เริ่มเรื่อง เลย แล้วกันค่ะ ตอนนี้เราเลยอยู่ในร.ร. มัธยม ชื่อดัง ของจังหวัดหนึ่งค่ะ ห้องเราเป็นห้อง ศิลป์ภาษา ส่วนมากก็ไม่ค่อยมีใครเรียนหรอกค่ะ มีแต่เด็กผู้ชาย ผู้หญิงน้อยมาก เราเป็นผู้หญิงหนึ่งในนั้นค่ะ เราเรียนไม่เก่งเลย งู ๆ ปลา ๆ เอาห้องนี้แหละ ห้องเราตอนนี้ มี 34 คนค่ะ ลาออกบ้าง ย้ายที่เรียนบ้าง ไม่จบบ้าง ผู้หญิง มีประมาณ 10 คนค่ะ ซึ่งก่อนหน้านี้ เราก็อยู่กับพวก 10 คนนี่แหละค่ะ มีแค่นี้ ก็เลยอยู่กลุ่มเดียวกันหมด เราค่อนข้างเป็นเบี้ยล่างพวกเขาค่ะ เวลามีงาน เขาก็จ่ะโยนงานมาไห้เราทำคนเดียว ไม่ว่างานกลุ่ม หรือ งานเดียว ไห้เรารับผิดชอบตลอด เราเหนื่อย มาก ๆ ค่ะ ไหนงานเราก็เยอะแล้ว ยังต้องทำไห้เพื่อนอีก งานก็ไม่ใช่งานเราส่ะหน่อย ไม่ทำก็จ่ะโดนเพื่อนแบน พอจ่ะจบเทอมที่แล้ว เราทำงานวิชาหนึ่งค่ะ งานกลุ่มน่ะค่ะ แต่เรามาส่งช้า เราทำคนเดียวด้วยค่ะ เราเลยฝากเพื่อนมาส่ง แต่เพื่อนเอางานเราไปส่งน่ะค่ะ เราก็คิดว่าเพื่อนจ่ะส่งไห้เราด้วย แต่พอ อาจารย์โทรไปหาแม่เราเลยค่ะ ว่าทำไม เราไม่ส่งงาน เราก็บอกอาจารย์ไปว่าส่งแล้วพอมาดูงานที่ ร.ร.  เขาเอางานเราไปส่งค่ะ แต่เขาทำหน้าปกใหม่ เอาชื่อทุกคนใส่ ยกเว้นเรา เขาทำถูกแล้วหรอค่ะ ทั้ง ๆ ที่มันเป็นงานเรา เขาก็ทำไม้รู้ไม่ชี้ ค่ะ เราก็เลยเอาน่ะ มันเพื่อน คิดอย่างนี้ พอตัดเกรด เราไม่ ติด 0 ร ค่ะ แต่เพื่อนในกลุ่มติด คราวนี้เราโดนแบน จนทุกวันนี้เลยค่ะ เราก็ส่งงานไม่ครบน่ะค่ะ แต่เราพยายามส่งมากที่สุดเท่าที่ทำได้ กับกลายเป็นทำไมเราไม่ส่งงานไห้เพื่อน เอาแต่ตัวเองรอดหรอ มาด่าเรายันหน้าบ้านเลยค่ะ ด่าเราไม่พอ ไม่ด่าใน Facebook ด่าเราด้วยคำหยาบมาก ๆ ร้อย....... กระ..... อย่างนู้นอย่างนี้เราก็ไม่สนใจหรอกค่ะเราไม่ได้เป็นอย่างเขาพูด ก็หน้านี้ เขานินทาเราสารพัดเคยยื่นอยู่หน้าห้องน้ำแต่เขานินทาเราในห้องน้ำ ได้ยินบ่อยค่ะ ตอนนี้เราก็ย้ายกลุ่มมาอยู่กับผู้ชายที่ตั้งใจเรียนหน่อย งานเราคบตลอดเลย เราโดนพวกนาง ลบออก จากกลุ่มห้อง หลายครั้งแล้วค่ะ แต่ผู้ชายเขาอยากไห้เรารู้การบ้านเลยเอาเราเข้าใหม่ เมื่อไหร่ เราจ่ะพ้น เพื่อนนี้สักที่ค่ะ เราเบื่อ กลั่นแกล้งเราตลอด เอารองเท้อเราไปปาทิ้งบ้าง ฉีกสมุดเราบ้าง ทำไมเขาทำชั่ว เวรกรรม ยังไม่ตามเขาสักทีค่ะ เราท้อใจจัง