เรากับแฟนยังไม่ได้แต่งงานกันค่ะ อยู่คนละที่ ใช้เงินคนละกระเป๋า วันหยุดเราจะไปหาเขาตลอด เพราะเราสะดวกกว่าเขา ค่าใช้จ่ายออกเองทั้งหมด  เขาอยู่กับแม่ค่ะ  ทุกอย่างขึ้นกับแม่หมดจะไปไหน จะกินอะไร แม่เขาเป็นคนประหยัดมาก เวลาใช้เงินเปลืองจะบ่น  เงินเดือนอยู่กับแม่ทุกบาทค่ะ  เวลาจะไปไหน มาไหน ต้องขอเบิก บางครั้งเราก็อึดอัด แต่ก็พยายามเข้าใจว่าเขาก็ทำดีที่สุดแล้ว หลายครั้งที่เราเจียดเงินเราออกค่าใช้จ่าย มาพักหลังเราเริ่มช็อต เงินไม่พอใช้ เงินเดือนเราน้อยกว่าเขาเยอะ เรามีภาระค่าหอ ค่าใช้จ่ายต่างๆ  เขาก็บอกว่าจะช่วย แต่ก็ไม่ช่วย เพราะไม่รู้จะช่วยยังไง แต่ไม่เป็นไร เราไม่คิดมาก เงินที่ยืมจะคืนให้ แต่สุดท้ายเราก็ไม่ได้คืนค่ะ เขาบอกไม่กล้าขอแม่  กลัวแม่บ่น  เรื่องจะใช้รถก็ต้องให้แม่ก่อน ต้องรอให้แม่ใช้เสร็จก่อนถึงจะมีสิทธิ์ใช้ บางครั้งแม่เขาไม่อยากให้ออกไปข้างนอกก็แกล้งเอารถออกไปทั้งวัน ไม่รู้ไปไหน กว่าจะกลับมาก็ดึก ให้เหตุผลว่าไม่อยากให้ไปไหน ไม่อยากให้ใช้เงิน   เราเริ่มเครียดค่ะ บางทีเราก็อยากเที่ยว อยากไปกินข้าวร้านข้างนอกในวันเงินเดือนออก (ปกติเขาจะทำกับข้าวกินเอง เน้นประหยัด กินไม่หมดก็ใส่ตู้เย็น กินต่อจนหมดในวันถัดๆไป) เขาไม่มีความคิดจะแยกออกมาอยู่กับเรา 2 คนเลยคือต้องไปอยู่กับเขาเท่านั้น  ความกตัญญูเป็นเรื่องที่ดีนะคะ แต่เราก็มีครอบครัวของเรา เราอยากดูแลพ่อแม่เราบ้าง  เขาทำอะไรไม่ได้ ตัดสินใจอะไรไม่ได้ ชีวิตนี้ห่างแม่ไม่ได้เลยค่ะ เขาได้แต่โทดตัวเองว่าเกิดมาเป็นแบบนี้ ไม่มีชีวิตเป็นของตัวเอง  ทางเรา เราก็อึดอัด รักก็รัก เขาเป็นคนดีมาก ตามใจเราทุกอย่าง แต่ปัญหาที่เกิดมา มันก็ไม่รู้จะแก้ยังไง อึดอัดมากค่ะ ไม่อยากเลิกกันเพราะเรื่องแบบนี้ มีใครเคยเจอปัญหาแบบเรามั้ยคะ



ปล.เรายืมล็อคอินเพื่อนมา กระทู้เก่าๆ ไม่ใช่ของเรานะคะ