เมื่อก่อนพอเรารักใครมากๆ แล้ว  
เราคิดว่าเราจะรักเค้ามากๆ ได้อย่างนั้นตลอดไป
แต่พอเวลาผ่านไป
คนที่เรารักเค้าเปลี่ยนไป
ตัวตนของเค้าที่เรารักหายไป
ความรู้สึกของเราก็เริ่มลดน้อยลง
จนถึงวันหนึ่งเราก็พบว่า
เราไม่ได้รักเค้าเหมือนเดิมอีกแล้ว


เราจึงค้นพบว่า  เราไม่ได้รักทุกคนที่ตัวของเค้า  แต่เรารักคนที่เค้าเป็น


เช่น  เพื่อนที่เรารักสมัยมัธยมเป็นคนที่ใจเย็นน่ารักอ่อนหวาน
ปัจจุบันเป็นคนใจร้อนชอบการแข่งขันและฟุ้งเฟ้อตามสังคมที่เค้าอยู่
ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนเรารักเพื่อนมากๆ อยากอยู่พูดคุยกับเพื่อนทุกวัน
แต่ทุกวันนี้เราก็ไม่ได้รักเพื่อนมากเหมือนเดิมอีกแล้ว

เราคิดว่าทุกความสัมพันธ์ก็คงเป็นแบบนี้  ไม่ว่ากับใครก็ตาม  เมื่อตัวตนของเค้าเปลี่ยน  ความรู้สึกของเราที่มีต่อเค้าก็จะเปลี่ยนไป



ค้นพบว่า คำสอนของพุทธที่ว่า  มีเกิดก็ย่อมมีดับ  เป็นความจริง
" เมื่อวันหนึ่งมีความรักเกิดขึ้นได้  วันหนึ่งที่ความรักนั้นหายหมดไป   ก็มีได้เช่นกัน "   ค่ะ