาก เราก็เข้าใจค่ะ รับได้ไม่ว่ากัน ออกจะชื่นชมด้วยที่เขาตั้งใจมุ่งมั่น หลังจากคบกันมาเราก็คุยกันปกติ ไปมาหาสู่กันก็บ่อย เพราะทำงานอยู่คนละจังหวัด พอคบๆไปได้สักสามเดือนกว่าๆเราก็จับได้ว่าเขาก็แอบคุยกับผู้หญิง บอกตามตรงว่าอึ้งอยู่นะ เพราะเขาทำงานแทบจะไม่มีเวลาโทหาเราเลย แต่ก็ได้คุยกันอย่างน้อยวันละครั้ง บางทีเขาเลิกงานถึงบ้านตอนตี1ตี2บ้าง เขาก็จะโทมาคุยกันได้สักพักก็วางสายตลอดค่ะ  พอเราจับได้เขาไม่ยอมรับ จนเราต้องไปแคปข้อความมาให้ดู เราทะเลาะกันแรงค่ะ แต่สุดท้ายเราก็ใจอ่อนเพราะว่ารักเขา เลยให้โอกาสเขา หลังจากนั้นเราก็เริ่มเผื่อใจมากขึ้น เหมือนความไว้ใจมันลดลงมาเกือบครึ่ง เราเป็นแฟนกันแบบที่ว่าเขาทำงานจนเราไม่มีเวลาไปไหนมาไหนด้วยกันเลย เจอกันทีก็แค่กินข้าว(แบบรีบๆ)เพราะเขาต้องทำงาน เราก็รู้สึกอึดอัดจนช่วงหลังๆไม่ค่อยไปหา แล้วพอเราไม่ได้ไปหาก็กลายเป็นว่าเขาก็ไม่มาหาเหมือนกัน นี่ก็3เดือนแล้วที่ไม่ได้เจอกัน ในใจเราอ่ะบ่งบอกว่าเขามีคนอื่นแน่ๆเลย คนเราทำงานจนแทบจะไม่มีเวลาโทหากันเลย มันเป็นไปได้หรอ? เราน้อยใจ เราอยากโวยวายบ้างนะ แต่พอได้ยินเวลาที่เขาบอกว่า'เหนื่อย'เราก็เห็นใจ เลยไม่อยากให้เขาเครียดในสิ่งที่เราคิดไปเอง จนตอนนี้ที่เราเริ่มรู้สึกว่าตัวเองนิ่งเกินไป จนเหมือนไม่เดือดร้อนแล้วว่าเขาจะสนใจรึป่าว เพราะรู้สึกว่าเริ่มชินแล้วกับการที่เขาไม่มีเวลา จนมานั่งคิดว่า..เรายังรักเขาอยู่มั้ย? มันสับสนตัวเองอ่ะค่ะ ไม่รู้จะไประบายกะใคร ขนาดเรายังไม่เข้าใจตัวเองเลย แต่มันโคตรรู้สึกแย่อ่ะ ที่ต้องเหงาทั้งๆที่มีแฟน เราคิดแบบนี้มันผิดมั้ยถ้าเขาทำงานจริงๆแบบไม่ได้มีหญิงอื่นอ่ะค่ะ? กลัวตัดสินใจพลาดดด 😭😭