อยู่ๆก็เกิดโมเมนต์อยากตั้งกระทู้ประสบการณ์ความรักที่มันบังเเอิ๊ญบังเอิญของตัวเองขึ้นมา
มันเป็นพรหมลิขิต รึเปล่า >//<
เราเจอผู้หญิงคนหนึ่งตอนม.5ค่ะ (ตอนนี้อยู่ปี2) เจอกันที่งานโออิชิคอสเพลย์ที่สยาม เราเล็งไว้ แอบส่องแบบ เฮือกกก พี่คนนั้นน่ารักจุง
แต่ไม่ได้คุยไม่ได้ทักค่ะ เดินสวนกัน แล้วนั่งพัก เก้าอี้ถัดๆไปสองสามแถวแล้วเราก็แอบมอง
ฟีลแบบเจอคนแปลกหน้าที่ถูกสเปกอะ หลังจากนั้นก็หาพี่เขาไม่เจอค่ะ มัวแต่หลบคนที่ใส่หน้ากากแจบบา วอล์คเกอร์(มันจีบเราอยู่ตอนนั้น) แล้วก็กลับชลบุรีบ้านเรา
หลังจากนั้นเรื่องนั้นหายไปจากหัวเลยค่ะ จนเข้ามหาลัย ไกลบ้านเลย ที่หัวหิน ตอนนั้นไปเล่นเกมเว็บออนไลน์เกมนึง เจอผู้หญิงคนหนึ่ง คุยกันไปกันมาแล้วถูกชะตาแปลกๆ
นัดเจอกันครั้งแรกก็นั่งรถจากหัวหินขึ้นไปกทม. (ตอนนั้นยังไม่คบกัน) ตัวจริงแบบ อ๊ากกก โคดน่ารัก เขินอิ๊บอ๋ายก็คุยกันไปเรื่อยๆจนคบกัน และได้มีโอกาสไปบ้านพี่เขา
ตอนนั้นผ่านสยาม ก็เลยบอก เนี้ย เคยมานะ นานและตอนนั้นมางานโออิชิคอสเพลย์ นางก็บอกนางมาเหมือนกัน แต่มาเป็นตากล้อง
เราก็เลยบอกว่า เออตอนนั้นน่ะ ส่องตากล้องอยู่คนนึง โครตน่ารักอะ ใช่เธอป่าวหว่า แล้วเราก็บรรยายเท่าที่เราจำได้ เสื้อลายทาง บลาบลาบลา
เลยไปบ้านนาง ค้นรูปกัน เราก็เอารูปเราตอนนั้นให้ดูว่าวันนั้นเราแต่งพังก์ไปนะ นางจำถุงเท้าเราได้ 555555555 แล้วก็คุยเรื่องสถานที่ตรงที่เจอกัน
แบบเป๊ะมาก ตรงนี้เลย เรานั่งตรงนี้ นางนั่งตรงนู้น มันผ่านมาจะ3ปีแล้ว เราก็เลยจำได้บ้างไม่ได้บ้าง เราก็เลยถามว่ารู้มั้ยว่ามีคนแอบมองอยู่
นางก็บอกว่า ก็รู้สึกอยู่บ้างแต่ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่ตอนเดินสวนกันนางจำได้ว่าเราพูดว่า น่ารักอ้าาา (เวลาเราเจอคนน่ารักเราจะชอบพูดลอยๆกับเพื่อน เพราะมโนไปเองว่าถ้าซุบซิบแล้วเป้าหมายจะสงสัย) เราก็ถามว่ารู้ด้วยเหรอว่าหมายถึงเธอ นางก็ตอบ รู้เดะ เรานี่เขินเลยอ่ะเพิ่งรู้ตัวว่าไม่เนียน 555
สุดท้ายเราก็ยังไม่ปักใจเชื่อว่านั่นคือแฟนเราคนนี้จริงๆจนนางบอกว่า วันนั้นเพื่อนนางคอสไป เป็นลูฟี่ เราก็เลยปิ๊งเลย เห้ย จำได้แล้ว แก๊งนั้นมีลูฟี่เตี้ยๆคนนึงด้วย สรุปก็ใช่เลยจ้า โอยตอนนี้ก็ยังเขิน
สุดท้ายแฟนเราก็ถามว่า ถ้าแฟนย้อนเวลากลับไปตอนนั้นได้แล้วอยู่ๆมาคว้ามือเราแล้วบอกว่า ชั้นรักเธอนะ เธอจะทำไง
ทำไงไม่รู้ ชั้นฟินอยู่ แอร๊ยย
ใครมีโมเมนต์แบบ unbelievable บ้าง มาแชร์กันเถอะ บางทีความรักในโลกนี้ก็มีโมเมนต์ที่ไม่น่าเป็นไปได้เหมือนในนิยายเหมือนกันนะ
