เรื่องของเรามีอยู่ว่า เรามีแฟนที่คบกันมา 1ปี (เค้ามีลูกติดอายุ 7ขวบ) ซึ่งช่วงแรกที่คบกันลูกของเค้าอยู่กะแฟนเก่า  จะมาอยู่กับแฟนเราช่วงวันส.-อา. ตอนนั้นเราอยู่คนละบ้านกับแฟนนะ คือวันไหนถ้าลูกเค้ามาเราก้อจะปล่อยให้เค้าอยู่กันพ่อลูก (ลูกเค้าไม่เอาใครนอกจากคนในครอบครัว2-3คนและจะติดแม่มาก)  เราสังเกตุแฟนเรานะว่าเค้าไม่ค่อยอะไรกับลูกมาก มาก้อพาไปกินโน่นนี่บ้างซื้อของเล่นก้อนานๆครั้ง จะไม่มาหาก้อไม่เป็นไร  เราก้อคิดเนาะว่าถ้าเค้าจะมาสร้างครอบครัวใหม่กับเรา ลูกเค้าคงจะไม่ยอมไม่ได้เพราะพ่อแม่ก้อเลิกกันแล้ว เราเลยชวนแฟนมาอยู่บ้านเราแล้วเค้าก้อมา ช่วยกันทำงานหาเงินมาใช้จ่ายในบ้าน ทุกอย่างมันเหมือนจะมาในทางที่ดี แต่มันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดเสมอไป  วันนึงจากวันที่เด็กเคยอยู่กับแม่มาตลอด แม่เด็กกลับเอาเด็กมาไว้กับแม่ของแฟนเรา เพราะจะต้องไปทำงานที่อื่น ทำให้แฟนเราต้องเอามาค้างที่บ้านอยู่บ่อยๆอยากได้อะไรต้องได้ อยากกินอะไรก้อกิน แฟนเราตามใจทุกอย่างเพราะสงสารที่ลูกเค้าต้องขาดไป  เราก้อพยายามเข้าใจนะ ไม่อยากคิดอะไรมาก จนมาวันนึงแม่เราถามเค้าว่าเมื่อไหร่จะมีหลานให้แม่อุ้ม เพราะลูกแม่(เรา)อายุก้อพอสมควรแล้วมีช้าจะไม่ดีนา... เค้าก้อบ่ายเบี่ยงที่จะตอบ เราเลยถามซ้ำไปอีกว่าพร้อมมียัง??  เค้าเลยตอบมาเบาๆว่า อย่ามีเลย เค้าสงสารลูกเค้า  ไม่อยากให้ลูกเค้าเห็นว่าพ่อมีลูกอีกคน(คนละแม่)  เราน้ำตาไหล  ถามว่าเค้าผิดอะไรทำไมต้องทำกันแบบนี้  ถ้าเป็นคุณ....คณจะทำยังไงต่อไป  ทุกวันนี้นอนร้องไห้ทุกคืน  เห็นแฟนแสดงความรักต่อลูกเค้า   เรายิ่งเจ็บปวด  
       #จากคนที่อยากเป็นแม่คน อยากได้ยินลูกเรียกว่าแม่ #อยากมีครอบครัวสมบูรณ์