เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อตอนเย็นใน กทม. หลายท่านก็คงพบปัญหาเหมือนกันคือรถติดแบบสุด ๆ ผมอยู่แถวห้าแยกลาดพร้าวตัดพหลโยธินและวิภาวดี รวมถนนลาดพร้าวตรงนั้นก็เลยหนักหน่อย ผมทำงานแล้วก็พักช่วงเย็นเลยขับมอเตอร์ไซค์ไปเซเว่นแถว ๆ ตึกรสาเพื่อหาอะไรทานก่อนที่จะทำงานอีกรอแล้วกลับบ้านช่วงดึก เมื่อตุนเสบียงพร้อมก็ขับมอเตอร์ไซค์ออกมาทางถนนวิภาวดีเพื่อกลับไปทางห้าแยก พอออกจากซอยจะเลี้ยวเข้าถนนใหญ่ก็ได้ยินเสียงเรียกข้างหลังเมื่อหันกลับไปก็เจอน้องผู้ชายคนหนึ่งวิ่งมาหา เขาจะไปรถไฟฟ้า BTS และถามทางว่าผมจะไปไหน จะขอติดรถไปลงใกล้ ๆ รถติดมากไม่ขยับจนเขาต้องลงเดินมาแล้วมาเจอผม และเขามีนัดสำคัญที่ต้องรีบไป ตอนนั้นยังไม่มืดเท่าไรรถก็ยังเยอะผมเลยให้น้องเขาซ้อนท้ายและจะไปส่งแถว ๆ เซ็นทรัล
พอน้องเขาซ้อนและผมขับมาได้สักแป๊บ เขาก็ถามว่าถ้าเขาจะจ้างไปส่งที่รถไฟฟ้าเลยได้ไหม แต่รถที่ผมขับมามันไม่ใช่รถผมเอง ผมขอยืมน้ายามที่สนิทมาขับ และกระจกมองข้างของแกก็มองไม่ค่อยถนัดนัก รถช่วงนั้นก็เยอะมาก ถ้าเป็นรถหลวงที่ผมขับประจำกระจกมองข้างค่อนข้างดี มองได้ชัดก็ยังพอที่จะเห็นข้างหลังได้ถนัดก็อาจจะพอไปส่งเขาไหว เพราะรถไม่ใช่ของผมและสภาพก็ไม่เต็มร้อย ผมเลยต้องปฏิเสธน้องเขาไป แต่ใจก็อยากช่วยเขา จากที่ผมจะต้องเลี้ยวตรงหอวังผมก็เลยขับยาวไปตรงห้าแยกลาดพร้าวว่าจะส่งน้องเขาตรงรถไฟใต้ดิน ดูแล้วน่าจะสะดวกกว่าเพราะพหลฯ ขาเข้าก็ติดหนักไม่แพ้วิภาวดีและลาดพร้าว ผมก็ส่งน้องเขาตรงนั้นแล้วบอกให้ขึ้นรถไฟใต้ดินหรือไม่ถ้ารีบจริง ๆ ก็ให้น้องเขาเรียกมอเตอร์ไซค์รับจ้างตรงนั้นให้ไปส่ง น้องเขาก็จะให้เงินแต่ผมก็บอกเขาไม่เป็นไรแล้วให้รีบไปเดี๋ยวจะไม่ทันนัด
แล้วพอกลับมาถึงที่ทำงานหลังจากคืนรถและทานข้าวทานน้ำเสร็จ เล่าให้น้ายามฟังแกก็บอกว่าไปส่งเขาเลยก็ได้แกไม่ว่าอะไร แต่ผมเกรงใจแกเพราะว่ามีอะไรผมก็ยืมรถแกประจำ เพราะหลัง ๆ รถหลวงนี่ หนึ่งคนดูแลแต่หลายคนร่วมกันใช้ ผมเองก็เลยเกิดอาการเซ็งขี้เกียจดูแลมันละ รถก็เลยจอดอยู่อย่างนั้น
ก็มานั่งนึก ๆ ดูจริง ๆ ถ้าผมส่งน้องเขาตรงข้ามตึก ปตท. ตรงนั้นมันก็มีรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างอยู่นะ แล้วถ้าเรียกตรงนั้นเขาก็ขึ้นสะพานตรงห้าแยกแล้วไปรถไฟฟ้าได้เลย แต่ในความคิดตอนขับจะส่งเขาลงรถไฟใต้ดินมันก็เลยไม่ทันคิดตรงนี้ บวกกับหิวข้าวหิวน้ำและเพิ่งพักจากงานมันก็เลยเหมือนจะเบลอไม่เต็มร้อย ไป ๆ มา ๆ เหมือนทำดีครึ่งกลาง ๆ ซะงั้น หรือไปทำให้น้องเขาลำบากกว่าเดิมหรือเปล่าก็ไม่รู้