การที่เราได้มาเจอกันอีกนี่มัน unbelievable มากเลยอะ ><
มันเป็นพรหมลิขิต รึเปล่า >//<
เราเจอผู้หญิงคนหนึ่งตอนม.5ค่ะ (ตอนนี้อยู่ปี2) เจอกันที่งานโออิชิคอสเพลย์ที่สยาม เราเล็งไว้ แอบส่องแบบ เฮือกกก พี่คนนั้นน่ารักจุง
แต่ไม่ได้คุยไม่ได้ทักค่ะ เดินสวนกัน แล้วนั่งพัก เก้าอี้ถัดๆไปสองสามแถวแล้วเราก็แอบมอง
ฟีลแบบเจอคนแปลกหน้าที่ถูกสเปกอะ หลังจากนั้นก็หาพี่เขาไม่เจอค่ะ มัวแต่หลบคนที่ใส่หน้ากากแจบบา วอล์คเกอร์(มันจีบเราอยู่ตอนนั้น) แล้วก็กลับชลบุรีบ้านเรา
หลังจากนั้นเรื่องนั้นหายไปจากหัวเลยค่ะ จนเข้ามหาลัย ไกลบ้านเลย ที่หัวหิน ตอนนั้นไปเล่นเกมเว็บออนไลน์เกมนึง เจอผู้หญิงคนหนึ่ง คุยกันไปกันมาแล้วถูกชะตาแปลกๆ
นัดเจอกันครั้งแรกก็นั่งรถจากหัวหินขึ้นไปกทม. (ตอนนั้นยังไม่คบกัน) ตัวจริงแบบ อ๊ากกก โคดน่ารัก เขินอิ๊บอ๋ายก็คุยกันไปเรื่อยๆจนคบกัน และได้มีโอกาสไปบ้านพี่เขา
ตอนนั้นผ่านสยาม ก็เลยบอก เนี้ย เคยมานะ นานและตอนนั้นมางานโออิชิคอสเพลย์ นางก็บอกนางมาเหมือนกัน แต่มาเป็นตากล้อง
เราก็เลยบอกว่า เออตอนนั้นน่ะ ส่องตากล้องอยู่คนนึง โครตน่ารักอะ ใช่เธอป่าวหว่า แล้วเราก็บรรยายเท่าที่เราจำได้ เสื้อลายทาง บลาบลาบลา
เลยไปบ้านนาง ค้นรูปกัน เราก็เอารูปเราตอนนั้นให้ดูว่าวันนั้นเราแต่งพังก์ไปนะ นางจำถุงเท้าเราได้ 555555555 แล้วก็คุยเรื่องสถานที่ตรงที่เจอกัน
แบบเป๊ะมาก ตรงนี้เลย เรานั่งตรงนี้ นางนั่งตรงนู้น มันผ่านมาจะ3ปีแล้ว เราก็เลยจำได้บ้างไม่ได้บ้าง เราก็เลยถามว่ารู้มั้ยว่ามีคนแอบมองอยู่
นางก็บอกว่า ก็รู้สึกอยู่บ้างแต่ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่ตอนเดินสวนกันนางจำได้ว่าเราพูดว่า น่ารักอ้าาา (เวลาเราเจอคนน่ารักเราจะชอบพูดลอยๆกับเพื่อน เพราะมโนไปเองว่าถ้าซุบซิบแล้วเป้าหมายจะสงสัย) เราก็ถามว่ารู้ด้วยเหรอว่าหมายถึงเธอ นางก็ตอบ รู้เดะ เรานี่เขินเลยอ่ะเพิ่งรู้ตัวว่าไม่เนียน 555
สุดท้ายเราก็ยังไม่ปักใจเชื่อว่านั่นคือแฟนเราคนนี้จริงๆจนนางบอกว่า วันนั้นเพื่อนนางคอสไป เป็นลูฟี่ เราก็เลยปิ๊งเลย เห้ย จำได้แล้ว แก๊งนั้นมีลูฟี่เตี้ยๆคนนึงด้วย สรุปก็ใช่เลยจ้า โอยตอนนี้ก็ยังเขิน
สุดท้ายแฟนเราก็ถามว่า ถ้าแฟนย้อนเวลากลับไปตอนนั้นได้แล้วอยู่ๆมาคว้ามือเราแล้วบอกว่า ชั้นรักเธอนะ เธอจะทำไง
ทำไงไม่รู้ ชั้นฟินอยู่ แอร๊ยย
ใครมีโมเมนต์แบบ unbelievable บ้าง มาแชร์กันเถอะ บางทีความรักในโลกนี้ก็มีโมเมนต์ที่ไม่น่าเป็นไปได้เหมือนในนิยายเหมือนกันนะ