ท่านที่แวะเข้ามา ฟังแล้วคิดเห็นอย่างไรบ้างครับ และผมควรปรับปรุงอะไรไหม ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาครับ
สิ่งที่ผมทำเป็นการทำดีแบบครึ่ง ๆ กลาง ๆ หรือไม่ แล้วเหมาะสมหรือเปล่าครับ
พอน้องเขาซ้อนและผมขับมาได้สักแป๊บ เขาก็ถามว่าถ้าเขาจะจ้างไปส่งที่รถไฟฟ้าเลยได้ไหม แต่รถที่ผมขับมามันไม่ใช่รถผมเอง ผมขอยืมน้ายามที่สนิทมาขับ และกระจกมองข้างของแกก็มองไม่ค่อยถนัดนัก รถช่วงนั้นก็เยอะมาก ถ้าเป็นรถหลวงที่ผมขับประจำกระจกมองข้างค่อนข้างดี มองได้ชัดก็ยังพอที่จะเห็นข้างหลังได้ถนัดก็อาจจะพอไปส่งเขาไหว เพราะรถไม่ใช่ของผมและสภาพก็ไม่เต็มร้อย ผมเลยต้องปฏิเสธน้องเขาไป แต่ใจก็อยากช่วยเขา จากที่ผมจะต้องเลี้ยวตรงหอวังผมก็เลยขับยาวไปตรงห้าแยกลาดพร้าวว่าจะส่งน้องเขาตรงรถไฟใต้ดิน ดูแล้วน่าจะสะดวกกว่าเพราะพหลฯ ขาเข้าก็ติดหนักไม่แพ้วิภาวดีและลาดพร้าว ผมก็ส่งน้องเขาตรงนั้นแล้วบอกให้ขึ้นรถไฟใต้ดินหรือไม่ถ้ารีบจริง ๆ ก็ให้น้องเขาเรียกมอเตอร์ไซค์รับจ้างตรงนั้นให้ไปส่ง น้องเขาก็จะให้เงินแต่ผมก็บอกเขาไม่เป็นไรแล้วให้รีบไปเดี๋ยวจะไม่ทันนัด
แล้วพอกลับมาถึงที่ทำงานหลังจากคืนรถและทานข้าวทานน้ำเสร็จ เล่าให้น้ายามฟังแกก็บอกว่าไปส่งเขาเลยก็ได้แกไม่ว่าอะไร แต่ผมเกรงใจแกเพราะว่ามีอะไรผมก็ยืมรถแกประจำ เพราะหลัง ๆ รถหลวงนี่ หนึ่งคนดูแลแต่หลายคนร่วมกันใช้ ผมเองก็เลยเกิดอาการเซ็งขี้เกียจดูแลมันละ รถก็เลยจอดอยู่อย่างนั้น
ก็มานั่งนึก ๆ ดูจริง ๆ ถ้าผมส่งน้องเขาตรงข้ามตึก ปตท. ตรงนั้นมันก็มีรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างอยู่นะ แล้วถ้าเรียกตรงนั้นเขาก็ขึ้นสะพานตรงห้าแยกแล้วไปรถไฟฟ้าได้เลย แต่ในความคิดตอนขับจะส่งเขาลงรถไฟใต้ดินมันก็เลยไม่ทันคิดตรงนี้ บวกกับหิวข้าวหิวน้ำและเพิ่งพักจากงานมันก็เลยเหมือนจะเบลอไม่เต็มร้อย ไป ๆ มา ๆ เหมือนทำดีครึ่งกลาง ๆ ซะงั้น หรือไปทำให้น้องเขาลำบากกว่าเดิมหรือเปล่าก็ไม่รู้
ท่านที่แวะเข้ามา ฟังแล้วคิดเห็นอย่างไรบ้างครับ และผมควรปรับปรุงอะไรไหม ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาครับ